Alle inzendingen over ex-liefde

Ongemakkelijk zittend In mijn gemakkelijke stoel Wacht ik op wat er komen gaat Want ik wil af van dit gevoel Daarom stel ik de vraag aan jou: "Ben jij nog boos en kwaad?" Wij beiden zijn te ver gegaan Controle was er niet Verwijdering was voelbaar Wat rest is het verdriet Mijn gevoel van spijt gun ik ook jou Dus kom weer terug Niet straks…

de ochtendlucht was water op rode bessen de avondzon een kers op brandewijn ik hoor dwarsfluiten in mijn minnekozen ergens moet een lied ophanden zijn gewiegde vruchten in een strelende stilte in late slaapwandelende geluiden ik doe moeite om ze vast te houden verzen komen aanstromen in pianospelen maar ik ben bang voor schuimende nachten…

Vergeet maar dat ik heb bestaan En laat me verder gewoon met rust Mijn leven zal alleen maar beter gaan Daarvan ben ik me volledig bewust Laat me los, ik wil niet meer Ik wil niet meer op mijn tenen lopen Schenk je geslijm maar aan een ander Mij zal je niet meer slopen Ik kan jouw woorden niet meer aanhoren Ze zijn nietszeggend en zo leeg…

Wat denk je..... Dat ik je zo nog wil.... Wat doe je...... Zet me voor schut..... Wat doe je...... Met je mooie praatjes.... Geloof je niet..... Wat doe je.... Je raakt me weer... Waarom? Je bent niet goed voor mij... En toch raak je me... Stom toch... Wat doe je met me? Ik wil afstand van je... Is niet goed.... En toch? Nee, echt niet…

Mijn passie staakte Door jouw harde woorden Die mijn ego raakten Die mijn hart vermoordden Mijn liefde stikte Door jouw brute klappen Die je tegen m'n zieltje mikte Ik ging naar adem snakken Mijn goedheid smolt Door jouw moordende manieren Mijn bloed dat stolt denkend dat het je plezierde... Ik zeg je nu met deze woorden Ik pak…

Heel even zou ik willen Dat ik een vlindertje zou zijn Dat stiekem keek bij jou naar binnen Zittend op je raamkozijn Huil jij nog tranen Of ben je blij Huil jij nog tranen Of ben je nu gelukkig zonder mij. Ik kon niet anders Ik moest gaan voor mijn geluk Ik kon niet anders Maar maakte daarmee zoveel stuk. Ik heb zo veel van je gehouden…

Eindelijk na jaren van verdriet en pijn Niet kunnen weggaan bij die ene En nooit eens echt gelukkig zijn Maar duizend tranen wenen Kwam jij mijn lieve schat En leerde mij wat liefde is Slechts heel kort kwam je op mijn pad Nu ben je weg, het voelt als groot gemis Ik was bang, durfde me niet te geven Kon niet geloven dat iemand zoals jij…

Donkerbruine koeienogen op sterk water porseleinen in een poppekop luguber starend in het niets mooi in zijde geklede lijkjes Dan jouw grote ogen iets heel anders een deinende zee met zwarte golven geven een zware storm van erotiek op komst verdrinkend in jouw veranderende iris geef ik me machteloos gelukzalig over het weeë gezapige…

Met een grauw en een snauw beukte jij mijn hart blauw Jouw blik keihard en koel vermorzelde al mijn gevoel En ik snapte niet waarom was ik dan zo naïef zo dom Ik had je al mijn liefde gegeven met jou wilde ik delen, leven Maar jij sloot je helemaal af behandelde me gemeen en laf Het werd alleen maar jij en jij steeds minder plaats voor…

Glanzende tranen onder mijn huid Onafgebroken zonder geluid Zacht serene rust aanblik van schijn Diep van binnen vervuld van pijn Gedachten scherp malen en dwalen Willen begrijpen onmacht vertalen Lichtgroene ogen broos vol verdriet Zoeken verlangen vinden je niet Mijn hart verdwaald toen jij verdween Bevroren geluk weer alleen…

Vergeten moet ik wat ik voelde Frêle vlinders die wild krioelde Vergeten moet ik je zachte lach Het is je hardheid die ik nu zag Vergeten moet ik het verlangen Naïef was ik zo onbevangen Vergeten moet ik dat ik geloofde In de liefde die jij beloofde Vergeten moet ik van jou en mij Ijdele hoop verstikt voorbij…

Niet alleen en toch eenzaam. Ervoor gekozen om het leven waarin ik aanbeden werd af te sluiten. Op zoek naar nog iets beters. Hoe vind ik dat? Moet ik zoeken? Moet ik wachten? Moet ik wel iets doen? Had ik mijn keuze wel moeten maken? Al die vragen door mijn hoofd. Logisch denken met mijn hoofd, jaloezie in mijn hart. Niemand mag…

Van hier tot aan de sterren en terug, zoveel hou ik van jou. Van hier tot aan de sterren en terug, nu is er alleen nog de kou. Van hier tot aan de sterren en terug, mijn hart heb je meegenomen. Van hier tot aan de sterren en terug, nu zie ik je alleen nog in mijn dromen. Van hier tot aan de sterren en terug, je houdt me vast en geeft een kus…

Zittend verlaten en alleen Terugkijkend naar de toekomst Naar een verbitterde oude man Zijn oneindige liefde wilde geven Afgestompt van zijn dromen Door giftige doornen in zijn hart Langzaam verrottend van binnenuit Een verlamd gevoelloos schild creëerde Apatisch en afhankelijk door pijn Zijn liefde niet meer kon tonen En tergend en hatend…

Donder nu maar op ik voel teveel pijn Hoe lief ik ook ben jouw hart is te klein Wees maar heel stil je woorden stinken Slim en doordacht kwetsen verminken Voel wat ik nu voel of lieg je hart vrij Ontken je hardheid je speelde met mij Laat me nu met rust ver van mij vandaan Liefde eens zo mooi voorgoed vergaan....…

Waarom heb je mij toch steeds verstopt? Waarom heb je mij voor iedereen verzwegen? Waarom wist dan uiteindelijk niemand ook maar iets van mijn bestaan? Jij, die altijd zo de mond vol hebt van echte liefde en van echte vriendschap Als jij dan zo eerlijk bent als je steeds voorstaat, waarom is alles dan zo stiekem en zo anoniem gegaan?…

Jij kwam 'snachts laat thuis hard huilend en dronken omarmde mij huilde tranen met tuiten mijn schouders nat ik heb iets verkeerds gedaan het spijt me zo echt waar ik zal het nooit meer doen want ik hou alleen van jou kotsend hing ik in de w.c. vanaf dat moment brak mijn laatste stukje hart en kreeg ik eindelijk een rotshart kloppertje…

Gezegd waar het op staat, het heden is gekomen, het is toch al te laat, je verlaat nu ook mijn dromen. Tijden ontweken, jaren van pijn, mijn hart bezweken, maar zo moest het zijn. Alles een reden, vragen gesteld, maar toch ontevreden, genoeg verteld.…

Mag ik in de duinvallei je schaduw lieven je stalken in de chaos van deze wanorde maar mag ik bovenal me bevinden tussen de coulissen van je warme lichaam? Ik streepte met zand over de toppen van je schoonheid, raakte met mate je vrouwzijn aan kuste het strand in je haren terwijl je wist dat je op het hoogtepunt mij tot stoppen zou…

Met mijn rug naar jou toe weet ik dat jij mij vervloekt éénmaal omgedraaid heb ik meelij met jouw simpele ziel omarm je dan stevig ruggewrijvend en geef een kus op je voorhoofd neus en mond mijzelf voorhoudend dat je het nu wel begrijpt begrijp ik het wel waar ik mee bezig ben Kreeg Judas ook geen kus op zijn voorhoofd Marlon…

ik hou het niet meer bij elkaar in de onrust van leven valt mijn geest in snippers uitéén stapels herinneringen troosten mij alle bekleding is bijna weggehaald niets is meer te weerleggen alles vormlozer en breekbaarder dan glas…

Je stond in tegenlicht daarachter een dalende zon jij had geen gezicht een stem en beweging maakten dat ik wist wie je was, hoe jij heette zo blijf je in mij besloten herhaal ik jou keer op keer de naam graaft zich in…

Mijn liefde voor jou hoe vertel ik nou dat ik samen wil smelten tot één persoon geen overleg meer aan een oogwenk genoeg op het zelfde moment elkaar verlangend zelfs ziekten delend voelend elkanders pijn maar vooral voor altijd tot in den eind samen gelukkig zijn Helaas mijn liefde was te sterk nu is Jezus jouw enige vriend…

Als een wolk zwevend tijdloos levend kleurrijk reizend schoorstenen vermijdend om op een dag bij het grijsgrauw een vechtende zon onder een regenboog neer te regenen op jouw tong mijn ochtenddauw…

Haar denken door drank vergiftigd Mis ik de lieve vrouw in haar verscholen Zij het vechten beu een nieuwe vriend omsloten haar klamme handen het blik als gegoten om oneindig starend klemmend voorheen mijn roede leeg gespoten nu slechts haar keel met goedkoop bier vol gegoten Angstig slurpend bier een flash van verleden…

de natuur voel vlagen van hetzelfde alsof hoop altijd terugkomt angst altijd afsluit helaas mijn gevoel haalt alle logica eruit hier is niets te begrijpen juist daarom misschien jaagde deze man mijn natuur in precies de juiste prooi prachtige mooie bomen perfecte verhaaltjes zonder afwijkingen raak was de kogel geen ontkomen…

Niemand weet hoe ik me voel Niemand snapt wat ik bedoel Ik ben alleen en heb niemand om me heen die mij echt begrijpt en om mij geeft Die voor MIJ vecht en voor MIJ leeft!!…

Soms dwalen mijn gedachten naar jou. Dan denk ik aan de liefde die we ooit hadden. Dan denk ik aan de fijne tijden die we samen hadden. Samen hadden we het fijn. Samen hadden we het ook niet fijn. Dan was het mijn schuld dat het niet goed tussen ons was. Ik kan me nog herinneren dat je serieus met me wou. Ik, ik was er niet klaar voor…

het is dat je er om vraagt ik roep het niet van de daken hoe het ermee staat als mijn wekker afgaat weet je me elke nacht nog te raken kijk allemaal pijnlijke plekken compleet scheidingsbeurs lig ik uitgeteld vol vlekken de poten van jouw stoelen die als ik gewoon ga zitten finaal doorgezaagd blijven voelen niet doorheen te pitten…

Droom aan flarden Als een zeepbel gebarsten Je was zo dichtbij En dan plots zo ver weg Totaal onbereikbaar Tranen borrelen omhoog Onmacht verstikt me Gebroken hart Wat doet het pijn Het sprookje is uit Zonder happy end…