Alle inzendingen over van de kaart

Ik lig hier als een varken in mijn kist, potverblommen! Ik heb al veel beleefd; maar zo iets is mij nog nooit overkommen. ---------------------------------------------------------------------------------- Grafschriften uit: De gedichten van den Schoolmeester (1859)…

'k Ben eenzaam-droef, in 't geel-teer avond-dalen... Door 't open venster hoor 'k de donzen val van klamme bloemen in kristallen schale... - En 'k weet niet of ik haar beminnen zal, in 't stil en licht bewegen harer leden, en hare goedheid in mijn vreemd bestaan... 'k Ben droef, en 'k hoor haar stille voeten gaan, en haar zacht…

Zegen deze' avond, God: ons handen rusten; en, kenden onze leden 't kleed der vreemdste lusten en ons verlangen 't pad van de' ongewoonste waan: tháns zijn onze ogen moede als van wie sterven gaan... - Stil-wegend staat Uw leve' op de onbewogen blaên; om iedre boom-gaard gaat de vrede van Uwe ogen; en wij, die elke vrucht in onze…

Als somtijds de boze lusten van het vlees je mogen kwellen Zou ik je maar raden om je weet wel wat ik meen tot in Holland uit te stellen Want de Engelse hoeren zal niemand je recommanderen Ze liggen net als bevroren monumenten in de veren En om te maken dat een Engelse hoervrouw onder het naaien een beetje leeft Zou je er een ander onder moeten…

Voorspellen is zinloos, indien ik gisteren al kon vertellen wat ik vandaag zou voorzien: dat ik morgen niet zal voorspellen, omdat dat dus zinloos zou zijn. Dan kon ik dat evenzogoed eergisteren al laten horen, maar daarvoor ontbrak toen de moed. Weet alles maar eens van tevoren, dan wanhoop je wel op termijn.…

Engelse tuinen tonen rozen zo groot als gootsteenontstoppers.…

Red ons van de ondergang, de Beerenburg is op. Die ijselijke doodskreet vliegt ons naar de krop. Al wie er kozen voor de zee, voor het ruime sop, Die redt ons van de ondergang, de Beerenburg is op. Gestrand zijn op de bodem van dat Friese bocht Bij windstil weer nog gaat tekeer de laatste ademtocht. Al zullen wij nooit zinken met onze houten…

Ik ben een zeer gelukkig kind, Wanneer men dit bedenkt: Mijn vader is mijn beste vrind, Die mij schier alles schenkt: Zijn afgedragen zomervest, Zijn oude broeken, en de rest; Maar dat weet Moeders naaister best. Hoe lekker smaakt die boterham, Met dat Sint Nikolaas, Dat mijn mama mij brengen kwam In plaats van Leidse kaas. En och! hoe…

Neem nog een slokje, niet langer meer gerouwd. De winter die komen gaat is lang en koud. Hoor je de slijpsteen? Hij scherpt de zaag die verlangt naar het hout. Komt je sapstroom tot halt, dan bijt de zaag tot jij valt. Drink, mijn vriend, op de houtvester die ons allen kwelt. In ons bos worden bomen geveld.…

(Verschrikkelijk Gezicht!) Mijn haren vallen "boem" van mijn hoofd. Ze vallen zomaar "boem" op mijn trui. Ik kan de hele dag wel bezig wezen haren van mijn trui te vegen. Soms zakt mijn voorhoofd over mijn ogen, ontneemt op die manier mijn blik. En buig ik mij een keer voorover hangen er wangen in 't gezicht. Ook mijn gebit is…

Terug langs rivieren onvermoed en nooit bevaren zien we de oude stad De Dom verwijst naar vroeger vogels zijn op weg omdat het winter wordt Een bus bereikt het oude centrum de reiziger stapt uit We gaan. We gaan.…

Over onze liefde, wind en water: Heb je het dralen gezien dat de kust nadert: zal ik eb zal ik vloed? en de maan en de stand van de aarde die bepalen het aangaan het afgaan het over en weer Heb je gehoord het dilemma zal ik, zegt het, moet ik dan altijd het turkoois dat zweemt naar groen en aarzelt tussen blauw. Heb je om je hoofd…

De winter draagt wit, oud en koud, een nasleep van een uitgebloeid seizoen dat donker uitschaatst over witte vaarten. Wellicht is er gezaaid intussen, - want tussen jaargetijden trekt geen god een streep - en wordt er al verwacht: een warmer kind, een moederbuik, zoals vanouds. Seizoenen wisselen van mens en gaan een inruil aan zodat…

Het geluid droeg ver vanuit de school. Vooraan de straat klapte het met dubbele spoorslag langs de huizen omhoog wanneer wij juichend uitgingen. Het moet iets van vuurwerk zijn geweest. Ik weet er niet zoveel meer van. En achter ieders rug, over de sportvelden klonk het luid, kaatste de jeugd van aangrenzende scholen anders, protestanter…

Waar het baksteen hoekt en de kabouterstraatjes zich splitsen met bankjes, poortjes, doorsluipgaatjes, daar speelden wij: bliezen een riddertijd door de buis:19 mm ¾ creme wavin pvc bestemd voor stroomdraden en goedkope hoela-hoep, Alles was goed want El Cid en zijn makker beheersten de steden van Spanje en speelden eventueel bij regen…

Submission Als Ayaan Hirsi Ali in haar onschuld denkt Dat zij het lot van moslimvrouwen kan verlichten Door haar betoog zo aanstootgevend in te richten Dat zij daarmee Mohammedanen ernstig krenkt, Durf ik u te voorspellen – zonder overdrijven – Dat zij dat dan wel op haar blote buik kan schrijven. ---------------------------------------…

De Grieken in 't algemeen namen de wortel vijf min één gedeeld door twee. De uitkomst is dan van de één, en zo getuigden zij in steen, de gulden snee. Le Corbusier, een architect die mensen in 't kwadraat ontdekt, deelde reeds mee: Vanuit het kruis der mensen is hun uiterste belemmernis de gulden snee. Die nul punt zes één acht nul…

Hier ben je dan. Ik zou je tegen elke ondoorgrondelijke drank in willen laten schuilen met waterschade omdat je mooi bent en ik in je ogen of het donker niet anders kan dan weerloos fonkelen met dronken druppels in mijn ogen.…

Winter pleegt verraad; schoonheid ver beneden peil, mooi tot op de graad.…

Geljk een arme, blinde hond van alle troost verstoken, dwaal 'k door de zoele avond rond en ruik de lente-roken. Er waart - lijk om een vrouwe-kleed waar oude driften in hangen - er waart een geur van schamper leed en van huilend-moe verlangen. En 'k dwaal, een blinde hond gelijk, door dralige lente-roken, mijn hart van alle liefden…

hij kwam met de verschoten kleur van schemer aan de deur en droeg de geur van bleke eenzaamheid wij raakten door zijn komst verontrust in hoge mate ik dacht o kon ik bij een vader schuilen hij zou mij als een polder indijken mijn onzekerheid op een boezem uitlaten zodat er weer regen ging vallen liefde mislukken jij dacht o god kon…

Nu pas denk ik aan je, nu een nacht duistere schachten over mijn hoofd heeft geworpen: vluchtig verlangen, boom zonder wortels, onvruchtbare aarde. Nu pas word je zichtbaar. Je bent meer dan variaties op thema: vrouw, vriendin, geliefde en er rimpelen minderen weg uit het leven, terwijl in mijn ogen en rondom de jouwe je jeugd allengs…

Een week geleden stonden os en ezel nog centraal. Thans zien wij enkel runderen die lopen op twee benen. De fauna beeft, al wat de kerst heeft overleefd vliedt henen in doodsangst, doch vergeefs en onontkoombaar aan ’t kabaal. Een grijsaard houdt, zelf doof en oud, een baby, pasgeboren bij hem op schoot, heel liefdevol de handen op de oren.…

Waarom draait de maan? Om de zon draait de aarde, daarom draait de maan.…

Haiku I De spiegel lijkt kalm ik vertrouw op het water daar moet ik varen Haiku II Het water rimpelt een tsunami gaat dreigen maar ik roei mijn boot…

Je lag je sliep tussen de stilte van je haren: je gezicht mooi, je neusje als ooit je lijf als ook. ik keek naar je: hoe weinig woorden zijn er nodig als de taal de liefde doet…

Je ligt, je slaapt tussen de stilte van je haren: je gezicht mooi, je neus als ooit, je mond als nooit, je lijf als ook, je geur als vrijheid. Ik kijk naar je: hoe weinig woorden zijn er nodig waar geen taal de liefde doet ik zwijg 1 woord Ik kijk 1 Lief 1 Jij.…

Als een deur die opent naar een nieuwe morgen Als een ochtendzon die geel de dag beschijnt Als een hond die kwispelstaartend toeloopt zonder zorgen zijn lip optrekt en glimlacht ja, het is net of hij grijnst Als een luide lach die beide longen ledigt en ruimte geeft en vrijheid…

Taal is de blokkendoos waar ik mijn huis van bouw. Ik richt het in met mijn muziek. Als je een keertje wilt komen logeren, luister dan naar dit lied. Wees voorzichtig als je binnenkomt, gooi niet met de deuren, pak een stoel en sluit aan in de kring. ’t Is hier knus en gezellig dus laat je verwarmen door de zon door het raam dat ik zing…

Hier ligt Jochem de Edammer in het graf, Die, toen hij leefde, niets om de dood gaf; En hij is zijn eigen gelijk gebleven want nou geeft hij niets om het leven.…