Alle inzendingen over emoties

Ik kwam jou tegen We noemden het 'het lot' Je tilde me op.... Weet niet wanneer je me weer neer zal zetten Maar nu nog niet nu nog niet…

Denken aan de sleutel en weten dat hij ergens past. De foto aanraken en wachten tot het moment weer kleuren krijgt. Kijken in het donker en weten dat schaduwen alleen maar fluisteren wie ze liever zouden willen zijn. En wachten op de herinnering die met woorden begint en weer met jouw naam zal eindigen.…

Bij de eerste zonnestralen die een diffuus licht werpen op m'n pas ontwaakte gezicht en m'n gemoed doordrenkt is in niet te stoppen gevoelens door aanrakingen gevoed kijk ik met een kritische blik naar mezelf wanneer de scherven van het onvolmaakte hun plek krijgen glimlach ik naar m'n spiegelbeeld dan besef ik dat het spel niet…

Zoveel lopen malen Zoveel laten gaan Zoveel willen doen Te weinig gedaan Zoveel angst gekend Zoveel tranen gelaten Zoveel willen zeggen Niet kunnen praten Zoveel broos verdriet Zoveel uren slapeloos Zoveel concrete issues En toch besluiteloos Zoveel willen bereiken Zoveel daden voor ogen Zoveel twijfels gevoeld Niet in mezelf geloven…

Welk kwaad heb ik jou aangedaan Dat ik jouw genegenheid niet meer verdien Je hebt me beloofd van mij te zullen houden En ik reken erop, ondanks het besef van mijn fouten Je verstoot mij en je wijst mij af Je bent er, maar je hebt me verlaten In alles laat je zien dat je mij niet meer nodig hebt Ik sloof me uit om jouw waardering te winnen Een…

In ons leven samen heb ik aan jou zoveel beloofd Dat alles eens zou gebeuren heb jij lange tijd geloofd Langzaam heb ik dit geloof zien verdwijnen Nu zie ik ook jouw liefde voor mij wegkwijnen Ik ben niet meer speciaal, en ook niet meer jouw held Slechts een nietig man door zijn loze woorden geveld Soms heb ik moeten beloven Om te laten…

Het strand lokt me met open armen Ik laat mijn ziel varen.... op de kabbelende golven. Turend naar de eindeloze horizon, genietend van de warme stralen zon. Luisterend naar mijn innerlijke stem laat ik mijn remmingen los. Dromend over de dingen die ik voel en ja de zee weet wat ik bedoel. Het spel van golven, zee en wind dat is…

ik moet jewat zeggen... het ze opnieuw vertellen.. maar ik durf het echt niet meer.. elke keer weer keer op keer.. ik breek hun hart elke keer weer en dat wil ik echt niet meer... nog een keer en dan weer terug naar ze .. heb ik helemaal geen inspraak op het leven van me ? het maakt me ongelukkig en onzeker... maar ik weet het toch zeker…

De nacht wacht de dag raadt alles er tussenin is het wachten waard.…

Ik heb niets meer. Ik ben niets meer. Mijn boek is bij voorbaat kapot. En ik die werkelijkheid wou maken. Ik wil eindelijk wakker worden uit jullie omgangsvormen van mij. Ik wil eindelijk genezen van mijn antieke geschiedenis met jullie. Maar mijn bestaan is in beslag genomen. Mijn tong wordt oud. Ik ben onderweg. En er is niets om dichterbij…

Opvullen De leegte in je hart zal zich vullen met patat Kroketten en frikadellen, je kan ook de pizza-lijn bellen, Maar zeg nou zelf, Helpt dat?…

Vernieuwd door het systeem versleten door ruimte en afstand hunker ik naar de lach van onze allereerste oogopslag…

Met ogen dieper dan de zee, ontdek ik bij jou nieuwe wegen. Ze brengen me een oase van gelukzaligheid. Met ogen dieper dan de zee, ontwaak je in mij een voelen, zo puur, zo mooi, zo simpel. Met ogen dieper dan de zee, spin je een cocon van tederheid, waarin ik kan wonen, veilig, vredig. Met ogen dieper dan de zee, kijk ik naar je intense…

Hij speelde met de gedachten Haar eens flink te gaan nemen Snel beukend met zijn geslacht Net zo hard tot ze zou wenen Hij had een hekel aan vrouwen Vieze weerloze gemene hoeren Wilde ze kwetsen en pijn doen Hun mond voor eeuwig snoeren Loerde op hen weekenden lang Stond bij bushaltes te wachten In de hoop op een slachtoffer Om beestachtig…

door emoties overspoeld maar niet weggespoeld ik heb kunnen blijven staan heb het door me heen laten gaan van binnen niet langer geblokkeerd heb ik me vrouwmoedig geweerd in staat om mijn verdriet te uiten dat proces is niet meer te stuiten door bij mijzelf te blijven en in mijn ziel te kijken heb ik me helemaal opengesteld me heel…

In het archief van m'n ziel zoek ik naar antwoorden die ik niet meer wist maar nu zie ik de contouren in een helder profiel antwoorden gehuld in uitbundige pracht in m'n hart verankerd met verheffende kracht…

Na de hitte van vandaag, het praten, luisteren en dromen, is even nog een koele wind met wat verfrissing aangekomen en heeft de dag weer goed gemaakt; het dwaas begeren is gestaakt en vrede heeft mijn hart geraakt. De dankbaarheid vervult mijn ziel, ik glimlach, adem vrij en kniel.…

ziende blind gaf donker licht aan beide ogen diep duister struikelde over helder zicht verloren langs verleden straalt de zon voorbij de laatste zin…

de late dag ontmoet het schemer in een stilzwijgende omarming licht neemt afscheid met een steelse blik vredig waakt de avond bij een vervaagde grens van opgeloste kleuren in beelden van graniet en de hemel glimlacht met duizend lucide ogen hoe moest ik weten dat donker zó licht kon zijn…

“Denkend aan de dood kon ik niet slapen”… ik wil niet meer leven, ik wil het eigenlijk niet. ik heb geen streven meer Verdriet, verdriet, verdriet… Toen ik geboren ben Had ik een hoop van hoop, ik wist dat alles goed zou komen ik had zo mooie zoete dromen… Waar is dat alles nu? Slapend dacht ik aan de dood, Wie heeft mijn hoop vermoord…

niet wetend wie je was eigenlijk bent of wezen wilt slaat wagenwijd verlammende twijfel weer kansrijk toe keuzes vermijdend vooruitschuivend wat gister besloten had moeten zijn waarheidsworsteling uiteindelijk resulterend in kwijtgeraakte draden van een gesloten boek zonder inhoudsopgave met alleen een titel: ik twijfel dus…

We waren nog maar pas bij elkaar Het kon nooit goed gaan Toch was ik bijna gelijk zwanger En het liep stuk Ik joeg je weg met mijn buien Je kon me niet aan En het kindje, dat we eerst zo graag wilden Wilde je nooit leren kennen De pijn die door me heen gaat Zul je nooit bevatten Het kindje, waar ik mijn leven voor zou geven Moest zijn…

Je zei je had er van genoten niet meer dan dat? je was een strateeg pur sang Je verstand won het van je gevoel om je te binden misschien te bang als je begrijpt wat ik bedoel...…

De ochtend is als de as op jouw lippen en de nevel die de stilte draagt waarin ik slapeloos de tijd verstop omdat jij dromen fluistert en ik dromen wil over het einde dat de nacht beloofde…

Hou ik van de spanning Hou ik van de seks Hou ik van het anders zijn Het is iets geks Hou ik van de illusie Hou ik van jou Hou ik van de meisjes Of doe ik gewoon flauw?…

Een liefde Zo ingewikkeld Uiteindelijk heeft 't Zichzelf ontwikkeld Het is anders En erg gevoelig voor mij Ik heb er niet voor gekozen Het hoort gewoon bij mij Geaccepteerd Heb ik 't inmiddels wel Is dit mijn lot Speelt 't met mij een spel? Een liefde Ingewikkeld maar mooi Toen jij in beeld kwam Werd ik niets anders…

Het blauwe gif geeft inkt haar zijden gloed vloeibaar drenkt een schaduwvlek zich in immer geheelde taal brakend schuilen letters onder een volgende aanval gebukt vangt ze de laatste druppels op het scherm terwijl zij de paraplu zijdelings laat liggen leest zij nogmaals…

Het schemerde al toen ik langs grauwe huizen liep en daar herinneringen zag van het huis waar ik als kindje sliep Ik proefde weer de sfeer van toen de stilte van de kleine straat waar op het hoekje nog steeds dat klein en oud cafeetje staat Ik wist ik heb hier niets te zoeken mijn ouders zijn er niet meer en ook mijn boers en zusje niet…

Achtergelaten met verlaten woorden. Zeggen wat ik niet kan zien. Weten dat de avond niets vraagt. En beseffen dat jouw droom mij niets vergeven zal.…

Tranen van `t leven in trance stroom ik mee sloom langs ramen vloeibaar los van lichaam bewust van geest volg het kozijn voegen van gestapelde stenen over grijze tegels zo naar `t achter van een tuin om vervolgens willoos de afvoer te bereiken.…