Alle inzendingen over overig

Ik waad door de stroom van levens en orden ze -- tot scenario's.…

In een depressie voel ik niets, denk ik alles -- objectief te zien.…

Het is erg geheim, dus vertel ik het niemand -- niet eens aan mijzelf.…

Ik ben mijn engel, die mij altijd zal volgen -- die in nood mij helpt.…

Een herinnering die je herhaalt, verandert -- in een verlangen.…

Vraag niet 'Hoe gaat het?' als je dat echt wilt weten -- Gedrag zegt het je.…

Lekker kanoën, stroomafwaarts, zonder zorgen -- of we verdwalen.…

Ik heb nog nooit op zijn grachten gevaren Op het Amsterdamse water zijn grachten Noch zout, noch bitter Zoet, kleurt het water bruin langs de tweede kostverlorenkade Het water nooit betreden, nooit geroken, geproefd Zijn geur test mijn reukvermogen niet, langs de kade Stuit genesteld op een bankje Starend de korte golfjes zien Die ik niet kan…

een witte vogel die het rif verlaat het kind dat met zilveren voetjes baadt de man met stok die water uit de rotsen slaat de valk die de verten ziet de hoge pluimen van het riet de landwind die naar de zee vliedt het landschap in slingerlijn de houtbrug over het ravijn zal daar mijn grijze vader zijn de nacht en najaarsvlagen het hart…

voetstappen in het kleffe zand er tussen nog enige afstand van een hem en een haar de vraag rijst horen ze bij elkaar lopen ze hand in hand vormen ze misschien toch een liefdespaar? immers plots blijven de kleine voor de grote staan de indruk ontstaat dat er mogelijk iets werd gesust een paar tenen in het kleffe zand die een diepe indruk…

Ik ben anders Omdat ik misschien anders reageer Ben vaak overprikkeld Het doet m'n ouders veel zeer Ik ben anders Mensen denken mij te begrijpen Ze proberen mij te helpen Zij proberen m'n boosheid uit te knijpen Ik ben anders Geen vrienden om me heen Als ik naar mensen toeloop Reageren ze zo koud als steen Ik ben anders Verdriet…

Mijn wonderbaarlijk is tegenstrijdig, maar mij -- heeft ze altijd lief.…

Van binnenuit onthaard geopend en gesloten rondom mijn navel, de kern van de schoonheid van het lichaam en de parel in mijn litteken Koester mij, koester mij laat mij voelen en voelen dat jij er bent, jij er bent Het is niet mijn huid die ik week in bad, het zijn mijn spieren en mijn ziel, warm en soepel moeten ze zijn om mijzelf mijzelf…

Oompje raakt me aan, mijn borsten, ach, vooruit maar -- hij is zo zielig.…

Ik schrik wakker van de warmte alsof je zwaar op mij lag Ik geef geen kik en sla slaperig het dekbed weg. Je bent er niet De deur is op slot het is stil in huis Ik denk aan Missy in de andere kamer zie haar ogen oplichten in de mand gespitst op het geringste geluid dat ik maak, een zucht het omdraaien van mijn kussen de gedachte…

Ik blijf niet aan de kant staan ik wil graag samen, leren kennen, vertrouwen, delen mijn leven delen, ik zoek contact en ik paai wie mij helpen kan Jou lok ik dichterbij, jou leid ik naar kieren die ik glad maak met boterhoning, langzaam trek ik jou erdoorheen jouw hemd tegen mij aan om te voelen dat je er bent Je wilt wel, maar ook…

Het gebeurde dus daar, bij de oude toren -- Hoe oud is die dan?…

Jouw been op mijn dij daagt me uit en je vraagt me: Vermaak je je wel?…

Hoog in de bergen is er heel de hemel om -- gelukkig te zijn.…

Het is de stilte die me heel de nacht opvalt -- alsof ik het droom.…

Klappen op mijn hoofd. Zo kan ik niet nadenken -- wat eraan te doen.…

Aan de afgrond schiet een vlam uit ons op, gelikt -- door het totaalvuur.…

Radiogolven spinnen rondom mij een web -- van lege ruimte.…

De pioenrozen zijn gestolen uit de tuin -- Heel de dag is leeg.…

De warme baden rondom de eeuwige vlam en het heilige water van de bron zijn een mysterie waarin ik thuis ben Mijn verlangen springt van man naar man lente na lente na elke rust - dertien weken per jaar om alles te leren begrijpen - Aan wie geef ik mij geef ik de de kans om mij te bevruchten? - 500 keer laait het zomervuur op in…

De morgenstond stond koud en blond Bij mij op het venster te kloppen Bomen en vogels besproken haar naam Als hielp ze beholpen de rozen uit knoppen De wind preste haar boezem ineen op het glas Nieuw besef kwam als zuurstof mijn lijf in gegleden Dat onder de dekens, gekruld als een vrucht Naar het diepere land van de droom was gevlucht…

Zwijgen was het beste Cham is sterk en hij dreigde me met een noodlottig ongeval Er kwam een kind van O, mijn lieve man de onvermoeibare vorser van het gegiste sap van zoete druiven Zijn oude dag bezoedeld door die verzonnen anekdote die de verkrachtingen verborg onder een moment van schaamteloosheid Maar de straf verraadt het toch…

Doelloos zap ik langs radiozenders terwijl de wasstraat mijn metalen omhulsel door het vagevuur van een lava lijkend schuimgordijn sleurt. “We peuteren de poriën van je laklaag leeg.” Een belofte die ik niet kon weerstaan. Gelouterd keer ik terug op de weg waar leegstaande kantoorpanden me aanstaren. Frontale splinters van licht doorboren…

De oudste zonen tellen als oudvaders vanaf Adam Set en Enos tot aan Methusalem Kaïn is een ander verhaal uit een tijd dat er meer mensen waren meer vrouwen om te trouwen Het is het verhaal van het offer dat werd afgewezen alsof God niet bestond zodat Kaïn zijn geloof verloor en daar om rouwde en God kreeg spijt zodat Hij verbood…

Je naam veranderen na een schandaal, het werkt met de tijd Kaïn kon alles hij maakte gereedschap kweekte bonen en grassen met eetbare zaden en van leem bouwde hij een huis Hij schiep wat hij bedacht maar wie wil het nu nog weten? Zijn naam is zwart gemaakt dus moesten de kleinkinderen hem wel loochenen, nee hun grootvader was Set…