Alle inzendingen over Ik mis je nog steeds

niemand ziet hoeveel ik je mis, niemand ziet hoeveel ik van je houd, niemand weet hoe ik me voel, als ik terug denk aan die tijd met jou. lang heb jij gevochten voor je leven, ons op zien willen groeien, uiteindelijk heb je de rust gevonden die je verdient, ik weet hoeveel jij hebt geleden.…

de kerkbank absorbeert gevoel lichte schijnheiligheid geurt als wierrook rond hun aureool samenzijn verplaatst zich, als het lied een koorrijk hallelujah brult dan lukt het wel want vandaag is deze kerk gevuld buiten school de kou in eenzame hoeken maar hier binnen is het warm komt allen tesamen vier de hoogtij van een oud verhaal…

ik was de laatste jaren geen goede dochter, toch hield je van me ik was boos omdat je weg ging, maar dat was jaren geleden ik heb je nooit vergeven ik was een vaderskindje, we waren altijd samen toen je er nog was kon ik de laatste jaren niet meer doen zoals vroeger samen alles doen, onafscheidelijk zijn, van elkaar houden nu heb ik…

De dichter is dood niet dat ik hem goed kende maar een beetje vertrouwd was hij me wel niet dat ik hem veel las maar ik hield van zijn blik niet dat ik hem zo mis maar echt jammer dat hij er niet meer is…

Waar ben je wat doe je Hoe kan ik je zien ben je daarboven misschien Ik weet niet ik voel niet Ik ben je kwijt Alles is anders nu voor altijd Weet tot mijn einde dat ik je mis Want er is niks meer dat is wat het is love you…

horen ik ga je geen dag vergeten Ik mis je ieder dag ik mis je jou, met je lieve lach…

Ik mis je De pijn is hard Ik mis je Zoveel pijn in mijn hart Ik roep je Maar je antwoordt niet Ik roep je Ik vergeet je niet Ik denk aan je Er is zoveel verdriet Ik denk aan je Maar niemand die het ziet Ik mis je Wat is het wreed Ik mis je Zo verstrikt in leed De tijd heelt alle wonden?…

ik troost zoek dat zou ik je zeggen dat ik je mis…

Ik mis het knuffelen niet maar ik mis het om met jou te knuffelen. Bankhangen kan ik ook wel alleen maar ik mis bankhangen met jou. Ik mis het praten niet maar ik mis het praten met jou. Wakker worden doe ik alleen ook wel maar het wakker worden naast jou dat mis ik. Ik mis het niet om iemand om mij heen te hebben maar ik mis jou om me heen.…

wou dit allemaal niet  Ik wou niet dat je ging maar veranderen kan ik het niet De tijd kan niet meer terug gedraaid worden  IK MIS JE     IK BEN JE KWIJT    Uit het Oog maar niet uit Mijn HART               Geschreven met Tranen          Omdat ik je zo MIS en van je Hou…

Toen ik je net leerde kennen Ging ik met gedachtes rennen Toen we beiden 22 waren speelde ik met je haren en jij met de mijne precies dat fijne Ik mis je nog elke dag hoe vaak ik dat ook zeggen mag…

Hoop dat je geniet Zou er zo bij willen zijn. Vergetend in de tijd met mijn blik oneindig naar de zee gedachten meevoerend in de wind. Over de golven van verlangen Neem ik je mee Hand in hand, ziel in ziel Wij samensmelten als één De dag dat je terug bent Laat ik je zien hoeveel…

ik zie je met mijn ogen dicht ik voel je alsof je naast me ligt ik mis je steeds zo dicht bij mij je bent er maar bent er zelf niet bij…

Kunst, lezen of muziek, hoewel uniek, nog steeds te kort. En 't vult het gat ook niet. De hemel dan? Zo heel ver weg, onmetelijk zeg. Te ver en onbereikbaar. Een veel te grote stap. Totdat je beter kijkt, veel dichterbij. Je handen legt in het gat in Zijn zij, en gelooft.…

Als er geen verlies of winst wanhoop noch hoop was probeerde ik me toch altijd aan iets vast te houden. Wat het was wist ik niet precies, vaak dan meer het is iets in mij dat gloeit en warm is, dat wil delen. Iets wat wil bloeien met velen zomaar, voor niks. Iets in me dat geeft dat telkens herleeft. Dat was iets, is iets, blijft…

Wanneer het levenspad ten einde loopt, er geen licht meer is dat begeleid, zelfs de stilte in duisternis verdwijnt, dan is het leven bijna uitgedoofd. Dan blijven er hooguit herinneringen, die al naar gelang het leven, en met een paar uitzonderingen, een last zijn om te dragen en diep met je zijn verweven. Onherroepelijk komt de vraag, wat…

't Is toch 'n aardige bijkomstigheid Om, als je je vroeg nestelt dezer dagen Gedurende de mannen-Tour-verslagen Terloops te horen hoe Marianne leidt Pak door, Marianne! Tel je zegeningen (Hoe zelden ze ook live-verslag afdwingen)…

Maar ’t leven gaat niet als de wolken; het lacht en schreit maar keert nooit weer en zelfs geen vers kan echt vertolken wat ik hier nu van wolken leer: laat dromen steeds je ziel bevolken maar leg je ook bij feiten neer. Naar het gedicht van Martinus Nijhoff: De wolken...…

Ik mis, zegt hij, iets. Er lijkt steeds een woord te…

Het kan nog van drummen komen, van heerlijk roffelen, van geweldig tekeer gaan op gespannen vellen, terwijl snaren stevig reflecteren. Ja zeker, van trommels komt geluid, durend slaan stokken heftig neer, een lieve lust maakt klappen hard, zin in leven ktijgt in ritme weerklank. Ik zoek nog ruimte, ruimte voor herrie, waar ik drummen…

Wat zijn dagen Wat zijn uren Wat is iets breekbaars Dat ik vast blijf houden Wat zijn tranen van verdriet En wat vertel je me niet? Wanneer liep ik voor het laatst Met jou Door de groene velden Langs het levenspad En toen enkel vergat Waarom eindig ik niet Ik kon je toen al beter horen Waarom is dat wat je riep Niet meer te verwoorden…

Kijk wat een kracht Saddam de mensen geeft: Ze vechten voor hun leider tot de dood; Mijn god zeg, wat is zo’n dictator groot, Terwijl ons land zelfs geen regering heeft. Maar wat Irak straks wel van ons kan leren, Is de verkiezingen organiseren.…

momenten Gevoel zo sterk verbonden Dromen samen vervlochten Puur geluk in jou gevonden Ik mis de mond die me kuste Hartstochtelijk en zo zwoel Ons steeds lieten versmelten Ik mis jou zo in ieder gevoel Ik mis de glans van je ogen Jouw geur zo heerlijk zoet Woorden vol genegenheid Mooi lijf van vlees en bloed…

Is het nog steeds ‘wij’, of doen we elkaar alleen maar pijn? Gaan we ooit dansen in het maanlicht als hij helder schijnt tijdens Kerstavond? Samen onder de maretak, met gedimd licht, zou je me zoenen, als ik voor je stond? Ik durf de waarheid niet te zeggen, hoeveel ik om je ben gaan geven.…

Een stem roept dat ik zo dadelijk zal arriveren waar ik moet zijn. Enkele pendelaars staan al minutenlang in het deurgat. Anderen springen pas de laatste seconde recht. Het zegt vast iets over hun karakter. Weer zet de trein zich in gang. Een reclame voor een nieuw parfum flitst voorbij en even later zie ik de minder luxueuze achtertuintjes…

Met gesloten ogen lig ik in je armen, al genietend voel ik je mijn hart verwarmen. Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment, sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Ineengestrengeld tellen wij de uren, hopend dat dit eeuwig moge duren. Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen, en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

De Telegraaf en oorlog onze nationale verzetskrant nu helemaal in haar nopjes: "Defensie stuurt troepen naar Oekraïne" heuse oorlogstaal; echt verzet?…

Alles doet nog steeds pijn, ik wil helemaal niet meer zijn. Maak me maar kapot, vergeet me maar, mens of god. Ik weet niet waar ik naartoe ga, ik weet niet hoe ik nu nog sta. Maar toch moet ik doorgaan, toch moet ik blijven staan. En is dat geen wrede grap? Het doet pijn, maar ik ga door, al is het niet voor mij.…

Een waarzegger uit de plaats Hoorn Kan zich aan tv-spellen storen Hij zegt: bij zo'n quiz Heb 'k steeds alles mis Dat weet ik gewoon van tevoren…