Alle inzendingen van Rik van Schaik

De woonkamer ligt begraven in duisternis, op de eettafel staat de ontbijtboel al klaar. Wanneer men dan belt, is er iets mis. Ik luister terwijl ik leeg in de verte staar. We moeten op zoek naar H.N. Balken; ‘Is hij een vriend?’, ik weet het niet. Hij kon mij op vreemde uren stalken, geen idee waarom hij huis en haard verliet. Hij had de…

Een jongetje en een meisje staan in een hart van voorjaarszon, elkaar ontwijkend te wachten op de tram. Zij zeventien, hij achtentachtig en allebei zonder woorden. Hun blikken zijn poëzie zonder stem. Tussen zijn vingers als gebroken sigaartjes trilt een sigaret naar kapotte onderlip. Majestueus traag in gebaren vol verlegenheid. Zij is wordt overvallen…

Het stormt in de Jordaan, wrakhout spoelt aan in stegen. Op straat versplintert een bovenraam, iedereen stopt met bewegen. Zijn loeren was geen vluchtig gluren, maar een peilloos drillen in de ziel, hij gaf niks om zijn of mijn buren, toen hij mij binnenstormend overviel. Ik onderwierp mij als een slavin, niet aan zijn lustige fantasie…

Ik droom van de dode dichter die kreunend door mijn lakens klauwt al is hij een schimmig opzichter, van ziekelijke lust, van braaf en stout. Het is Gerrit Achterberg, dat zie ik aan zijn bril, hij is vermomd als bisschop Nicolaas en speurt naar kinderen van goede wil, met zwarte poetica als knecht Lokaas. Zijn vader was koetsier, dus die…

Mijn grootmoeder is zwaar dement en houdt geen broekje droog. Ook is zij de tel reeds kwijt hoe vaak ze haar man bedroog. Grootvader was een sportieve kerel, God hebbe reeds zijn ziel. Maar oma’s wilde SM-verlangens, waren niet bepaald zijn stiel. Inmiddels zit zij al vele jaren in een sjiek verzorgingshuis. Men is daar ziek en straf…

Krakend, zuchtend, steunend, raakt het oude jaar verloren wanneer men tussen vroeg vuurwerk het eiland gaat verstoren door in duisternis sluw boeltjes te verslepen van erf en graf. Hier verandert ludiek verslepen ten kwade tot brute straf, wordt wraak genomen op wat men nooit vergeven kon. Onder Brandarisoog is schuimend wrok de inspiratiebron…

Utrecht, stenen kraamwieg van herinnering, vergeeld dagboek bezaaid met zand, bed van klei met vergane minnaressen en uw grachten vol stromend stof. Uw stegen met onafgemaakte vrijpartijen en riolen overlopend van BH's, necropolis van verteerde vrienden met nagalmende dranklokalen. Uw stadswerven vol onverzonden brieven, half afgeschreven…

‘Spreek ik met Herberg De Oude Lamp?’ Telefoon aan ijskoud oor, hand in kramp, leg ik niet neer wie verkeerd verbonden is. ‘Spreekt u mee, wenst u een onderkomen?’ ‘Dolgraag. Liefst een vol van dromen!’ ‘Uw kamer is vrij na de laatste nachtmis.’ Het licht valt uit en de verbinding verdwijnt. Ik tuur naar buiten waar niemand verschijnt. Toch…

Koningslaan, het park in, een knik naar bronzen majesteit, oversteken, Reigerstraat. Tering tyfus, wat vliegt de tijd. Slenteren over Maliebaan, rechtsaf Lepelenburg op, kruipen over Nieuwegracht, het leven blijft een grote fop. Tijdloos zoenen in Groenestraat, voelen op kerkhof van Nicolaas, doorzakken op Ledig Erf, blijf ik nog net…

(Voor mijn jarige zus, kamerlid en moeder) Vanuit die vloot van blauwe schuitjes is het schipperen met de wind, koersen naar een stem voor de meerderheid die sluw zwijgt achter een scheepskaart vol kleuterkrassen. Stormen van gebrul steken op en de zee wordt overvaren. Meer dan je inhaler, blijft het ideaal je kompas voor een zoveelste…

Als vroege ademtochten komen zij uit ochtendnevel toegeslopen: De schapen van hem die iedere avond zijn poëzie en dagboekbladen verbrandt in het kookvuur voor zijn koffie, in steeds een vers te grazen dal. Immers: alles slaapt. Hij knikt naar mijn zoon en mij, trekt woordeloos voorbij, zijn blik danst van dichtbij tot aan de einder…

‘Uncle Sam stak zijn kop in de strop en God trapte de kruk om!’ Aldus dominee Fred Phelps, die ochtend in september. Althans, volgens sommigen. Anderen hoorde Donald Trump overwegen om in oktober 2016 prijs te geven dat Bill Clinton op 9/11 belde met een dame van een pornobedrijf in de South Tower. ‘Bij de inslag ejaculeerde Pinokkio!’ Campagnequote…

Was Bukowski Brits geweest dan had hij hier gezworven. Bij Funny Girls het allermeest, in Bingohal was hij gestorven. De paardenracen waren voornamer, zijn praat was vuiler dan in LA, het in stank beffen ging moeizamer tussen gebroken benen van prostituee. Toch zou ook hier, tussen fluim en rochel, de vogel in zijn hart hebben gezongen…

Een in regen verholen Snakkepole, koers naar Blauwhuis, draagt zijn schim met hoge rug. Zijn zolen klinken als doffe hamerslagen terwijl hij zich voortsleept en hemelwater zegent. Met een kromme vinger wijst hij een jongen na. Het kruis op zijn rug is van goudpapier en wappert plagerig in haken. Twee ezels in weidenevel keren zich af van de…

Voor de nachtlamp doven gaat sla ik open, zie zijn gelaat; diep in kraag, mond vol gas brakend sluipen in het Luxembourg in Groningen bij verminkte hoer, zijn schaterlach van brekend glas. Nooit meer slapen, mistig spoken helden straffen, geleerden koken Dorbeck voor eeuwig verhullen. Ik proef zijn verzuurde wraak, adem diep zijn zwavelsmaak…

Op het doek eerlijk als het mes scherper dan de naalden tussen zijn lakens. In de dialoog de ogen toorniger dan zijn blik in de schaduw van zijn zwerfsteeg. Tussen zinnen zijn zuchten dieper dan zijn slaap ooit was. Onbaatzuchtiger in openheid dan ieder in de werkelijkheid. God, wat verlang ik naar zijn hevig levende wanhoop.…

In de week die geen dagen kende, de week die hing, zoals zomerkampen en kerstvakanties, in een tijd van kauwgom. Hoe ik reeds in de gang, door een diepe kleilucht heen, de rotte longen boven rook. Dat alle ramen en deuren openstonden, voor geen enkel zuchtje wind, in de week van de hittegolf. Die geen dagen kende. Hoe de stilte werd opgevuld…

De vrouw die mij eens ongevraagd, maar niet minder dwingend, moraalfilosofisch consult in de liefde gaf, belde mij onlangs per ongeluk vanuit haar broekzak. Zij wist niet dat ik kon horen hoe zij gewillig uit haar kleren schoot bij een ander dan haar man. Niet lang daarna kwam zij kreupel met bebloede lippen mijn tuinpad opgelopen.…