1192 resultaten.
ZING....
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 592 Een mooie tekst schreeuwt
om een reactie,
zing...vecht...huil...bid
lach...werk en bewonder.
Wanneer je de woorden
in je oren knoopt,
en alle elementen
uitvoert,
kun je niet meer zonder?!…
Mijn Zusje
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 2.317 Mijn zusje
Bijna gelukkig
Zo leek het bij jou te gaan
Altijd gehoopt dat het goed kwam
Maar het was niet meer dan een waan
Diep in jou zit die hele grote wond
En hoever je ook van ons vandaag bent
Waar je ook terechtkomt
Ik hoop dat je ergens diep van binnen
Later met ons wil verder gaan
of in elk geval opnieuw beginnen
altijd verbonden blijven…
De boot gemist
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 374 De boot
gemist
in volle vaart
de dageraad
dood
en grijnst
als bloed
gestroomd
door aderen
en nacht
vergeten
tranen zweten
morgen lacht
door dauw
verdrongen
boze tongen
roepen
zacht…
Nachtvlinder
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 564 Waarom strijk je en fladder je 's nachts
tegen mijn ramen als een doodshoofdvlinder?
Zonder passie en voor niets minder
dan mij uit mijn droom te verjagen?
Is de zon reeds onder
en de dauw weer zonder
mij voor jou?
Breek mijn raam en fladder vrij
Zonder vrees in velerlei
kleuren...
Waar ga je heen?
Neem je mij niet mee
naar…
hé
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 759 je snelt mijn gevoel voorbij
zo ongeremd maak je mij ontstemd
en terwijl ik daar sta en staar
naar het zoveelste wegwuifgebaar:
je rug keert zich steeds verder van me af
ik sta
besta
en ik zeg:
ontzeg mij niet
wat je bij me achterliet
want dan is het net zo weg als jij
kom hier
kom terug
en keer je rug
naar wat komen ging
kijk hoe…
Moment
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 721 Die glimlach,
een flits over je gezicht,
een blik van herkenning
op mij gericht.
Daar troost ik me bij,
en ga verder,
omdat dit ene moment,
te snel
voorbij is gegeaan.…
Waarom
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.228 Waarom?
Dat wil ik weten
Waarom heb jij mij verlaten?
Waarom liet god dat toe?
Ik zal je moeten missen
Maar ik weet niet hoe
Iedere dag ben ik gelaten
Waarom
Moest jij mij verlaten.…
ontglipt
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 873 als los zand door gespreide vingers
ontglipt mijn leven telkens weer
zoals ik gisteren nog hoopte
zo kan ik het niet meer
mijn ziel zo overhoop gesmeten
zo uit mijn lichaam weggerukt
zoals ik gisteren nog liefhad
ga ik nu onder pijn gebukt
mijn lijf verteerd door smeulend vuur
vol littekens en wonden
waar ik gisteren nog trots op was…
Op zilte wind langs noorderzee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 534 Tussen het bewolkte daglicht
klinken zijn woorden
als een hemelse melodie
in haar zonovergoten wereld
waar liefde
een eigen leven leidt
en haar hart
haar razend hart
reist mee op zilte wind
langs de noorderzee
waar de horizon verstrijkt
een meeuw het eeuwige lied wegkrijst…
Vandaag
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 625 Mijn vaders gang is moe en traag
Ik sla hem gade door de ramen
Hij blijft zich voor emoties schamen
Zodat ik ook zijn tranen draag
Zijn lijf een hulpeloze vraag
Loopt hij langs heggen vol met bramen
Leidt nieuwe ranken weer te samen
En bindt de trossen aan de haag
Hij voelt dat naar hem wordt gekeken
Als hij mij ziet achter het glas
Komt…
Sporen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 501 Morgen zal alles van een ander zijn
Met vaders dood sluiten zich hier de deuren
Het lege huis staat stil de rouw te treuren
Al liet ik wel de troost van een gordijn
Er gaan al vreemden rond op het terrein
Hoewel ik mijn verdriet nog niet kan beuren
Wordt al verwacht dat ik mij los zal scheuren
Van mijn geboortegrond, en dat doet pijn
Nu…
Gevangen in een droom
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 683 Tussen verloren woorden
vond zij hem
rillend van kou
in het bleekgele schijnsel
van volle maan
gevangen in een droom
tast zij gedachten af
in de zwartgeblakerde nacht
en neemt zijn nevelkoude lijf
in haar zilveren armen
nooit meer
zal zij hem laten gaan…
wij hadden veel gedroomd
netgedicht
2.0 met 25 stemmen 6.540 Wij hadden veel gedroomd
en hadden ons veel voorgenomen.
Maar toen de deur
van het huis der dromen
zich achter ons sloot
en wij naakt en wereldvreemd
in de realiteit belandden
ervoeren wij
dat er niet veel meer was
dat ons nog bond.
Wankelend waren wij geworden.
Twee,
door het leven kromgegroeide bomen.
Wanhopig wortelend in zand,…
Maanlicht
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 1.403 Het verstilde maanlicht schijnt
Streelt mijn geschonden lichaam
Beroert elk plekje en verkleint
De zelfverloochening en blaam
Zodat elk schandteken verdwijnt
Groeiend is mijn zelfbewustzijn
Ik sta weer strijdbaar en rechtop
Woede verzamelt zich tot venijn
Zet er een streep onder en stop
Dit leven, zoveel wraak en pijn
Springen in het…
Het blijft
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 5.820 Natuurlijk wentelen de seizoenen door
bevallen vrouwen en worden anderen bevrucht
zout de zee zich verder, betrekt boven mij de lucht
en hoort er niemand wat ik hoor
zeker, ik ben de ontdekker van mijn land
maar mijn plek die met een geheim begon
wentelt zich almaar in lucht en in zon
en jaagt hier mijn hart en ziel in brand
om mij heen…
Dwalingen
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 1.163 Verdwaald in donkere spelonken
Van herinneringen en emoties
In oeverloos verdriet verzonken
Zoekend naar gelukgaranties
Waar gevoelens ooit verdronken
Veel leed om te verwerken
Pijnen bijna niet te verdragen
Verschuil het onder grafzerken
Wil voor alle komende dagen
Mijn welzijn versterken
Gevoelens naar boven halen
Die pijnlijk en beschadigd…
Windstil
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 939 Windstil, een zon die straalt
Kalm water, groen gefluister
Net of alles 'n beetje draalt
Wachten op stemmen in 't duister
Als de zon dan langzaam zakt
En lange schaduwen gaat trekken
De schemering je emoties pakt
Je geest zich aan de horizon wil strekken
Dan pas is alles tijdloos
Los van elke bestemming
Lijken dilemma's belangeloos…
Luchtig vaarwel
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 2.363 Mijn lichaam baant zich een weg,
door de spelonken van het leven.
Om nu en dan te blijven steken,
in de dalen van mijn lot.
De wereld zal ik terug gaan geven,
aan de mensen en de ruimte.
De uitkomst van mijn plot.
Want de wereld is te vol,
met mijn ik erbij.
Keten me, bedwing,
maak de aarde vrij.
Laat het maar weer ademen,
zuchten van…
Zoektocht
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 834 Smartelijke en zoete pijn
't beheerst mijn hele zijn
niet in staat te ontsnappen
of uit dit leven te stappen
Een pure zelfkastijding
Lichaam en ziel uit balans
gevoelens zonder kans
hart uit borst gescheurd
en telkens weer verbeurd
Een langzame vernietiging
Een pijnlijk traag sterven
de ziel vol met kerven
niet meer uit te wissen…
Donkere schaduw
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 396 Het kraken van treden
in spanning van nacht
donker zijn schaduw
lugubere lach
strekken van vingers
klauwen vol kracht
stinkende adem
de haat alweer volbracht
Arm wezen
vreest nimmer
in werelden
vol pracht…
Groenbeheer
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 801 Niet zomaar een boom,
een vriend, die bloesemde,
aan wie ik ieder voorjaar weer
een witte hemelvaart beleefde,
die ruisend schaduw gaf
en duizend gouden appeltjes
ging maken, als wintervoer
voor zwarte vogels.
De motorzaag heeft gierend
hem vermoord,
vandaag.
Een zwarte dag.
Zijn wortelwond ligt open
en bloedt...
Geen kleur, geen…
Bitter zout
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 702 Leven
wordt van papier
scheurend
in duizend stukjes
de zin voorbij
armen
gevouwen
rond haar lichaam
zichzelf wiegend
troostend
streelt zij zichzelf
als er niemand is
slikt bitter zout
dagen sluimeren
de zwarte pijn voorbij…
Gevangen in leven
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 676 Haar hart
schreeuwt
in huilend lijf
zij is gevangen
in leven
haar plaats
aangewezen
in vrijheid beknot
dromen
scheuren
in kleine stukjes papier
vliegen mee met de wind
steeds verder weg…
Haar verlangen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 894 De zachtheid
van rozenblaadjes
laat haar verlangen
naar teder samenzijn
verlangen
naar verleden
nog voor haar leven
verlangen
naar toekomst
voorbij haar leven
vele
rozen geteld
in de tuin van heden
vol hartepijn…
Zilver
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 654 Vogels
troepen samen
en jaar
naar jaar
vliegen weg
in niets
in herinnering
gedachten
van stilte
want zwijgen
is nog steeds goud
zij gaat voor zilver…
Bloemen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.099 Het kerkhof dat in rust verzonken
Te wachten lijkt op vers verdriet
Ziet in de lucht het zilver vonken
Dat strepen krast in het verschiet
Waar zomerzon wordt uitgeschonken
Op marmerwit en zwart graniet
Dwarrelen bonte vlinders dronken
Van nectar die het leven biedt
Een jonge vrouw waant zich alleen
En laat haar tranen vrijuit stromen…
Fantomen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 600 ik ben gevangen in benauwde dromen
Adembenemend door de mist omvat
beland ik op een onheilspellend pad
dat naar een kerkhof leidt. Verwaaide bomen
omringen mij als schimmige fantomen
Hier tast ik naar mijn jeugd en alles wat
ik in het leven zo heb liefgehad
maar dat me door de tijd wreed werd ontnomen
Mij stotend aan met mos begroeide stenen…
Voorbij klokslag twaalf
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 225 Verloren tussen woorden
dwaal ik als zilverwezen
door het diepe donker
van de nacht
op zoek naar dromen
in de hersenspinsels
van jouw gevoel
reis ik oneindig
streel ik
de verloren stemmen
van gedachten
met liefde in mijn hart
voorbij de tijd
van klokslag twaalf
zal ik wachten
op een teken van bestaan…
Hoog water
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 533 er stroomt verlatenheid door alle straten
een zwarte kat schicht naar de overkant
geschrokken van een opgewaaide krant
beklemming kruipt uit zwarte venstergaten
bevreesd dat zwakke dijken zullen breken
vechten soldaten met de woeste stroom
en loop ik als gevangen in een droom
waar grauwe eenzaamheid is neergestreken
de speeltuin waar alleen…
stempel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 318 is het een stigma dat we dragen
als zeker teken van verbondenheid
en soms het enige tastbare bewijs
van een kindverleden
is het een schat die we koesteren
gegroeid als een talisman
getooid met diamanten
uit dankbaarheid en liefde
of is het een vergeetput
van wat had moeten zijn
een levenslang teken van gemis
verhuld altijd aanwezig…