Alle inzendingen over leven OR spiritueel OR mystiek

ordelijke rij langs fonteinen flaneren van heksen tot minnestrelen en criminelen moordenaars en ander gespuis ik vroeg hen honderduit het hoe en ook waarom alles zonder zichtbare buit zij moesten eeuwig draaien om niet hun handen aan de waarheid te branden ik stond nog achteraan ben niet door de poort gegaan in het beteren van mijn leven…

ik voelde nog de warmte van je jas die ik voorzichtig aan de kapstok had gehangen vleugjes jij waren in de hal gebleven als eilandjes leven van jouw spirituele aanwezigheid je dirigeerde ongedwongen de heerlijke sfeer die jou vanzelfsprekend eigen was je nam altijd de grote wereld mee zoals jij die kende en voelde vol spirit…

je lach was als een beek in mijn tuin waar tussen rotsen je ogen de subtropen haar schitterendste bloemen gaf pas in de koelte van de binnenplaats met haar gesluierd licht en de stilte van eeuwen kwam jij volledig tot rust voor samen heb ik daar ons water geput diep uit de ziel van de aarde geeft zij ons al generatieslang leven…

woorden wijdde aan een engel waarvan je geen duidelijk antwoord kreeg ik wist dat jij in het spirituele geen spelletjes aan het spelen was juist daarom hield ik me stil uit respect voor dat wat jij wilde je klonk lichter als jij je zorgen had afgelegd de problemen een woord had gegeven om zo verder te kunnen als helper in leven…

toen de schepper het paradijs voltooide met zijn gelijkenis spraken heilige boeken en geleerde schriften mannentaal de vrouw was uit de man geschapen om zijn eenzaamheid goed te maken pas hun eenheid brengt nieuw leven dat de toekomst perspectief moet geven in die dualiteit verandert steeds het onderscheid door de modische competentiestrijd…

kom geef mij je hand in het samen ontdekken van de lege plekken in onze toch rijke geest ooit was er een intens contact met alles wat leven materie en verschijnen had maar onze werkelijkheid is zintuiglijk verschraald in onze hersenen zijn die talenten nog niet verdwenen voel hoe de eerste stromen door de neuronen van onze vingers…

ik weet waar boven is omdat daar veel vrienden zijn ook al is er dagelijks hun gemis toch blijf ik graag beneden om met jou de wereld in te gaan het ultiem bestaan te vieren van uur tot uur het leven buiten en ook thuis te voelen bruisen de seconden hemel pakken in je warme lach en ogen jouw hand en vingers kunnen vatten in het spel…

nog een handvol kruiend ijs op het wad waar men de schreeuw niet kan verstaan, het water koud zilt en grijs de schreeuw om steeds weer het leven te ontdekken diept zich tot de bodem tussen al het levende dood - de dood zonder stem en het leven in de ban van angst termijnen geselen het besef dat de tijd onze verleden doet vergeten…

jij liet je handen dansen opende tussen je vingers de meest fantastische kleuren die zich mengden met exotische geurvlagen die de vormen in hun magische composities hebben gedragen in een uitbundige zomerregie van de mooiste zaken die de lente in haar schepping met subtiele kracht en uiterst verfijnde pracht tot paradijselijke…

ik raakte engelenhanden aan geen vingers zoals in het aards bestaan maar pure energie was snel omhoog gegaan verkennend en nieuwsgierig kwam ongestoord vlot bij de hemel aan werd opgenomen in het groot geluk dat alles wist van tijd en eeuwigheid met een oneindig zicht ineens blokkeerde ik mijn energie geaard voelde dat ik nog…

was het een tweegesprek of waren het wat woorden in reflex op eenzaam zijn een gebed waarin ik uitlegde wat jou misschien ontgaan was jij die alles ziet behoort te weten kan mij toch niet vergeten zijn ik vraag niets wil alleen maar delen of kan het jou niets schelen nee geen kritiek ik geloof rotsvast in je en weet ik heb je onvoorwaardelijk…

gordijnen bewegen zonder lichte tocht het tikt en kraakt waar je ook gaat beladen is de stilte met een hoge toon herkenbaar zijn wat elementen uit een droom er is aanwezigheid in het wachten met ingehouden adem voel ik gespannen krachten nog kan ik niks raken heb geen mogelijkheden om contact te maken met een wereld zo dichtbij…

wat leef ik zegt de roos in een groet naar werkelijkheid waar reuk de tastzin is van het eind waar het boek zichzelf ontbindt eindeloos maar schragen en toch de val maken die was voorzien, voorzien van roestige spijlen dat als gif de weg door de aderen vindt leef ik in verlangens of droom ik de tekst op mijn graf, het maakt niet uit hoe…

weet niet waar je bent maar voel je hogerhand altijd dichtbij soms trillen jouw kleuren in het noorderlicht geeft kou jou een gezicht of lees je in de kranten bij een natuurspektakel met aan de achterkant de rampen een enkele keer van binnenuit als in ontspanning gloeiend lava uit rustende vulkanen spuit groots zijn de fenomenen…

ik wist niet hoe jij transformeerde maar dat je het deed kon ik uit eigen ervaring delen al de keren dat jij mij onbewust even raakte en onze werelden tot universum maakten mijn hand op de bast van een boom zomaar aan de kant van de weg in tijdloze herkenning we deelden jaarringen kruisten hete zomers aan en benoemden winters…

ik zag je lachen in zacht wiegen kaatste gesso alle kleuren van liefde uit basis wit je penselen hand verbond de emoties die wit dartelend zich eindelijk gingen laten zien nog in de vormen van misschien een der prematuren die een eigen leven leidde binnenkamers muren jij danste en zong de mantra’s die kleuren warmte gaven…

de dood ervaren is een mythe omdat niemand er ooit over heeft kunnen schrijven voor mij als dichter een enorm literair gemis zo blijft leven en dood vooralsnog omgeven met een mantel van mystiek een vorm van onbeschreven raadselachtigheid wellicht…

zelfverzekerd redelijk eigenwijs fonkelende kijkertjes verraden haar ondeugendheid maar wie kan het wat schelen zij… laat je genieten lichamelijk en spiritueel je wordt er niet ouder door integendeel, je voelt dat je leeft zij… bezorgt je positieve gevoelens nooit eerder gekend fantastisch te mogen voelen dat ze om…

de lange slanke pij van boven tot onder of van aarde tot hemel draagt in zich wat nog rest als stof maar toch vooral gevuld met de adem door de geest gevormd overwonnen op het uitzichtloze broze ik zoek het gelaat sprakeloos geworden dat doch als haast zeker de zuivere zienswijze draagt van worden naar zijn waar echter…

Donkere wolken glijden stil voorbij eventjes na het middernachtelijk uur Ik zie omhoog want de kust lijkt vrij uit te gaan zien naar het hemels vuur Wolken beloven in ’t nachtelijk ontij dat de hemel zich binnenkort ontsluit Ik sta even stil bij onze maatschappij en hoor van verre ‘t troostend geluid Donkere wolken boven dit tranendal als…

De ruimte in mijn hoofd is kaal en leeg ik reis naar binnen er zijn geen ramen of gordijnen bestemming is er niet reizen is genoeg de weg er heen is mijn doel het verlangen onderweg te zijn die mystieke ervaring is de vervulling daar verander ik raak ik ballast kwijt om balans te herwinnen de ruimte in mijn hoofd ontdoet zich…

Een lamp die flikkert in de kamer Als alleen ik daar wezen moet Maakt mij nieuwsgierig en ook vrolijk Ben jij dat papa die dat doet? Zet jij mij soms weer aan het denken? Laat jij me weten: life is great Moet ik meer aandacht aan je schenken? Bang soms dat ik je vergeet? Dat jij het bent mijn lieve papa Die bij me blijft zelfs na de dood Over…

Vannacht lag de dood naast mij met de rust die bijna hemels was Hij noodde mij naar het generlei ver weg boven dit aards moeras Daarna reikte de dood zijn hand alsof ’t eind reeds gekomen was Je bent op aarde slechts passant sprak hij kom, ik ben je kompas Waar is mijn God vroeg ik hem die wacht tussen ‘t hemelgewas Vervolgens brak dan…

Alleen wanneer ik volledig vredig ben herken ik begrip, warmte en erkenning voor hoe mijn ziel in haar levensweg viel.…

In de stilte wist ik altijd wat te denken en te voelen wat te willen waar lagen de verschillen in de stilte alleen altijd of het scheen dat ik meed en vermeed om een zachter leed.…

Ik houd simpelweg enorm van het leven op aarde. Er is geen rand, geen grens of douane, die mijn streven verder zal tegenhouden.…

Wat zich tussen de levenslagen bevindt, zou ik willen duidelijk maken. Ik zou kunnen beschrijven waarmee het allemaal begint met de liefde en het lot van mensen, om ze tenslotte in en met hun diepste wezen te raken, zodat de boodschap bij blijft en groeit waar het allemaal is ontbloeid.…

is, Al, wat in mijn leven geschreven staat. Is, Al, wat ik te bieden heb wat ik geven wil... altijd: heel stil.…

Ik heb God oneindig veel lief zoals ik ook houd van de mensen om me heen dat zijn de gevoelens waarop ik voortbouw zolang als het doel van mijn hart en ziel samen nog steeds helder tot me scheen.…

conform het leven zich voltrekt in stromen, volgens de dromen van mensen in hun zielsleven. Een plek voor mezelf en zo ook voor de gehéle wereld. Een huis met rust en beschouwing, stilte en nadenken zoals het huis van mijn ziel. Het lot valt nu samen met de vogels hier.…