Alle inzendingen over gevoelig

Vingertoppen wandelen kreunend Liefdevolle dansen zwetend in beleg Zij zoeken prangende naar ontlading Zwijg zij slaafs er wordt niets gezegd Aarzelend tussen haar trillende dijen Daar in de gevoelige maagdelijke vallei Dringt zijn verdwaasd gezwollen roede Ruw stotend niets ontziend in mij mij mij…

niets is zo mooi als iets verwoorden iets verwoorden met gevoel gevoelens een plekje geven want dat is het uiteindelijke doel maar dan moeten woorden wel willen stromen teveel woorden zitten er in mijn hoofd teveel wat naar buiten wil komen teveel wat niet is gedoofd teveel wat niet in woorden is te vatten maalt er allemaal door mij…

Mijn vleugels samenklappend, maak ik vaart, ben ik altijd onderweg en toch schijnbaar nergens heen. Kraak mij niet, kreuk mij niet, probeer me niet te pakken, ik ben precies zo teer als het lijkt. In het duister en in het licht zullen mijn ragfijne voelsprieten je schoonheid bewonderen. Maar wacht, oordeel mij niet te snel Wacht nog…

In de spelonken van mijn geheugen tuimelen beelden van lang geleden door elkaar als kristallen van mijn vreugd en mijn verdriet om tenslotte zwevend over dit stille, maanverlichte landschap zich statig te verheffen en u te ontmoeten tussen de myriade van verre sterren, als diamanten van mijn ziel.…

Ondertussen is mijn piano zo gevoelig voor stemmingen dat ik niet meer kan verbergen wanneer in mijn hart de gevoelige snaar is geraakt…

jij bent mijn synoniem in taal en gevoel…

sta heel even stil bij schrijvers die niet blijven omdat harde woorden pijn gingen doen zij schreven ook uit 't hartje net zoals jij en ik maar het mocht niet baten 't eindigde met een diepe snik…

Soms heel even bekruipt mij het gevoel, dat mensen niet snappen hoe ik me voel. Voor de buitenwereld iemand die altijd loopt te stralen, maar niemand ziet dat ik blijk te verdwalen. Verdwalen in emoties, gevoelens van vreugde en verdriet. Die vreugde laat ik zien, maar het verdriet niet.…

een snelle hap een broodje burger geroezemoes van stemmen heel veel mensen om me heen waarom voel ik me dan toch zo alleeen………

soms kom je haar tegen zomaar spontaan komt ze voor je staan soms duurt het een moment voordat je haar herkent soms duurt het te lang ben je bang om de confrontatie aan te gaan en dan moet je achteraf beseffen ze is weg voorbij gegaan ooit denk je en zucht ff…

niet hoe ik jou vindt het gevoel dat je me geeft is het belangrijkst…

onbereikbaar maar altijd nabij nauwelijks voelbaar soms dichterbij dichter in mij kust mij voelt mij zo bereikbaar voelbaar nabij voor mij…

geroerd haar ziel doordrongen van gevoelens malen gedachten een woord oneindig herhaald verwachtingen vermoord haar hart zo onbereikbaar het diepst van haar ziel ontroerd…

in mijn gedachten mijn dagdroom mijn avond mijn nachten mijn gemoedstoestand in mijn hals over mijn rug in mijn buik met mijn hand door mijn vingers op mijn lippen door mijn wimpers in mijn oren op mijn wang onder mijn huid in mijn bloed weet niet wat ik hiermee moet....…

in mijn armen hou ik haar vast zoals ik immer deed is zij in gevoel gevangen... Elinora 3 maart 2010…

en mooi dat gevoel, al brengt hij tranen, Hou ik zoveel van verdriet, of doet gevoel mij leven, want dat gevoel, doet leven. Dat gevoel maakt mij.…

't is voor knappe koppen niet zo moeilijk, zeg je, de plek te vinden in je brein waar het heimwee ligt na analyse van je tranen kunnen ze vast en zeker het verlangen situeren en de verliefdheid het verdriet onwijs natuurlijk ik voel nog steeds 't gebroken hart, de vlinders gevoel vertaalt zich 't allermeest in mijn vergeten lijf…

Jij bracht tranen in mijn hart weet dat was niet jouw doel maar je raakte wel mijn gevoel. Jij bracht weer warmte in mijn leven als een ster in de nacht die zijn licht in me liet schijnen. Nu zou ik graag mijn liefde met je willen delen maar jouw hart is en blijft voor mij gesloten.…

de geur van zweet sterker dan de gang van de laatste ronde in mijn goede jaren wanneer ik gewonnen mijn hoek opzocht en het geronnen bloed met de handschoen van de bovenlip schraapte de pijn was niets bij het nu beleden leed wanneer ik gestrekt op het canvas de hemel in mij probeer te dromen en de laatste blauwe lucht tracht te drinken al…

Stiller dan stilte is de ziel van mijn gevoel.…

Een gevoel dat nooit verdween.…

Een hart onder de riem wil ik je steken, een arm om je schouder wil ik leggen, een schouder wil ik je lenen om te huilen, een zakdoek om je tranen te drogen. Een bemoedigende glimlach wil ik je geven, mijn oren om naar je te luisteren, mijn hart om met je mee te voelen, maar de weg, die voor de je uitgestippeld is, moet je alleen gaan…

Dit gevoel is niet te beschrijven. het is te mooi om waar te zijn. nooit gedacht dit gevoel, dit ideale gevoel en met jou, de juiste persoon voor mij. ik hou van je alles wat ik nodig heb ben jij.…

dolend door het midden van de wereld waarin ik vind wat ik vind doe wat ik doe zeg wat ik zeggen wil al weet ik vaak niet hoe waarin ik ga waar ik ga neem wat ik pak hou wat ik geef en aan mening heb ik lak laat mij maar voelen laat mij maar gaan laat mij maar staan in het midden van de wereld laat mij maar kijken naar wat is er…

Het raakt me zonder iets te voelen aan en uit komen al je dromen Het vermogen om zonder iemand te zien te voelen wat het is om en om de twijfel en de wetenschap dat stilstaan geen optie is Het raakt me ik voel het aan alles.…

Een gevoelloos gedicht Heeft geen bericht Ook geen hart Die gevoelens opstart Het mist zijn kracht Die de emoties verzacht.…

Ik zie een prachtig gedekte tafel en krijg de neiging om alles omver te werpen Stilletjes trek ik mijn schoenen uit en klim op tafel, mijn rok omhoog Zachtjes tik ik met mijn tenen tegen het eerste glas het rinkelt zacht, en dan ga ik los Met elegantie wip ik ze eraf en dan krijg ik het te pakken ik schop ze eraf als een voetbal maar met gevoel…

Heb je ook wel eens dat gevoel dat alles je tegen zit de pijn overheerst je hebt totaal geen pit Heb je ook wel eens dat gevoel dat niemand je aardig vindt dat iedereen z'n eigen gang maar gaat je behandelen als een klein kind Heb je ook wel eens dat gevoel dat ze je in de steek laten je geen aandacht meer geven en wel over je praten…

Hij heeft haar gevoel met voeten betreden ze huilt, is gekwetst en gebroken.…

Hoe ik het ook wil erkennen Ik blijf met gedachtes rennen Ik blijf verslaafd mijn hele leven Dat duurt niet zomaar even Ik ben met gokken begonnen Dat heb ik nog steeds niet overwonnen Ik wil dat gevoel ook niet kwijt Dat heb ik inmiddels wel bereikt Maar wat is verliezen Is dat winnen door te kiezen ?…