Alle inzendingen over Begraafplaats

Een ongelijke strijd Zes weken later Werd je lichaam Bij je ouders thuis gebracht Met de smoes dat je Vorige week op je vlucht Om het leven was gebracht Een prachtige bloem Was jij In de knop geknakt Jakob Potze *Vlagtwedde, 17 augustus 1923 + Meppen (D), 11 juli 1944 Oorlogsgraf OGS openbare begraafplaats…

Ze schold op hem maar hield van opa Die zij op het laatst zo heeft gemist Ik vergeet echt nooit meer zijn crematie Ze donderde huilend op zijn kist Die grote mond, dat kleine hartje Zo herinner ik haar het meest Mocht bij haar slapen, spelen, eten Voelde me thuis, ik was haar kleinzoon Ben er als kind heel vaak geweest Een tijd geleden, begraafplaats…

er zijn plaatsen waar je nu nooit er zijn tijden waarin je eens ooit je weet niets meer, maar je wás, je liep door deze straten. je probeerde, je dacht, je tekende cirkels en rechte lijnen. je hebt je blauwe hart, dat is de ziel, op eigen handen door de tijd gedragen, ongeschonden aan Gods voet gelegd. misschien zal iemand huilen, die…

Eenmaal wakker word ik rustig want de dichter is slechts spook, het is al jaren geleden, ver weg aan de Dodeweg in Leusden, dat aan begraafplaats Rusthof eindelijk de koetsier opdook en de intocht eindigde tussen doodstillen en gekneusden. Was hij geen psychopaat geweest bij leven, dan had hij nooit rondgezworven in mijn dromen.…

in viesbruine tinten brede heupen als afsluitdijken voor plezier, geheel opgetrokken uit frikandel-speciaal en kiloknallers, zoals een 15-jarige Citroën Déesse permanent door de assen gezakt geparkeerd in een plasje zwart bloed uit de aangekoekte onderkant aritmische reumatische boksgebaren als ze lachen, hun tanden als een algemene begraafplaats…

ruim 25 jaar weduwe ze wilde niet meer aan de man Ze werd 96 jaar en 5 maanden Ze verstierf oktober 2009 in de foetushouding Ze sprak tot mijn man haar laatste woorden: "Dag Jelle" Ze werd door mij persoonlijk met assistentie gekist Ze werd bij de dienst toegesproken, gedicht en bezongen Ze werd in haar kist met een extra rondje over de begraafplaats…

Jij zong over liefde, bergen en zeeën. En vrijheid voor Chili uiteraard, maar ook voor ons. Je bracht troost, solidariteit en blijheid voor je volk in verdrukking, dus ook voor ons. In het stadion werd je stem gesmoord; lachend sloegen ze juist je handen kapot. Daarna werd je met 30 kogels vermoord, want hun zieke geest was totaal verrot.…