Alle inzendingen over emoties

er zij licht denk ik even en word zonder zicht voortgedreven als passief verwijlen in de draaimolen van oneindig ijlen ik zwaai naar omstanders in de mist zie slechts schimmen waarvan de armen zijn uitgewist er zij licht vaak door schaduw ontwricht…

samen zijn we één maar hoe moet het dan met ons als ik mij niet ben…

diep zinken is naar leegte dalen treden overslaan blindelings dralen op één been hinken nog minder dan dat zal verdwalen zijn in wat al verborgen is roepen naar gesloten oren met minstens een dikke laag vernis de zwarte echo bekoren geluiden die weerkaatsen tegen gedeukte dromen in de adem haasten dat een bonkend hart moet…

De ouderdom overkomt ons allen Je hoeft er niets voor te doen Tenzij een malloot je overhoop zou knallen En je er dood bij neer zou vallen, Komt de ouderdom vanzelf Met een snelheid waarvan ik denk Als ik iemand een geschenk zou mogen geven, was het een pakketje uitstel want allemachtig wat gaat dat ouder worden Snel…

nee, ik schep niets ook geen afstand schik mijn veren slechts wat warmer onafhankelijk van toevallig beschikbare schouders onder plooigezichten van meelevend marmer deze zomer is te verbleekt om de ondergaande zon nog onder zijn vleugels te nemen nee, ik schep geen afstand maar een volle wintertooi om weer aaibaar te zijn…

Ineens die tranen om zoveel dat kwetst, dat onbegrepen toch de dagen kleurt, dat plots naar pijn en naar november geurt en dat zoveel weer losmaakt dat allang vergeten leek. Maar even plots komt weer het licht en schijnt de zon; ik weet dat geen seizoen het eeuwig leven heeft en dat de eb en vloed dit leven tekent.…

wat rest van de zomer is een rechte lijn oranje rood verlicht waarop je kunt schrijven in gedachten verzeild liefst een gedicht met vulpen ultra marijn van gevoelens piekend in golven bij spetters blinkende lijven speels onder spatten bedolven waar je soms nachten mee deelt…

hoe het kind wiegt en gloeit dag na dag verschuift het koper in kristal stolt mijn adem lomer en lomer dieper doorzichtig diep…

Wat is er toch onnoemelijk veel pijn waar de zomer alweer voorbij is en de herfst zijn draden spant over het land dat nog slaapdronken de papavers moet begraven; wat kan die laatste dorst laven naar de liefde die nooit tot voltooiing kwam, maar het kleed dat haar ooit in wit drapeerde verscheurde nog eer de dag ten einde liep. Wie is het…

Hemeltergend vuur mens en dier verjagend jankend in de as pijn in mijn hart Alweer een kermende moeder tussen de puinhopen van een oorlog gevoerd uit winstbejag pijn in mijn hart De medische misgreep die meer vernietigd dan heelt ongestraft weer een leven verminkt pijn in mijn hart de angstige ogen van het kind waar het smerige…

Onverstoorbaar stroomt de rivier tot het ruisen ophoudt zij verliest zichzelf in de zee opgeschrikt door de vlammenzee want de dunne zon vergeet je de koele wind vergeet je maar de pijn de pijn vergeet je niet de schemering heeft haast kleurt de hemel blauw als de nacht de hemel is lichtjaren ver weg altijd…

Je ziet een afbeelding en denkt oh, een heel gewone vrouw maar alles wat erin mijn droevig hartje speelt blijft altijd een geheim voor jou Je ziet niet mijn littekens ook mijn ziekzijn zie je niet misschien een traan in een ooghoek van intens beleefd verdriet Een foto zie je niet ademhalen geen borstkas onrustig op en neer blauw aangelopen…

Ik wandel in de tuin van mijn herinnering waar prachtige bloemen bloeien die mijn hart steeds doen gloeien maar waar ik ook het kaf van het koren moet scheiden om mij te verlossen van alle pijn en lijden dat kost tijd tot er een dag aanbreekt er alleen geel goud koren zal zijn en geen spijt…

Voor de eerste keer Word ik herinnerd 60 jaar en meer Auto rijden, wordt gehinderd Wel kan ik nog rijden Naar Zwitserland Vermoeiende reis vermijden Treinen wordt mijn band Bij de spoorwegen begonnen Dat was mijn begin Reizen zonder bonnen Gratis en zonder pin Half geld voor de 60 plusser Dat nemen ze mij niet af Als kunstenaar en…

Ik leen aan jou mijn uitgestorven hemd, dat huilend op mijn naamdag kwam. Mijn veel te ruim gedachtengoed zit in mijn mappen weg- geschreven. Ik geef aan jou mijn aardse muntgeld, dat ik spaarde vol van gram. Mijn veel te ruime hartsgeheim is bij een enkel vriend ge- bleven. Ik vraag aan jou alleen mijn lijf te wegen op…

rust roest als aanslag op het kijkcijferkanon het nieuws verslagen…

lang na de winter talmde de lente jij man, ik een vrouw eenzaam een paar eenzaam als velen steeds opnieuw delen alles aanwezig maar toch, iets ontbrak tussen ons tweeën wat langzaam maar zeker de passie verstoorde die soms weer ontstak komen en gaan net als de seizoenen jij man, ik een vrouw, ik, ik en jij, jij.…

Alle schepen achter je Verbranden Is geen ramp Zolang je De schepen voor je Maar niet meeneemt In het vuur van je herinnering…

Een draaikolk Trekt me onverbiddelijk omlaag Draaiend en draaiend Rond en rond Weerstand bieden is zinloos Zoet water in m’n mond Sneller en sneller Omlaag en omlaag ‘k Zie ’t oppervlak verdwijnen En alles wordt snel vaag Totdat ik, dronken en hulpeloos, Maar eindeloos gelukkig verdrink In de prachtige poelen van haar ogen…

Dikke donkere wolken hangen boven mijn chaotisch leven. Dreigend als donkere donder... duurde het maar voor even!! Donder en bliksem als woordenschat van jou. Tranen druppelen als regen omdat ik zoveel van je hou. Zo onwispelturig als de wolken... zo wisselvallig is mijn leven, duude het maar even!!…

Zomaar een avond zoals er reeds zovele waren, en toch weer heel uniek want nooit was het licht zoals nu, de geuren, de dromen, de hunkering en de verwachting. Wat bracht het leven ons tot nu? Waar zijn de vragen en de antwoorden, de moed tot geduld en het eindeloos herbeginnen? Waar zijn de woorden, de stiltes, de vallende sterren? Je…

Het beeld dat ik zie en vast hou met verdeelde emoties. Het herbekijken van deze herinneringen voelt behaaglijk aan. Had gezien wat nodig was om rust te hebben, over vragen, die nooit gesteld waren. Nu de code gekregen voor aangename ontdekkingen. Mijn leven lang kan ik dat nu bewaren, wat vroeger onbeantwoorde vragen waren.…

Niet willen zien dat alles anders is. Niet durven voelen de kilte, het gemis. Laat mij maar dromen ik hou gewoon m'n ogen dicht... Niet accepteren tsja...,het is voorbij. Niet willen zeggen jij was niet de man voor mij. Laat mij maar dromen met in mijn hart nog jouw gezicht...…

Zoveel emoties heb ik Zoveel Dat ze jou overspoelen Mijn naam fluistert in het donker: O wat donzig is ze, deze Julia, (Kijk maar in het latijnse woordenboek) tijgerin zit in het struikgewas wachtend op een haas ze kijkt uit mijn ogen met oranje lichtjes en bijt in het gras van ongeduld…

Is er een tijd, een moment Dat plots alles anders is Kan zijn, ontstaan Dat liefde zich Openbaart aan mensen Die ooit elders waren In het firmament Die hun tweeling ziel ontmoeten Herkenning, vertrouwen Verbaasd en verwonderd zijn Er is veel mogelijk En onmogelijk duurt langer Eeuw na eeuw schijnen wij te zoeken Rusteloos en verdwaald…

Er zit een man op een bankje hij leest versjes uit een boek "..Deze pennenvrucht voert zijn lettergrepen ook aan potloodventers.." er hangt een lachbui boven een vergeten regenjas vol verstild verlangen naar een zilveren meisjeslach kinderen spelen tikkertje in het park, de schemering voorbij tot zij roodgeblost berispt door tijd…

Mijn gedachten zijn los ik hou me stevig vast aan de contouren van mijn dromen duizend en een uren die passen in een nacht zullen vanavond tot mij komen Ik vergroot mijn wereld ver van huis en haard en de tijd laat mij eindelijk even vrij duizend en een momenten gevangen in een ogenblik en nog duizend passen daar bij Duizend en…

Mijn toekomst wil ik associeëren Met liefde en gevoel. Een toekomst zoals de toekomst hoort, Mijn toekomst met een doel. Maar als mijn toekomst verleden is, En mijn doel niet bereikt, Dan weet ik wat ik heb gemist, Een man die me verblijdt. Mijn toekomst associëer ik niet Met seks en noch met macht. Nee ik geef mijn toekomst telkens Een…

Uit beeld toch aanwezig Ver weg en zo dichtbij Gesprekken herbelevend Van jouw woorden nagenietend Lig ik in t zonlicht en denk aan jou.…

Ach mijn geliefde in je berghang heerst chaos woedt brand cipressen als toortsen dorpen verschroeid omsingeld door vuur je aarde gloeit ach waarom sloeg het boze weer toe je bergdorpen ijlen verkoold en doodmoe…