Alle inzendingen over overig

We spreken steeds meer beeld- taal met digitale iconen van Thuis Hart (in de kleur van het moment) Envelop, Klok, Pijl en Prullenbak maar iconen van verf en bloed reizen in hun wereld van bladgoud met ons mee als portretten van het leven dat we graag willen leiden bedachtzaam en paraat als een rondborstige vogel die zijn veren laat zien…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Het Breinaaldenmuseum heeft een preutse naam die de schoolkinderen schrik aanjaagt en de onderdrukking van wanhopige en verkrachte vrouwen verdoezelt Ook het foltermuseum en het oorlogsmuseum ontberen de inspiratie door een muze Ze zijn grafmonumenten en zouden zo moeten heten Naast de ongebouwde musea van vernietigde kunst en oude…

Hij was iemand van vroeger Had een ribbenkast van staal Liep in honger en kou Zonder zichzelf te breken Maakte geen enkel geluid Hij was overal waar scherven lagen Hij lijmde het licht…

We dansten naar een nieuw jaar in de utopie van de muziek en de Gouwe Ouwe liederen van liefde verlangen en verdriet die in onze longen wonen en onvoorspelbaar ineens uit de diepte van onze adem naar buiten komen strelend of stormend vol ervaringen die ons laten voelen wie we zijn en waar het om gaat, de eeuwigheid van ons leven te…

waarom loopt het zoals het loopt waarom heeft hij dat wel gekregen waar de ander juist op had gehoopt waarom blijft het ene kind gezond en leeft de ander met een handicap door zo te zijn geboren of te zijn verrast door een boobytrap waarom is het ene kaf en het andere koren waarom gaat de een zo vroeg dood en blijft de ander te…

In schurend zand staren we naar de zee dromen we dromen en hopen we hoop wensen we wensen en luisteren we naar de wind, de wind die danst die voor ons een dansende dans danst de dansende wind, dansende wind Vandaag is vandaag vandaag dromen we dromen en hopen we hoop wensen we geluk na geluk op geluk en verlangen we wat vandaag, vandaag…

man die de woorden zoekt verlaat het huis door het raam hij voelt de pijn terwijl hij boven de bomen -verder en hoger- door het luchtruim zweeft zijn tijd is niet opgeheven hij valt niet voor eeuwig uiteen het moment is nog niet gekomen laat hem dan opnieuw nog even pijnloos zweven boven de stad -verder en hoger- laat dan…

Het uur heeft geslagen Meteen vergeten we de tijd en wensen we elkaar alle goeds en verveling toe dat zalige alles kunnen bij het rustgevende tikken van oma's klok zonder de wijzers van een agenda die Actie! roept Nieuwjaar, het besef dat de tijd in onszelf nooit voorbijgaat In één lichaam zijn we jaren aan ervaringen die niet afgesloten…

Ik ben die vrouw die een paar passen zet en dan blijft staan in de wind op haar gezicht, mijn huid voelt de wereld nieuw, de kersenbomen deze wandeling naar de winkel op de hoek om de hoek auto's geparkeerd aan de stoep zijn al zoveel meer dan het uitzicht op de ramen rondom, de tuinen schoorstenen en wolken, de wind op mijn gezicht…

Voorzichtig pak ik de doos met het nieuwe jaar  Ik draai de doos  om en om  bekijk hem  aan alle kanten Wat zal dit jaar ons brengen... Ik til de deksel op en kijk nieuwsgierig naar de dagen die netjes opgestapeld  in de doos zitten Ik zie mooie, vrolijke, trieste en gelukkige dagen en zie ziekte, verdriet  en blijdschap …

Na haar verwijten keren de straatgeluiden -- maar langzaam terug.…

De vogels zingen voor mij en voor de hennep- zaadjes naast mijn stoel.…

Kom eens op bezoek, of blijf je liever wachten -- totdat ik ziek ben?…

Stortregen, de deur openzetten, dan kijken -- we er zwijgend naar.…

Je vindt zinloosheid als je van buitenaf zoekt -- naar bedoelingen.…

Ik aarzel om hem iets te zeggen, zo intens -- vermoeid glimlacht hij.…

Feiten zijn zakken, ze staan pas als je ze vult -- met je gevoelens.…

In de nacht geeuwen de huizen met hun vensters -- mij overal toe.…

Een plons in de nacht, ik zie alleen maar een hoed -- op de brugleuning.…

In de zitkamer woont de oude familie -- in pronkportretten.…

Gelijk een spelend kind, in zoete waan, Haar pop aan 't liefdevolle hartje drukt, Van 't zielloos mondje menig kusje plukt En meent haar kindjes hart te voelen slaan, Het vlassen haar met bloem en lintje smukt, De kleertjes aantrekt, die zo mooi haar staan, De wassen wang, wier rooskleur haar verrukt, Warm streelt - de verf hangt lipje en vinger…

Van iets onverwachts schrik ik nooit, ik reageer -- gewoon te langzaam.…

In de zitkamer van het ziekenhuis valt hij -- uitgeput in slaap.…

Opslaande golven in de verzande haven: een schip vaart voorbij.…

Ik loop al uren en ik kom niemand tegen -- toch is er een pad.…

Uit de mode, uit de tijd, het is niet anders, dan ben ik maar onaantrekkelijk, erom afgekeurd dat ik me zo opvallend vertoon en overbodig de aandacht trek Zo word ik gezien. Ik word gezien en het smoezen vermaakt me al praat er niemand met mij En jij laat me weer wachten tot de receptie belt dat je er bent Dus zit ik hier maar wat…

Oma verveelt zich, ze wacht op mijn huwelijk en fantaseert misschien wel dat ik zwanger word Hoe zou dat geweest zijn met opa en haar in bed? Daar praten we niet over wel over de middagen in de zon, alvast wat kleur opdoen voor de zomer Dat had zij ook wel gewild, maar toen werd daar anders over gedacht Trouwens, bikini's bestonden…

het denken probeert de weg te vinden het denken woont in een labyrint omdat je moet altijd aan iets denken er is het tobben en piekeren je raakt verdwaald verder van huis ik denk dat denken is wat het zegt: een plek in je hoofd waar je moet zijn je blijft er hangen en vastlopen het is je huis waar je zelden aankomt…

Er brandt altijd licht in de villa met de zwarte luifels en in de kamers van het achtergebouw waar nooit iemand te zien is De toeristen die er komen, moeten wel een dekmantel zijn, het is een stil hotel Soms wordt er piano gespeeld - een heldere spanning in de nacht De hele situatie doet me denken aan handelingen die ik ken van films en…