Netgedichten

netgedicht (nr. 80.287):

Het bloedt

Ik weet het
vaders falen
als de grote man

die de buitenwereld kent
bij wie je veilig bent, en blij
wanneer hij trots op je is

die je meeneemt en wegwijs maakt
in zijn domein, en stap voor stap
ga je zien dat het anders is

In het begin telt dat niet
maar ineens is het over
Dan luister je niet meer

naar je koosnaam, vecht je
krassen in je ziel
barsten in het eelt

Het bloedt wanneer je er aan krabt
Tot je vrij kunt ademen
en de wonden zich sluiten