Alle inzendingen over overig

De zon gaat onder en komt weer op, eindeloos -- leefde ik, als kind.…

Dat ik vandaag feest moet vieren maar dat die lege stoel daar staat waar niemand op mag zitten omdat ik wacht op jou ik kan het niet, nog altijd niet blij zijn om elk jaar erbij het voelt gestolen, niet van mij het is dat schuldig blijven voelen ik weet het, onterecht maar toch … vanmorgenvroeg ik wachtte en ik wachtte jij belde niet…

Lilith was net als hij - uit de klei, niet zo volgzaam als ik; ze heeft hem verlaten Ze zwerft liever rond over de wereld, verleidt 's avonds mannen en berooft gezinnen van hun baby's zeggen de boze tongen die iedereen zwartmaken die niet in hun regels past Het klopt dat ze in bomen woont als een slang, ik sprak haar een keer tenminste…

een merel schiet omhoog met mijn weggewaaide grijze haren ah! bruikbaar materiaal voor haar nest het kalme stromen van mijn bloed…

Mannen zijn voorzichtig ze versmaden liever hun kansen dan te vertrouwen op hun neus, maar tot een hapje zijn ze wel te verleiden als je aandringt en er zelf niet ziek van geworden bent Inderdaad, het is begonnen met de beroemde appel, een vijg Na de eerste wilde ook hij meer We leerden door het gebladerte heen te kijken te onthouden…

We zijn een optocht van ons allemaal samen -- ieder, één voor één.…

Ertoe verleiden om naar de hel te lopen -- dat is pas subtiel.…

De bulderzee schuimt, ik rust, de zon droogt mij af -- met zijn zachtste hand.…

Het grootste geluk is voor mij misschien de hoop -- dat het zal komen.…

luchten verbergen soms onverwacht een wervelwind oceanen bezitten onpeilbare diepten en draaikolken er zijn bergen met verborgen grotten die niemand kent soms is er een moeder die onverwacht bevalt van een kind of een oerwoud met nog niet ontdekte dieren en volken en soms zijn er mensen met duivelse gedachten die te laat worden herkend…

De reis is onrustig, maar het schip is geweldig een prachtig schip Helaas zonder scheepskabouters om de vege boel te redden, nee er zijn alleen dwazen aan boord die vrijheidsliederen zingen en toosten op verre stranden Ach, we verliezen koers Het magnetische veld wordt zwakker en de noordpool schuift weg Havens blijven ongelezen…

jong zijn is een zegen zo onschuldig zo verlegen nog zo’n lange weg te gaan onderwijl nog veel te overwegen oud zijn komt vaak met gebreken maar het zijn de oude bomen die vele stormen hebben doorstaan getekend door de tijd tonen ze hun ware wezen en wat me steeds weer in hen raakt is het verleden waarmee ze zich zo indrukwekkend…

Mijn herinneringen zijn foto's waar het leven overheen raast van wit naar donker nacht naar dag gevoelens alweer opgelost in zwart of verbleekt in de felle zon Kiekjes van de aarde stilgezet, toch vluchtig door het snelle tollen in de eeuwige hemel van de tijd van wit naar donker nacht naar dag naar voorbij, voorbij voorgoed voorbij…

Nu ik hier terugkom, zie ik het pas als een paradijs, dit groene land de bloemen, het gouden graan al de rijkdom die ik normaal vond Nu overweldigt het bekende mijn nieuwe ogen, vervult het me met een weemoed al voor ik aan weggaan denk Of zal ik blijven voor de rest van mijn leven, best wetend dat het zielshart werken is om samen te…

de nachtzwaluw en de taal hielden hun winterslaap vogel en woorden hulden zich in een stilzwijgen dat alles zei…

Eerste geluiden van de dag, mijn ziel zingt al -- mee met de wereld.…

De wervelkolom van een uitgestorven dier: scheepstrap op het strand.…

Ik lig te wachten. Wie zal ik uitnodigen -- als jij niet gauw komt?…

Soms valt er, stoot er iets in huis, waart er een schim -- door de muren heen.…

Geluk bedwelmt je totdat het vervluchtigd is -- als dure parfum.…

Zelfs de mooiste meisjes houden onze zonen niet thuis ....Wij kennen maar de helft ....van hun dromen, niet de andere ....helft die niet uit zal komen Ach, meisjes (arme meisjes) nemen ze ginds wel ....Zonder verplichtingen ....en zonder weerstand ....Tegenstribbelen bloedt dood Ze spugen op hun werkhanden verheugen zich op slaande vuisten…

Onder de vredesvlag is er de meeste vrijheid om de oorlog voort te zetten verwijzend naar bepalingen in het vredesverdrag Er is altijd een verhaal te vertellen over vroeger een tijdperk te kiezen waarin besloten lag wat verloren is gegaan een Gouden Eeuw waar het volk recht op heeft en in zal opstaan: alles komt goed als je maar het…

droom dromen groter dan de ogen van je buik verbreek kettingen sterker soms dan de handen van het hart vonk woorden uit je vurige mond als scherpe kiezels in het zand keer ingekerfde denksels de rug toe vlieg naar verwondering omhels het onbekende met armen oneindiger dan je denken kan…

Dan zal ik niet meer naar adem happen het raam durven openen en het uitschreeuwen ja dan zal ik elke avond zorgeloos mijn kleren uitdoen en ontspannen slapen dan zal ik geen vuurlopen en vaandels meer zien in de musea alleen nog de rode knoppen dan zal ik ongenode gasten ontvangen en alles wat ik wens omdat ik lang geleden nu…

Ik loop met je mee, ik zie wat jij ziet en wijs -- jou aan wat ik zie.…

Onder de ceder voor mijn huis staat een tuinbank -- voor ontmoetingen.…

Ik durf nauwelijks iets te doen, bang van mezelf -- de dupe te zijn.…

Ik ben een doener, geen prater, ik kies ervoor -- om af te wachten.…

wit is de jurk in het stille ochtendlicht wit de wapperende vlag uit de kapot geschoten muur wit de woedende knokkels van vastgesnoerde vuisten wit zijn gevangen geesten in een web van rokerige mist wit is het gelaat dat in de ijle verte staart wit is het lege doek dat wacht op beelden en pigmenten wit de gierende storm…

Een steentje: ik kromp tot het een berg voor me was -- waar ik nu op sta!…