Alle inzendingen over Pijn

Ik deel mijn pijn met alle mensen die zich kunnen indentificeren met deze tekst. Wees sterk en je komt er wel uit: hoe lang de weg ook is: je komt er uit! Laat niemand je waarde afpakken want het is het mooiste en waardevolste wat je bezit...........…

Het is een schommeling, Een schommeling van pijn en blijdschap, Wat jij voelt is anders, Jij voelt liefde maar op een lagere trap. Het verschilt in je hart, Mijn hart wil meer, Maar het komt niet overeen, Ik voel het keer op keer, De pijn kom ik wel te boven, Al doet het zo’n zeer.…

en het doet echt zoveel pijn, om te weten dat jij niet meer bij mij wilt zijn! Maar toch blijf ik geloven, dat het allemaal ooit nog eens goed gaat komen.. want vergeten zal ik je nooit, ook al heb je me helemaal uit je gedachten gegooid! Wat ik voor je voel is heel bijzonder, en hopelijk gebeurd er ooit nog eens een wonder..…

je loopt door de straten liefste en je zoekt het bordje met een naam de naam van een dode man gestorven voor het raam het licht is nog aan een roos in zijn hand je foto op de tafel zijn hart opgebrand je klopt op de deuren en het beeld versteend een standbeeld van een man in niemandsland en een verloren meisje in de straten weent…

Waarom al dit lijden Waarom al die pijn Je wilde hier niet weg, Je wilde nog langer bij me zijn, De strijd was oneerlijk, En geheel onterecht, Maar je verloor helaas dit gevecht, Lieve Eveline rust zacht.…

voor hen fladderde ik van bloem tot bloem bij hen verdronk ik een stille dood ogen vol liefde koestering terwijl mijn hart schrijdde ongehoorde noodkreten mijn lippen koesterden een droom angst pijn verlangen smachten zoekend naar onrealiseerbare droom toen verdronk ik radeloosheid onbegrip pijn en schaamte wanneer stopt het niet niet…

Ze heeft teveel meegemaakt, ze zit vol met verdriet en pijn. Machteloos probeer ik haar verdriet met alles wat ik heb te stelpen. Ik kan wel gek worden omdat ik weet dat ik haar kwijtraak, niemand kan haar nu nog helpen……

Ik ben je liefde De spiegel van je geest Ik ben de vrijheid die er nooit is geweest Als ik je aanraak voel ik warmte Maar meer dan dat, voel ik je pijn God, ik wil alles met je delen en "gewoon" met je in liefde zijn Niets zal ik van je eisen daarvoor ken ik je te goed Maar je zou eens moeten weten wat jij bij mij van binnen doet…

De twijfel, ze drijft me in een grot Maar de pijn vloeit als ik zou gaan Mijn familie en vrienden gaan eraan kapot Daarom blijf ik nog even hier Al zegt mijn verstand dat ik wil sterven Dat ontneemt het leven al het plezier maar, niemand mag mijn twijfel erven…

Als ik je kon helpen dan zou ik dat doen met mijn luisterend oor en een troostende zoen als ik je kon helpen en je liet me toe dan hielp ik je zoeken naar het "waarom" en "hoe" als ik je kon helpen want ik ben echt bereid met je te praten en te zwijgen tot in de eeuwigheid als ik je kon helpen met je pijn en verdriet ik zou er…

Aarzelend open ik mijn muil toon mijn lied in lichtgrijze damp grom mijn grieven tegen de lamp die helderheid brengt in beneveld gehuil Verknipt toon ik mijn schaduwkant als silhouet in blauw gelijst voor wie zielsverdriet naar boven krijst verkracht, enteerd en aangerand…

Tere rode blaadjes in omarming zijdezacht symbool van grootse liefde maar ook de kleur van haat De scherpe groene doorns aan haar trotse ranke steel schilderen rode druppels uit het gewonde vlees Waar we ons bezeren aan wat haar zo eigen is en de pijn beminnen worden haat en liefde EEN…

zij nadert ik kijk haar aan herkenning In haar ogen zie ik de beelden van pijn en angst Ik herinner mij haar bevende stem toen ze smeekte te stoppen Toen was ze klein nu staat ze daar met ronde borsten voor me haar tepels priemen uitdagend naar voren Haar massale dijen staan in het teken van cellulitis Een echte vrouw Ik wil haar leren…

kortsluiting harde woorden met rake klappen en vele rollende tranen spijt…

Zonder ooit nog lieflijk om te kijken, het uurwerk van mijn klok te ijken, neem ik afstand van onze vader tijd, en voel ik niets dat lijkt op spijt. Tranend kijk ik hoe je ó zo lief slaapt, hoe je ten laatste male knorrend gaapt. In de spiegel van de liefde, zie ik aankomen, het mes dat mij kliefde. Af is het ogenschijnlijk eeuwige leven…

echte liefde, non-stop ik heb je nooit willen kwetsen dat doe ik niemand aan maar op deze manier kunnen wij niet door blijven gaan je zult het moeten leren ook al kun je dat, denk je, niet praten in een relatie is heel belangrijk het voorkomt veelal verdriet om jou beter te kunnen begrijpen vroeg ik een ander om raad dat ik jou daarmee pijn…

Sorry mamma, Ik wou je niet boos maken, ook al weet ik niet wat ik heb gedaan. Sorry mamma, Je moet niet gillen wat ik je ook heb aangedaan. Sorry mamma Ik weet het ik ben stout. Sorry mamma Ik wil alleen maar dat je van mij houd. Sorry mamma, Ik weet ik ben waardeloos Sorry mamma, Wees alsjeblieft niet boos. Sorry mamma, Alsjeblieft mamma…

Helaas, mocht het niet zo zijn, En dat doet mij, verschrikkelijk pijn. Ik wil geen antwoord meer, op mijn vragen, Ik vind wel een vrouw, die de pijn met mij wil dragen. Vanaf het begin, heb ik alles van jou doen geloven, door je eeuwige trouw, te beloven.…

Iets dat zegt ik weet het gewis dat alles van waarde weerloos is Pijnen die dicht bij elkaar blijven krachteloosheid die je draagt antwoord dat je graag wilt horen liefde die verlangend vraagt. iets dat zegt ik weet het gewis dat alles van waarde leven is…

onmacht in de strijd het gevecht met jezelf verwoest wordt een leven verscheurt door pijn waar angst sluipt in nachtelijk dwalen het zoeken naar waarom de vraag, nog hoelang en jij luistert naar stilte het snikken gesmoord angstvallig wakend dat niemand het hoort…

Ik wil zo niet langer leven Ik kan het niet meer aan Ik zou zo graag sterven Waarom laat God me nog niet gaan? Omdat er mensen van me houden Omdat er mensen om me geven Omdat anderen het niet aankunnen Als ik niet meer zou leven. Ik leef dus voor een ander Moet het zo van God? Dit gevoel moet snel verdwijnen Want ik ga er langszaam aan…

Zonder de stilte te vragen om een gebaar staat ze voor het altaar van de hoop en is haar kind de rechter die ze alleen om hopeloze liefde smeekt als haar medicijnen haar weer veranderen in het kind dat ze nooit meer vinden zal…

In mijn hoofd heb ik deze scène Al duizend keer laten passeren De pijn telkens getracht te voelen Zodat ik deze nu kan incasseren…

ontdaan van alles wat ooit van jou was… afgeworpen de zwaarte drukkend op mijn borstkas… uitgelezen met tranen ook het allerlaatste hoofdstuk… het enige wat ik maar niet kwijtraak... is jouw gebrandmerkte hartafdruk……

zij had haar kleine emoties en irritaties zo goed verpakt dat opsporen bijna onmogelijk was verblind door schoonheid in een subtiele actie ontgaat je dan de fractie waar het eigenlijk om draait zo heb ik de vinger nooit echt kunnen leggen op een zere plek door haar pleister joh doe niet zo gek pas als het niet lukte door…

In stilte voelend de leegte Een totale vervaging Tussen leven en levenloos In stilte voelend de pijn Stekend in hartevlees Liefde kiest zijn eigen weg Een ander hart gekozen In stilte voelend de tranen Verlopen in verdriet Nooit meer samen zijn In stilte voelend de rust Een totale berusting Tussen afscheid en verlaten In stilte voelend…

Pijn in hart hete tranen wellen verdriet borrelt met gutsen ’t Leven Ondank 's werelds loon niet eens nieuw wordt trouwens nooit oud Alledaags.…

Scherpe messtekende pijn Vlijmen het bloedende hart Ineens haalde de dood je op Zomaar oneerlijk gemeen Niemand mocht dat immers.. Deze liefde gaf ons najaarsbloemen Huilend strooide ik die uit Over je graf van leegte Nooit zou onze liefde doodgaan Samen was het zó volmaakt...…

het ijs wordt maar niet dikker ik zak er telkens weer doorheen als ik denk: nu gaat het sta ik plotseling alleen nergens vind ik houvast begrip is werelds verloren schat ik moet opnieuw leren leven niet terugzien op wat ik had het ijs wordt niet meer dikker elke dag ga ik er doorheen onbegrip zal ik trotseren de wereld lijkt van steen…

Misschien een eenzame droom Die rondwaalt Geen uitweg meer kent Gonst door mijn hoofd Die me troost kan bieden En me zegt Dat hij Als enige droom Ook nog kan overleven Er is nog hoop…