inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 68.504):

Ik droom mijn steelse dromen.

Vogels houden me schel fluitend gezelschap,
bloemen geuren in een kleurrijk landschap,
een hel geschilderd aquarel dit tuingewas.
Ik geniet van dit alles op het eenzame terras.

Rustig verscholen zit ik uit de sterke morgenzon,
mijmer en laaf me aan deze eeuwige oerbron
en slurp loos turend in 'n verse hete kop koffie
de weerkerende heimwee over steelse illusies.

Ik droom mijn eindeloze dromen,
overbrug zeeën en verre landen,
ondergraaf diepdonkere valleien
en hemel over steile bergkammen.

Nu wacht ik op hen, het wakker wordend leven,
dat slaapdronken, maar toch vroeg uit de veren,
mijn dagdromen doet vervagen met hun morgenkus,
mijn kinderen, mijn continue band, mijn terminus.

Schrijver: Leon Lucien Jean Wagemans, 11 september 2019


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 130

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)