Alle inzendingen over ziekte

een moeder in haar eentje zorgt voor elf kind'ren om haar heen en al die elf kinderen kunnen niet zorgen voor haar alleen ze raken in paniek, echt waar en moeder voelt dat ook ze wil haar kinderen ontlasten want deze raken van de kook wat is nou een dag in de week om op haar te gaan passen want moedertje is erg ziek we moeten tijd inlassen…

De witte rozen op je kist deden denken aan eerdere uren, voor elk levensjaar gaf jij een roos, waarmee je liefde wilde sturen. De witte tulpen op je kist, deden denken aan al die dagen, dat je er voor iedereen was, zonder opmerkingen of vragen. Die ene zwarte roos op je kist deed me denken aan je leed, aan die vreselijke pijn, de verloren…

Kijk, speciaal voor mij gemaakt zeg je en ‘n lachje huilt onzeker in je gezicht dat een tintje bleker mijn hart vol medelijden raakt Ik vind ‘m mooi, hij lijkt net echt vervolg je …op onvaste toon die druipend van gefaalde hoon zorgt dat ik tegen m’n tranen vecht Terwijl je hand zich radeloos strekt om te voelen aan het donkere haar prevel…

Waar eerst het huis met kinderstemmen was gevuld is nu een grote stilte Waar eerst een klok nooit werd gehoord tikt deze nu in lege kilte Waar eerst geen tijd was om te zitten omdat de kinderschaar haar riep zie je haar nu met regelmaat van de klok op de sofa zitten dutten Waar eerst toch nergens tijd voor was is tijd nu overvloed…

Ik kan het niet meer aanzien, mijn moeder eet niet meer... Ik kan het niet verdragen, haar pijn doet mij ook zeer... Aan God vraag ik een wonder, voor Hem is niets te groot... blaas leven in haar gebeente, want zij mag nog niet dood... Zij wil zo graag nog leven, maar, oh, wat is ze zwak... de wachttijd duurt zo erg lang laat haar niet…

De AZG-afspraak is om half twee. Ponskaartje paraat. Goedemiddag. Kijkt u even mee op het scherm? Nog iets gewijzigd? Nee? Gaat u maar zitten, u wordt zo spoedig mogelijk opgehaald. De Volkskrant van gisteren boeit me niet. De koffieautomaat lonkt. Meneer B? Gaat u mee? De assistent noteert serieus de beginsituatie. De klachten? En…

negeren van veelzeggende blikken begeren van een gave huid Volendam als ijkpunt niets te klagen het kan erger dooddoeners van formaat…

Lief klein meisje wat heeft het met je gedaan je bent nog zo jong het vreet nu al aan je lichaam De chemokuren verschrikkelijk veel pijn het is oneerlijk had niet zo mogen zijn Je komt op m'n schoot zitten verteld over alle zeer het is genoeg voor jou je wilt niet verder meer Tranen over je wangen nog zo jong voor dit verdriet…

de dermatoloog wrijft over de wreef een enkel velletje achteloos terzijde de ellebogen hebben afgedaan de heupen en billen jeuken beide de rechterenkel ziet er mooi uit mooier dan de linker het haaronderzoek geeft voldoening geen plekken daar maar die wreef is andere koek de dokter aait nog eens de rechtervoet adviseert andere elastische…

met de dood voor ogen leef ik maar niet uitzichtloos niet wanhopig scherper dan ooit zie ik wie Gij zijt - míjn God en weet ik dat alles wat er tussen ons ontstond onvergankelijk is met de dood voor ogen lééf ik…

mijn rechterhand gaat onbewust doelbewust naar de linkerelleboog tast het ruwe oppervlak af voelt of er een velletje los zit even gaat het mis de huid is dun mijn zakdoek stelpt het bloed de rest van de plekken is rood kaal afgezocht cellen delen snel mijn linkerhand gaat onbewust doelbewust naar de rechterelleboog herhaling van het voorafgaande…

Ik stuur een glimlach naar je toe Speciaal voor jou gemaakt Omdat, wat jou nu overkomt Mij zo ontzettend raakt Ik heb hem uit mijn hart gehaald Verpakt in goud papier Het is er één die altijd straalt En hij is er voor jou……..hier Dus wordt het donker om je heen Met dagen, vol van zorgen Pak dan mijn glimlach uit zodat Je door kunt…

de ellebogen vormen visitekaartjes bezoek ongewenst het branderige gevoel maakt krabben onafwendbaar…

de vertrouwde stem aan de andere kant van de lijn zegt: goéd herhaalt het twee keer ik slaak een zucht de zware steen valt dreunend naast mij op de grond: goéd de dreiging wijkt het leven pakt zijn kans geen Russische roulette of herseningreep: goéd het klamme zweet verdwijnt spoorslags mijn lijf en leden zinderen jubelend: goéd…

de puinhoop in mijn hoofd groeit gestaag ruimtegebrek is een knelpunt de hulpdienst moet helaas prioriteiten stellen er rommelt iets in mijn bewustzijn een kapotte tegel wordt pijnlijk uit de puinhoop verwijderd ongeverfd hout ter zijde gelegd het sloopbedrijf is ingeschakeld om de puinhoop in mijn hoofd op te ruimen de grijper krijgt…

nu je huid het laatste zonlicht absorbeert en je ogen moeten wennen aan een wereld zonder licht ontdek je vaag waarneembaar de contour van een gezicht dat zich tergend langzaam naar je keert en met fluisterend geweld komt jouw naam over zijn lippen voel je vingers benig hard je zwakke lichaam tippen en weet je dat protest hem niet meer…

mijn maag keert zich binnenstebuiten herkenbare etensresten kriskrassen in de toiletpot alle perken te buiten doortrekkend vergeet ik te plassen met een zware plof val ik in bed trek de dekens over me heen verwacht de warmwaterzak aan mijn voeten let even niet op mijn hoofd knalt onzacht tegen de rand van het ledikant het bloed spat op…

De stank van ochtendpis staat altijd tegen. Incontinentie heet zo fraai haar kwaal. Ik kan de vel geworden kont niet vegen. De zuster doet het als ik koffie haal. Wat vlekken op haar borsten vastgezogen veeg ik vlug weg zij het met harde hand. In geen gebaar toon ik haar mededogen. Verbroken is de ooit zo hechte band. Intussen kijkt mijn…

mijn wreef ligt open de huid is stuk vocht loopt eruit ik kan slechts hopen op betere tijden gebruik nu een doekje voor het bloeden laat er niet in snijden smeer regelmatig zalf leg een gaaskompres knip stukjes leukoplast geloof half en half dat Balkenendes voet tegen wil en geweten mistroostig doeltreffend mijn wreef beïnvloedt…

jij hebt de pijnen ervaren van verdrogende boombast en de oogst van leeg gele aren zag hoe klei scheurde tot een rafelig patroon in uitgewoonde beddingen voelde hoe verlammende angst brekend krampte in een al zwaar geteisterde wereld ongezien zijn de natuurgebeurens van een al zwaar uit het lood geslagen stervend bestaan geen…

Hij liep, zo vond ik, vroeger nogal vreemd En omdat hij nu weer moet leren lopen Is het voor Balkenende maar te hopen Dat hij verrassend nieuwe stappen neemt En zeker dat men hem ervoor behoedt Dat hij weer voortgaat op de oude voet.…

de premier gaat weer vooruit stap voor stap, gelukkig maar we hebben alles 'op de voet' gevolgd zo'n operatie is best wel naar twee operaties waren mislukt toen kwam de vakbond in opstand "we laten niemand naaien, gaan voor elke burger in ons land !" dat hadden de doktoren begrepen ze bogen zich opnieuw over de voet en naaiden bij…

Opeens is jouw leven veranderd van de ene op de andere dag Opeens zijn interesses en blikvelden een stuk minder breed Opeens is het schateren omgetoverd in een cynische lach Opeens bewegingsloos terwijl je voorheen altijd alles zelf deed Opeens word je met medicijnen en slangen bestookt Opeens doe je niets meer terwijl je dat vroeger wel…

de logen van het ziekenhuis zijn prominent aanwezig het maakt principieel niet uit of je broodmager bent of vlezig bij uro kom ik voor het eerst vergis me bijna bij traumata ervaring slechts bij röntgen chirurgie interne en derma de sfeer in het hospitaal is uiteraard bijzonder positief met welke kwaal je ook komt alle medewerkers zijn…

jij hebt de paden uitgetekend op muziek van bovenaf over de kwaliteit had jij geen inspraak die kwam als liggend voor de hand waar zorg koos voor de verbetertoer liepen wegen dood zonder vervoer de trajecten hebben ondanks alle inspanningen ons niet verder omgeleid dan een rotonde aan een nieuw tracé wordt druk geheid de…

Weet je waarvan ik misselijk word? Al die praatprogramma’s rondom tien, die ziekenhuisseries als Spoed en Ie-Aar en Ivo Niehe met zijn gevoelige snaar, ik kijk niet meer, ik heb het wel gezien… Weet je waarvan ik koppijn krijg? Dat Donnergedoe over gvd en godsamme, het gezanik van de Bond tegen Vloeken, het femelen van hen die het hoger zoeken…

Er was verwarring in het jazzlokaal. Toen een der uitgeblazen trompettisten ging zitten en daarbij zijn krukje miste, belandde hij naast drumstel en timbaal. Het leek in aanvang niet catastrofaal maar weldra bleek de ernst der situatie, de vraag klonk, met gepaste intonatie: “Is er misschien een dokter in de zaal ?” In kleine kring, maar ook…

Het leven trekt aan mij voorbij als de stroming van het getij kijk ik door beslagen ruiten van binnen uit naar buiten Er hangt een schaduwzijde over mijn bestaan ik zit gevangen in een aflatend lichaam Wie van binnen naar buiten ziet kan soms zien mijn stil verdriet Ik probeer ook de zonzijde te zien door te hopen dat eens misschien een…

vaak had jij een verstilde lach als ik je dromen uit de mimiek van je gezicht af las alsof jij de plezierige momenten nog even goed in je herinnering zou willen prenten accenten en stille woorden werden uit de kleine gebaren geboren als ondertiteling van je verhaal waar ongekende mogelijkheden jou kans en ruimte gaven om je…

Pijnscheuten schieten als zaagvissen door het zieke, geteisterde lichaam dat desondanks aan de fragiele buitenkant optimaal gedogend oogt. Openheid kenmerkt de blikken richting bezoek dat pas na enige aandrang kan beslissen de jas uit te doen, een stoel te pakken. Gesprekken vinden plaats op clichépaden met beveiligde onderwerpovergangen…