Alle inzendingen over John Coltrane

Een kort bericht: 'Gleneagles wordt gesloopt' Waar Basil 'Waldorf Salads' kwam serveren Ik zie hem nog 'The Germans' molesteren En hoe hij Manuel een dreun verkoopt Er valt geen 'overspel' meer te ontdekken En niemand hoeft ooit nog 'The Walls' te checken.…

Als kind, nog onder de tien jaar, was ik in Kollum bij een concert van John Woodhouse, waar ik sterk van onder de indruk was, wat heet, het inspireerde me om ook een artiest te willen worden. Ik weet nog exact waar het was, in de halfschemerige zaal van café De Roskam op de hoek van een brede sloot, die door de hoofdstraat loopt.…

Mijn succesfactoren zijn niet in balans ik ben niet met mijn wezen in gesprek in mijn ogen hangt de verveelde blik van John Malkovich na een moord mr.…

Bean John Cleese Robin Williams dankten hem om zijn great performance koninklijk voor zijn verjaardag Of hij straks nog wel compos mentis is droeg Charles eerder voor te ongewis heel wijs over aan het hoogste gezag…

De sprookjeskroning! Men bedacht spontaan een meezinger met breed gedragen tekst Maar ‘t lied werd door de boze heks behekst Zoals dat in een sprookje hoort te gaan Toen kwam de held, te paard en met z’n lied En deed de heksenvloek pardoes teniet…

Rijk voel ik me met dit Herwonnen leven dat zich Met het pigment van uiteenlopende Kleuren heeft gemengd tot De kleurigste verf die bij Elke gemoedstoestand past, Alle scheuren vult, en de Overgebleven plooien in mijn Gepijnigde ziel gladstrijkt…

mysterieuze muze uit zilver en goud gekneed tot vederlichte vlinderpracht tot ongekende engelkracht gedragen in mijn hart en ziel neem ik je altijd mee tot onmeetbare hoogten naar dalen dieper dan het vuur in lang vervlogen dagen een pijn niet te verdragen maar altijd overleeft de ziel en liefde kent geen tijd…

We laten achter ons Wat we mogen laten gaan Een periode voor nieuwe dromen breekt aan De wereld zal weer spelen Een ster is ons voorgegaan Het roodborstje zingt haar lied Zoals ze altijd heeft gedaan…

John Lennon, Martin Luther King en JFK, Zij hebben aan den lijve ondervonden, Dat dromen de vrijheid niet garanderen. Maar als dromers en dichters niet bestonden En we vrede slechts door oorlog leren, Waar bereiken we dan nog onze vrijheid mee.…

Hij is een slechte imitatie van John Wayne, hij verdrijft die Obama maar wat graag, van Hillary verliezen is zijn biggest pain, maak je kippeborst maar nat, ordinaire blaag!…

Één century bestaat het Centre Court Celebrities met strawberries en cake En Cliff die Summer Holiday zong leek Naast John en Suzan Baker even lord Daarna mocht men het heilig gras betreden De tempel die het tennismekka was Voor Borg en Connors, Agassi, Samprás De helden uit een glorierijk verleden Maar eentje zat dit feestje toch niet…

Melancholie overvalt de lente die wel wil, ongeduldig mislukt en de rode loper naar de warme zon niet uitgerold krijgt grijs en helemaal van de wijs Verwachting, laat me zachtjes je hand nemen, vertrouwen op de gouden dageraad, vermoeden van Utopia. O godallemachtig moet toch mogelijk zijn ! Nog zoveel pijn, zo diep, een traan bij elke…

als geblazen glas een baarmoeder van sneeuw en ijs warm en koud gelijk…

elke ochtend staat zij, een dag rijker op, en schudt de bedden, poetst en schuurt tot alles glimt en blinkt in een simpel ritueel tussen ontbijt en het middagmaal ligt een blanke zee van tijd waarin haar energie tomeloos kolken slaat met koffie als hiaat maar na de morgen kruipt gestaag iets van twijfel in haar kleine zekerheid…

alweer verkouden meer bacillen in de lucht dan centen op zak…

hier teken ik een mond met lippen en daarboven ogen blauw met zwarte stippen en dan de neus klein en fijn; van voren op haar hoofd loopt een diepe rimpel, papa zegt dat komt van de pijn dan komen de schouders met twee armen in een warme jurk met heel veel kleuren, want die vindt mama het allermooist; ze is nu wel kaal maar ik maak veel…

eeuwenlang geschuurd door water gladgeslepen juweel van zwerfsteen…

over het duinpad worstelt helmgras geduldig op zoek naar ruimte…

dertien papavers knalrood wuivend tussen graan al bijna in slaap…

Hier leunt de avond tegen zachte heuvels aan. Een sluier van zomers' licht wordt uitgespreid over het koren, wachtend tot het wordt geschoren, zoals ook koeien gemolken worden op hun tijd. Ik ben hier op goed geluk naartoe gegaan, omdat de brochure het heeft aanbevolen en het graafschap niet minder dan Hampshire heet. Uit de verte komt wat wind…

op hoge veulenbenen stapt zij vastberaden dwars door de spiegel van de aarzeling en uit de scherven van haar meisjesbeeld ontstaat voor de eerste keer een vrouw met haar kinderogen nam zij foto's van een nabij verleden waarop wat druppels van een mengsel vol haat en liefde schaduwvlekken maken, die tot voorbij het heden raken nog is…

de herfst is lijden al die vergane kleuren treuren op de grond…

Mijn weg voert (langzaam) mijn werk mijn leven uit. Aan jouw hand volgen mijn voeten de weg naar het licht dat blootgelegd is door de zon (jouw kus), mijn weg naar de horizon waarachter jouw hart wacht - mijn hart klopt aan jouw hand, hunkerend naar leven (verwonderd ontwaak ik hier en nu in een land achter de doorgang…

in de kleine werkplaats verft de zon de krullen goud, terwijl de hand van de timmerman snijdt en zaagt en schuurt aan het kruis van hout, waarop hij nagels ziet en bloed en 's-nachts als in de hoek het manshoge kruis te wachten staat op wat morgen zeker komt, droomt hij vreemde dromen vol van geweld en tranen, maar niet op zijn gezicht…

ik zit de zon schijnt over velden zover achter mijn gezicht ik keer in luwte achterover gedachten stromen uit het licht van gouden kleuren zie ik sporen ver weerkaatsend in een dal ingeperkt door de flarden van een jeugdig ideaal beelden stemmen in mijn denken door het weelderig gegroei hoor ik ruisen…

Ik heb je als zandsculptuur opgebouwd vanuit droge korrels gaf ik je jouw gezicht met mijn vingers miljoenen verwerkend vormde jou vanuit een loze massa je belijning ragfijn door kosmos omhuld steeds dieper groef ik in mijn binnenste haalde jou eruit liet de wereld je zien totdat de storm je ondermijnde en ik moest toezien hoe jij…

springvloed na schokgolf de aarde rekte haar spieren nieuw landschap ontstaat…

blauwdruk van vroeger verstild slapen de dieren gevangen in steen…

waar je ook belandt, je wordt - nu of later teruggevonden in het woestijnzand of in het zeewater in Parijs of Londen maar ben je in transito het spoor verloren, gewoonweg in je eigen geest verdwaald dan ben je, vrij vertaald, voorgoed incognito het beeld dat angstig naar je terugstaart uit het spiegelglas toont alleen maar wie je…

zo zonder schaamte lig je daar lonkend met je ravenzwarte haar, dat pronkend over het kussen spoelt daartussen je gezicht met ogen fonkelend vol heimelijk vuur ongerepte bruid ik tover raadsels op je blanke huid en luid kreunend strekt je lichaam zich wellustig kronkelend onder mijn lichaam uit de ultieme zonde voor de val sluit…