Sporen
Morgen zal alles van een ander zijn
Met vaders dood sluiten zich hier de deuren
Het lege huis staat stil de rouw te treuren
Al liet ik wel de troost van een gordijn
Er gaan al vreemden rond op het terrein
Hoewel ik mijn verdriet nog niet kan beuren
Wordt al verwacht dat ik mij los zal scheuren
Van mijn geboortegrond, en dat doet pijn
Nu ga ik voor het laatst de akkers rond
De lege kassen en verlaten erven
Dan voel ik mij van binnen even sterven
En proef de smaak van tranen in mijn mond
Want ik zie in door vorst versteende grond
Een eenzame vertrouwde voetstap zwerven
Geplaatst in de categorie: emoties