Alle inzendingen over rugzak OR leven OR bedankt

bezit is bagage een rugzak vol pijn en waar je ook heen gaat het zal er steeds zijn…

Dus zeg ik met mijn vingertoppen nu liefste tante, zoals ik je noemde, bedankt voor alles bedankt voor je liefde, JIJ vond die gewoon maar ik moest wennen aan een zo liefdevol persoon. Rust zacht en geniet van de vleugels.…

Bedankt Dat ik bij je uit mag huilen Dat ik me mag verschuilen Achter melodieën En fatasieën Over toekomst Jij en ik Bedankt Voor deze kansen Dat ik mag dansen Op melodieën In fantasieën Door jou altijd Begeleid…

Je moet er niet te zwaar aan tillen je kunt het, maar moet dat ook willen dit is makkelijker gezegd als gedaan om je rugzak stukje bij beetje open te laten gaan ook al lucht dat enorm op en zet het je leven even op zijn kop probeer er in ieder geval over te praten dan kun je het verleden misschien los laten!…

Roos Ik denk dat Kees zou zeggen op jouw verdriet: Hou nou maar een keer op je verdriet is mooi genoeg geweest en bedankt mijn schat maar ik ben dood en jij moet leven. Denk verder gewoon aan mij.…

je vader is de man die zolang je leeft je vertrouwen en bescherming geeft de man die je streng maar rechtvaardig advies kan geven en die heeft gezorgd dat je vooruit komt in het leven nu je ouder wordt zie je steeds meer dat je op hem lijkt en op dezelfde manier naar het leven kijkt vader bedankt voor alles…

Bedankt gedichten.nl dat ik mijn hart kon openen door hier te dichten Bedankt ook schrijvers en lezers directie en redacteurs reactie- en cijfergevers Jullie zijn "More than words" Bedankt dat ik mijn emmers vol woorden hier kon legen Ze lopen vanzelf weer vol, dus...…

het lichaam is een archief dat sporen uit een verleden draagt las hij en hij hield de hand op zijn hart waar verloren liefdes gaten in geslagen hadden zijn schouders hingen van de last die de nooit uitgepakte rugzak meezeulde ach hoe licht zou het leven kunnen zijn dacht zij het hoofd hield hij recht…

“Bedankt, dit was het mensen, ik moet gaan, Ik moet alweer het stokje overgeven, Een stuwraket als ik, heeft geen lang leven, Onzichtbaar plons ik in de oceaan.” Het is de Queen die weer historie schrijft, En vraagt waar toch die nieuwe Churchill blijft.…

bedankt voor de mooie tijd die wij samen doorbrachten ook al doet het zoveel pijn ik blijf er toch voor doorvechten met veel verdriet en pijn laat ik je los ik zal altijd aan die tijd denken bedankt voor de mooie tijd…

Neem je rugzak, we vertrekken.…

Geen rugzak waarvan ik kan leven en geen toekomst waar ik naar uit kan kijken. Dan maar de verbeelding geen godsdienst, geen visioen maar gewoon de magie van Beeldenrijkdom en één dag tegelijk, stap voor stap op weg naar waar het lot mij brengt, zonder al teveel gezeik.-…

Weer die kanker met zijn klauwen grijpt het leven bij de strot weer dat zuigen in het heden snijdt hij morgen finaal aan go(r)t weer die dagen van verwachten hoop en einde loos de pijn weer die woorden zonder zinnen hoe lang zal leven leven zijn niet de bommen in de metro noch het geloof in een eigen god nee de rugzak…

Een mens met een rugzak en levenswijsheid, je gaat weer verder...maar de herinnering blijft!…

Bewonderenswaardig hoe je het leven zag. Het zal stil zijn zonder jou, maar bedankt dat je mij liefde hebt kunnen geven.…

voor hun goddelijke wijn er is geen grotere dank dan mijn dorst en dorstig drinken de eeuwige jeugd die ik niet kan benijden om de puistjes er zit een bron van genegenheid in mijn dankbaarheid en bedankt lieve schrijvers voor de gedichten die jullie schreven ze hebben de eenzaamheid onderhouden die mij doet voelen in dit leven.…

Steeds als ik die jongelui zie lopen met zo'n volbepakte tas op hun rug springen soms de tranen in m'n ogen en denk heel even aan jaren terug Ik vraag me af of ze naar school gaan of zijn ze aan het weglopen misschien hele gewone jongens en meisjes hoor en aan de buitenkant kun je het niet zien Misschien loopt ook ooit jouw kind ertussen…

Soms raakt het verleden het heden weer aan is de leeg gewaande rugzak op de kast blijven staan en al bleef hij een tijd lang onopgemerkt er zat toch nog iets in wat ik niet had verwerkt. Dan gaat de oude ‘koe’ in formaat iets geslonken weer terug in de zak. “Tot de volgende keer,” zeg ik zacht wanneer had je me ongeveer terugverwacht?…

Bedankt voor de liefde die jij me geeft Bedankt voor dat mooie gevoel dat bij me leeft Dat gevoel voor jou is oprecht en heel apart En leeft voor altijd in het diepste van mijn hart Jij en ik, samen één Twee zielen bij elkaar, nooit meer alleen…

Ik leid een deugdzaam leven, eerlijk, vroom, En ik begeef me niet op slechte paden, Ik houd me verre van verkeerde daden, Maar tóch heb ik geregeld deze droom: Dat ik bericht krijg als ik lig te dutten: “Bedankt dat je gestemd hebt op Mark Rutte!”…

met het knipperen mijner ogen enkele weken gezwind vervlogen terwijl al die tijd mijn sympathie en dank, hand in hand lijdzaam vertoefden in mijn binnenkant maar nu een uitingsvorm betogen Bij deze…

Dankbaarheid en écht leven...was er meer Mooi, dat ik uit jullie vertelsels zoveel leer. Mama's ogen glinsteren bij het gefluister over die eerste zoen. Dan ben ik heel erg stil, overpeins... wat was het mooi, toen.…

Hoe trots ik op je ben Mijn duizendpoot, mijn allerliefste vader De belangrijkste man in mijn leven Ga maar...en rust zacht, want Jij hebt, veel te lang, je strijd gestreden Niemand zal ooit weten... Hoeveel jij hebt geleden... Bedankt lieve Pap, voor alles…

Tussen de diepte en de heuvelrug Verliep het verlopen En verliet de brug Het verleden Aangekeken met lede ogen Verbogen en bezweken Geen weg terug Afgesloten en bewaakt Door de hand En de zucht geslaakt De band De lucht opgeklaard Een naam naar verre oorden Exotische gedachten Geluid van zij die lachten In nachten te verwoorden Dankbaarheid…

Hij neemt me In zijn armen Niet liefdevol Maar stevig Kraakt me Verbijsterd In de lengte Beneemt me Kortstondig de adem Stokt mijn ribben Bonkt mijn hart Zodat ik Als ik buiten Ga Niet gebroken ben Maar rechtop Loop Met mijn hoofd In de wolken De afspraak Voor volgende week In ons beider agenda.…

Mijn haren wapperen in de wind al rennend door het zand fado klinkt in mijn oren Metershoge golven al rollend op het strand fascinatie is geboren Mooie beelden ademloos herbeleven flashback verschijnt Mijmerend over het verleden aankomend bij het heden floers verdwijnt...…

Je zal altijd in mij blijven leven, Want jullie zal ik nooit vergeten. Bedankt…

hoe kan ik je bedanken voor wat je hebt gedaan voor al die keren dat je naast me wilde staan hoe kan ik je bedanken voor de keren dat je kwam en voor een deel mijn zorgen op je eigen schouders nam hoe kan ik je bedanken voor de dingen die je zei ik zeg het maar met bloemen en een dikke kus van mij…

Ik trof je daar bij een groene hazelaar en een paarse lepelaar of haal ik nu, met m’n stomme kop alles door elkaar? Het zal vast wel. Waar het om gaat, het is er prachtig, godallemachtig wat een paradijs! Hier hoef je niet vér voor hier is het dus altoos genieten. En dat is wat ik deed, bij jou.…

Ik ken je wel, ik ken je niet Vriend, Vriendin, en toch, misschien jij mij wel, maar dat maakt niets uit, want je las van mij en je kwam toen tot dit besluit. Je voelt je verwant, je herkent wat je van mijn hand hier leest, het is, als was het van jezelf. Wat ik ook schrijf, alles wat ik heb gemaakt is in ieder geval altijd eerlijk…