Herbergen

‘Spreek ik met Herberg De Oude Lamp?’
Telefoon aan ijskoud oor, hand in kramp,
leg ik niet neer wie verkeerd verbonden is.

‘Spreekt u mee, wenst u een onderkomen?’
‘Dolgraag. Liefst een vol van dromen!’
‘Uw kamer is vrij na de laatste nachtmis.’

Het licht valt uit en de verbinding verdwijnt.
Ik tuur naar buiten waar niemand verschijnt.
Toch blijf ik op mijn hoede, deze stille kerstnacht.

De schim van een man glijdt traag voorbij,
door een sneeuwgordijn kijkt hij schichtig naar mij,
trekt wankel verder, dus ik heb voor niets gewacht.

De sneeuw draagt sporen en maakt elk geluid zacht.
Had ik niet opgenomen, dan had ik niemand verwacht.
Nu volg ik de voetstappen tot de dijk, gewapend met schrijfgerei

en lees in de wilg jouw naam, die ik ooit hartstochtelijk schreef,
ieder voorjaar met een geslepen mes, tot ook jij weer overdreef.
Getuigen en geluiden zijn verdwenen, maar het wonder niet voorbij.

Kerst Kerstavond Schuld

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 266