Alle inzendingen over algemeen

De wind kan niet lezen maar als hij een open boek ziet kan hij het niet laten en blaast de bladzijden om als een waaier.…

Vogels houden me schel fluitend gezelschap, bloemen geuren in een kleurrijk landschap, een hel geschilderd aquarel dit tuingewas. Ik geniet van dit alles op het eenzame terras. Rustig verscholen zit ik uit de sterke morgenzon, mijmer en laaf me aan deze eeuwige oerbron en slurp loos turend in 'n verse hete kop koffie de weerkerende heimwee…

er scheen een zacht licht binnenskamers die nacht wakend over het restje droom voordat dekens en doeken zouden lichten en de naderende dag die het vale schijnsel bracht was het geestesuur in dagzoom waarvoor het lichaam in stilte zou zwichten…

Een zwaluw scheert met een Philipshave over het water, de specht trimt zijn vlecht en tokt om zijn Braun lader, een tortel koert boertig om een nieuw scheermes in zijn Gilette, de wielewaal wielt en waant zich de nieuwe Mondial vedette. Terwijl Woerd de eend mondvol snatert met Palmolive zeep, knijpt de pimpelmees pimpelend weer de Colgate tube…

Een drieste mus met heel veel lef en wat kakkere branie schuilt pocherig uitdagend voor de natte wakke herfstregen onder een enorm eikenblad en denkt van ‘maar gij nie’. ‘Droog blijf ik’, stoeft de snoefmus, 'op hoop van zegen'. Plots vlaagt de schelmse wind en rukt hoog het eikenblad en geeft de zwetsende mus, een gratis koud douchebad.…

ik moet ik Moet ik moet Ik moet ik Moet ik moet ik zal ik moet ik zal ik moet en ik Zal Ik ben moe Heel moe…

Een loopse eega en haar geile jonker, baron 'Prel-de-fleur', liggen tussen de witzijden lakens van 't luxe hotel 'Grandeur', spelen timide, met quatre mains, in mi be-mol en farce majeur, Nabuco's vrijheid, malicieus in pudeur, keurig kuis in mineur. Van opwinding besproeit hij haar te snel met zijn hete babeurre. Ontzet antwoordt ze met…

Een dikke meelpatat, strak en vol in zijn dunne vel, droomt wekenlang verwachtingsvol, vrolijk en fel, van de orde der kokkerellen en hun dienstige gezellen, van pikante chips, van krokante porties goudgele friet. Maar vermits hij komt uit het foute aardappelgebied, moet hij zich nu als banale veepatat tevreden stellen.…

Als stickers in een plakboek Kleven herinneringen Gerangschikt in mijn leven -sommige ontbreken- Ik weet de volgorde niet (zeker) Maar wel het heden en het verleden En als ik zoek, In het deemsterend licht Een schaduw in het duister En als ik vind, Het mijmeren begint-…

Mijn liefste herinner je, het steile pad naar Kathmandu? Onze rugzakken droegen zwaar, onze voeten sleepten moe. Links, de afschrikkende eeuwende Himalaya piek. Rechts, bodemloos de groene jambalaya diepte. We zochten vrede bij Boeddha en menig slinkse goeroe. Mijn liefste herinner je, de schaduwloze brandende zon, kwellende lege veldflessen…

voeten, benen, een gat te dik of wat te dun een lijf vol genen met een kloppend hart elegante hals of een dikke nek een hoofd met een gezicht kronkelende hersenen ogen die dwingen of stralen het goede of het kwade alles gezien in het ware licht de mens leeft of tracht te overleven in zijn kort bestaan werkt het zo niet... dan...klappen…

ze zweefde op een roze wolk en voelde zich oké maar toen het een keer stormde viel ze keihard naar benee gelukkig kwam ze goed terecht en raakte slechts lichtgewond maar stond daarna wel weer met beide benen op de grond…

een kamer, gevuld met achterkant van deuren een bed met ingebouwde nacht stapelbaar en net zo bestaand gordijnen, van goede kwaliteit vitrage, sanseveria’s, lekkend dak een voortuin met grensconflict verder landinwaarts dient zich de factor mens aan door muren gescheiden in gemeenschap van goederen…

Zo simpel als het lijkt Zo mooi kan het zijn Als ook ik harten laat bloeden Net als jij, In mijn hoofd Geen onderscheid In mijn hart Altijd Zenuwen en spanningen Omarm ze allebij Heel even ben ik jouw lach En dat maakt me blij Gelukkig Vrij Rijmend Spelenderwijs Brainstorms in mij Nog niet altijd Het kraakt je Maakt je,…

- vrij entree - wie voelt zich geroepen om te reageren wie doet eens een duit in de zak, wie laat zich door andermans werk inspireren wie stelt eens een vraag of zet zelf eens een hak? - uitnodiging - als je iets mooi vindt, geef blijk van waardering en vind je het goed reageer en trek lering uit hoe het gezegd wordt en wat…

Wie was die zeeman? ridder van de kouseband commandant b.d.? of ex-textielbaron opkoper van nylonspul sokkenspecialist c.q. een Italiaanse averijveroordeelde cruiseschipkapitein hoe dan ook goedkoop is het wel aanbieding na aanbieding broek, rok, sok (per stel)…

op afstand die ambtshalve is afgelegd volgt nu een bericht om in twee gelijke stukken te delen het hart te volgen voordat het gehavend raakt ergens halverwege naamloze liefde als ontmoeting te laten voortduren bij het breken van de dag…

we trokken een grijs kleed aan en lieten jaren liggen in de tijd we vergaten hoe te wonen in onszelf misschien stonden we lijdzaam toe dat stormwind alle deuren sloot waardoor zelfs stof verstilde maar toen het ijzervenster brak hebben we snel een boom geplant die ons straks zal ondersteunen gelaten rusten we een ogenblik vertrouwend…

traag vermaalden we spraak in onze mond die dag rook naar protobestaan in het voorportaal van verhalende kennis alles moest nog ontstaan als hoedanigheid er bestond geen herhaling daarmee was niets gezegd niets geschreven, niets overgegeven het bleek in afwijking van naderend grijs nog lang geen avond…

Nog voor de deur zich opent lig jij met je neus in de boter nog voor de regen valt heb jij je paraplu opgestoken Nog voor de poppen dansen zie jij de bui al hangen nog voor de wind jou omwaait sta ik klaar om jou op te vangen Nog voor de schemer valt knip jij het licht aan nog voor de nacht daalt herinner jij je de volgende dag Nog…

Jaren verjaren, woorden vermoorden, verliefdheid vervliegt liefde naar liegen. Leugens uit liefdeloosheid. Waarom, waarom? Er rest alleen eenzaamheid.…

Jenny heeft mij op onze eerste ontmoeting gekust, toen ze opsprong uit de leunstoel waarin ze zat. Diefachtige tijd, die nooit en te nimmer rust mij te beroven van de fijne uurtjes die ik ooit had. Besef dat ik daardoor vaak moe en verdrietig ben en dat de meeste levensvreugd in mij al is geblust. Grote dief, pak nu op mijn oude dag andermaal…

Langbenig sensueel lig je zwijgend stil voor mij, ontdaan van dat dunne ritselend folie inpaksel. Je bent vastberaden, tot doornig prikken nabij. Voor geen rede ben ik vatbaar, jij blijft mijn raadsel. Je imponeert me niet met je rode petalen schoonheid, mijn remmen gooi ik los, aanbid je gave volmaaktheid. Je zwartrode knoppen wil ik titsen…

Een pensionado gaat de rust verstoren het dringt door merg en been, zijn hoogste lied op de dag des Heren - 't deert hem niet - met heggeschaar en zaag en accuboren "Oefening baart kunst!" werpt hij ons tegen maar ondoorgrondelijk zijn 's Heren wegen: laat op zijn werk een vloek rusten, geen zegen en straft onmiddellijk, met storm en regen…

Twee regendruppeltjes met twee regenboogjes, schuiven trots glinsterend, langzaam naar mekaar. Eén dikke regendruppel met één fiere regenboog, plenst stoer expanderend, snel uit elkaar. Weg mooie regendruppel, weg mooie regenboog…

Eens wat meer gedichten dichten heb ik altijd al gewild. Door mezelf niks te verplichten heb ik al mijn tijd verspild. Vanaf nu gaat dit mij dwingen om echt zeven keer per week te gaan schrijven over dingen waar ik eerder slechts naar keek.…

Slaapdronken tuurt hij naar me, stuurstug voor zich uit, wat schemerig vaag, dromerig stil, zonder enig geluid, zijn blik recht in de mijne, onmiskenbaar mijn dubbelganger. De ogen peilen treuriger, zijn dunne haren lijken wat langer, ook grijzer om de slapen, als een krans om het kale hoofd, zijn stoppelbaard, de zware neus, het gelaat uitgesloofd…

Ik ben nu ouder, Het is al een tijd stil in huis. Maar heb wel geleerd elke dag de slingers op te hangen. Laat het ouder worden je niet vangen. ik blijf heerlijk bezig.…

Het is geweldig wonderlijk dat de jaren ons geduldig leren zijn. Hoe minder tijd ons rest, hoe beter we kunnen wachten.…

morgen verplaats ik mij per ijzer naar de stad aan het Zwarte Water en een star IJsselkanaal ik vertrek van 't Brabants platteland vroeg in de morgen, en ben aldaar gevuld met geduld en letters, veel later aldus reis ik door mijn eigen verhaal met een stop net over de Maas vanuit daar word ik vergezeld door een geringde vriend met sik…