Netgedichten

netgedicht (nr. 75.511):

Zwarte nacht

ik wilde steeds
je blik vangen
maar jouw ogen
zagen geen verlangen

zij flitsten met
humor en lach door
het media paradijs
dat voor haar lag

heb je hand
even vastgehouden
maar zij waren nodig
om spirit op te bouwen

theatraal past niet
in verhevenheid
als warmte uit het hart
zo tussen woorden glijdt

jij hebt hen
geestdriftig gekregen
om samen met de
jeugd verder te leven

ondanks alle offers
die moeten worden
gebracht is dit de enige
weg uit deze zwarte nacht