Alle inzendingen over filosofie

natuurlijk is het dom gedroom dat vrede kan bestaan ooit heb ik het gedacht als kind toen ik niet helder zag vrij jong heb ik al gevoeld hoe veel gelogen wordt valsheid en bedrog zag ik in grotemensen ogen ik wil niet lopen aan de lijn van onverschilligheid en ego ik hoor de geheime melodie van trillende vlindervleugels…

Op de eerste verdieping, (in mijn geval) ben ik begonnen met kamers ruimen. Niet perse uitruimen, maar sorteren vooral. Rasse vorderingen met plekjes geven. Tis bijna gedaan op een kamer na. Het licht aan voor ik binnen ga Vreemd, het is donker gebleven. Er zucht een koude nare wind. Angst, schuld, twijfel en verdriet, huizen hier tot…

Als je denkt aan leven Dan denk je maar even Waarom is er leven? Je brein gaat het begeven Gedachtes worden je teveel Daarom denk je Ben ik de enige die nu mijn tijd verspild?…

omdat we tekort schieten zijn we juist zo doeltreffend en raken we zo velen nee geen raar misverstand het valt slechts te begrijpen als je aan de kant van die zo velen bent aanbeland ooit zal het dagen dat je zonder schieten toch iemand kunt raken je bereik is dat je er niets mee opschiet geen schot komt er in het oplossen van de…

Ver voorbij de horizon Is waar mijn leven begon De op een na de jongste van zeven Dat is een beschermd leven Op de berg vulden de wolken zich met regen Daarna ontstond een hemel van witte vegen Altijd zijn de wolken op jacht Zowel overdag als in de nacht Voortgestuwd door regen en wind Belagen zij op aarde de volwassene en het kind Eenmaal…

noem een onderwerp en ik zal iets schrijven om over na te denken zegt de dichter wij opperen 'verlangen' en de dichter schrijft van gindse verten over zijn te wijde jas met plaats voor twee en van hunkering naar luister... fronsend lezen wij zijn werk en veinzen een diep nadenken…

Zie de donkere kleuren, de regels omzoomd door wilgen op leeftijd de eveneens oudere Binnenmaas. De start van deze dag verwondert is gelijk het water niet rimpelloos hoe zeg je oneindig kent eindigheid. Was de nacht een echte toekomstdenker kende zij steeds alle keren haar tijd als goed gecamoufleerde metgezel. De klanken van de wind…

Het spreekt alles behalve voor zichzelf, er zijn dagen en ook nachten die we niet kunnen doorbreken, hun boodschappen niet kunnen volgen als duisternis nog actief hij het nog triomfantelijk even niet opgeeft. Er zijn nog steeds ergens oorlogen, nog haat in de wereld, nog steeds onverdraagzaamheid. Wat zou hij wel niet verzinnen, hij de duisternis…

Mijn woorden en zinnen gaan niet voor een volle lach, niet voor een tranendal wellicht wel voor een herkenbaar gevoel. Wellicht ben ik een van die slome vogels, die onbevangen sluiks naar de wereld kijkt, stoot mijn verleidelijke verentooi uiterlijk jou af. Wil ik alleen wonen in een duin die de zee remt kinderen en hazen verstopplaatsen…

ik golfde op warm en licht had mega zicht met mijn ogen dicht in zacht pulseren opende en sloot ik mijn interieur het exterieur donkerde kleur er was geen afzet wel een incorporeren het heerlijke verbinden waar mensen van leren licht getinte bleek een regelrechte hype door waarheid en tijd raakten velen dat kwijt kleur donkeren…

De woorden ebben weg als zand in een zandloper. Ik had Eckhart Tolle eerst moeten lezen, voordat ik aan die bestofte boeken in de spelonken van het collectieve ego begon. Voordat ik al die poëziebundels doorworstelde en al die zogenaamd noodzakelijke wereldliteratuur. Wat resteert is de totale leegte en weten dat je al die tijd bedrogen bent…

Een lijsternest, onder mijn dak, Had zich tot een gezin ontwikkeld. De moeder, geel en bruin gespikkeld, De vader in zijn effen pak Vloog af en aan, dat het de jeugd aan niets ontbrak. Maar toen de morgen was gekomen, Dat hun de ruimte daar te nauw Werd, en zij naar het verre blauw Des hemels hebben koers genomen, Vond elk zijn richting, vliegensvlug…

Staat er dun en beverig op het bord geschreven: De mens wordt geboren, de mens gaat dood en daartussen heerst de liefde. Het eerste is waar, denkt Meneer de Vries, het tweede ook. -------------------------------- uit: 'Alles is er nog', 2003.…

We zijn zand . Moraal is een houvast zonder welk in het duister wordt getast. Vragen over de zin, over het hoe of waarom van het begin, rijzen op bij het gloren van het einde. Het werd een levensdoel, het gooien van een keitje in de poel , waarvan de kringen steeds verder uitdeinden. Het bedenken van een nut bleek nodig omdat er moed uit…

Ik zou zweren dat ik suiker ruik vandaag, mag spreken over dat naast al dat andere mag vertellen over hoe deze dag zondermeer naar een ode naast plausibele eenvoud neigt. Ik mezelf toe mag staan van alles af te vragen over hoe regendruppels wolken verlaten en ogen de zon deze weer echt weer kan doen verdampen om kan toveren in prachtige kleurrijke…

Ik vraag mij af.. hoeveel is mijn leven waard? Hoeveel is het waard, hard werken zonder klagen. Hoeveel is het in de ogen van de staat? Hard werken, vieze handen, heel veel vragen. De hele gedachte maakt me kwaad. Hoeveel is mijn leven waard? Steeds minder pieken steeds meer dalen En dan proberen niet te klagen. Moet ik iemand betalen? Of smeken…

Je spreekt vaak over de complexiteit van het leven dat ons is gegeven, over hoe de mensheid ontnuchterend van geluk mag spreken dat er kinderen onbevangen registrerende pennen zijn. Sommige uitspraken van je zijn als een liedje een bijzondere versregel of persoonlijke brief. Nee, dagelijks andere prikkelende gedachten dan weer juist een unieke…

Onbekend maakt niet ongevoelig als je een vreemde die bekend aanvoelt voorspoed en genezing wenst. Dan zal hij wellicht denken je schrijft in en met waterverf, wat weet jij over verbijten schoten van uit de heupen, wat over aangename en onaangename dagen op pad in het leven ongemakkelijke opwinding. Wellicht kent ze de voorbeden ook…

Ik voel wanneer ik denk, dat ik gevoelloos ben. Ik denk wanneer ik voel, dat ik zonder gedachten ben. Ik besef dat ik illusie is. Dat ik ben. Ik ben dat. Ik lééf gebonden en vrij. Zonder te vragen waarom. Zonder te voelen hoe. Zonder te weten wat.…

soms schrijf ik een gedicht over mijzelf, zo mij dat lukt, en besef dat ik mijn dan richt op een verleden gewelf het gaat dan over wat is geweest immers over het nu, het heden schijnt nog niet het verklarend licht nu moet gezegd, zo stel ik vast, als ik alles zou vertellen is mijn toekomst tekort ik kan natuurlijk de film versnellen…

Er zijn vandaag geen wespen of bijen, het brood proeft anders dan anders de dag is aan het misten vreemd gekleurd zo grijs , er valt echt even niets te beminnen. Er zijn geen wandelaars op de dijk geen fietsers, er klopt even niemand aan wellicht zijn ze opgelost in de vroege dageraad pikt niemand voor nu de draad van deze dag op. Ziet men…

We zeggen even dag Vandaag en ook gisteren waren momenten, delen van deze eeuw minuten of uren lang met wat waarde heeft voor wie 't waardeerde met voor en achternamen een 06 in je adresboek. Met dagboeken in je nachtkastje en memo's dat en wie wel of niet de dood had weerstaan, met bundels met namen en herinneringen over mensen die met…

Alleen liefde kan de wereld tot bedaren brengen ruwe beelden en schetsen die hem vergezellen geëtst in vergeten echo’s vervagen maar klinken in de kruistocht van weer en tegenwind, om een plaats te vinden in de stroom van zinnen uit de verlaten jeugd van onschuld, bittere smaak aller dromen verregend op het bord met krijt verhult de geur…

Ik heb haar vaak weggestuurd gewoon op pad al voelde ik in mijn denken wel tegenstrijdigheden. Ze wilde bepaalde zaken niet doen zoals paard zijn, op een renbaan met een sulky eerste worden. Ze wilde geen ontbijtkoek zijn zodat ze te eten was laat staan toiletpapier zijn of 'n dag lang een potlood. Kind dat wilde ze wel zijn maar die gaan volcontinu…

Vandaag en gisteren zijn en worden dagen zinnen, wellicht beleefde momenten om te bewaren te beschrijven, liefdevol te schetsen in dagboeken. Hoe ook nu weer de ene maand de andere werd deze regels in je hart herinneringen bewaarden vele dagen wel of niet een potje konden breken. Wellicht zeg je zand erover al was het aarde nu zij gisteren…

Wie op deze speciale dag naar geluk wordt geleid zo verbonden af wil wijken van traditionele paden zijn " haar " met liefdesgedichten wil overladen wordt tuinman , juist nu en voor altijd zonder spijt . Sinds deze dag voel jij je dan nooit meer berooid heb jij later al vaker dan eens 't roer omgegooid. Wat heb je als man meer nodig dan…

wat is de zin van het leven waartoe zijn wij hier op aard waarom ondergaan we en beleven wat is het nut wat is het waard ook al filosoferen we ons helemaal krom accepteer dat wat is gegeven voor ons is er geen daarom dus rest ons zoveel mogelijk fatsoenlijk te genieten van het leven zoals wij met het aardse experimenteren zo is er ergens…

Stel je voor, dat je nooit zou zijn geboren. Dat je niet zou hoeven sterven. Dat je niet zou willen leven. Dat je voor altijd dood zou willen zijn. Stel je voor, dat je gespaard zou zijn gebleven, voor alle zorgen, alle pijn. Dat je de last niet hoeft te dragen, van een dankbaar mens te moeten zijn. Stellen we ons voor, dat toeval nooit…

ik zoek iets meer dan die gemoedelijkheid langs mijn huid van kruin tot kuit strijkt ook verwachting tussentijds scherpe tongen, met een vlammend commentaar maken slechts onzekerheid waar ik buig en laat mijn haar in sluiers naar beneden vallen gelijk als het gestorven blad van stille herfstbomen en het lallen van een dronken tong…

Ontkomen we niet aan de dagen, de weken laat staan de maanden en straks de jaren. Tikken ze als roodborstjes tegen de ruiten ontsnappen ze als songteksten uit een mond. Prenten ze patronen, laten ze roffels van ook die harten klinken als ze hinkend lopend of als motor met zijspan zich weer voortbewegen. De tijd maakt een schets. Toch is er…