Alle inzendingen over ex-liefde

ik kan niet meer huilen er is mij teveel aangedaan je hebt me voorgelogen waarom heb je dat gedaan ik kan niet meer huilen het is toch een schande nu loop ik met vragen waarom heb ik het niet in handen door jou kan ik niet meer huilen terwijl je me heel erg hebt pijn gedaan weg zijn mijn tranen ik kan niet meer huilen…

Ik gaf aan jou mijn vreugd, mijn leed en mijn schemergouden dromenschat, opdat je later nog zal weten hoe ik je heb liefgehad. Nu al dit schoon voorbij is want tijd neemt liefde, vreugde, smart als elk van ons weer droef en blij is dicht aan een nieuw gevonden hart, zal ineens alles vervagen bij het zien van dit vergeten blad. Je zal…

Ik gaf aan jou mijn vreugd, mijn leed en mijn schemergouden dromenschat, opdat je later nog zal weten hoe ik je heb liefgehad. Nu al dit schoon voorbij is want tijd neemt liefde, vreugde, smart als elk van ons weer droef en blij is dicht aan een nieuw gevonden hart zal ineens alles vervagen bij ’t zien van dit vergeten blad, je zal weer…

Als ik wakker ben Kan ik je uit m’n gedachten weren Rationaliseren Maar als ik slaap Dan lukt dat niet Dan kom je binnen In m’n dromen Zonder dat ik er om vraag Maar ik ontvang je Met open armen Het lijkt weer goed Tussen ons te komen Ik ben Weer verliefd Dan word ik wakker Ervaar opnieuw de pijn Van jou niet meer te hebben…

Jouw laatste seconden in mijn bijzijn zijn geteld Jouw laatste smekende vragen zijn aan mij gesteld Er komt geen woord meer uit je grote mond Je blik gevuld met tranen starend naar de grond Je woede komt weer omhoog jouw grote ego-probleem Woest grijp je een bloempot slingert hem door de kamer heen Wat heeft jou ooit bezielt…

Ik sluit mijn ogen en verbeeld me dat je hier bent. Maar de stilte, ze fluistert dat je weg bent ...en ik deed niets ik zei niets geen woord Mijn handen reiken en ze zoeken of je hier bent. Maar de leegte, ze schreeuwt dat je wegbent ...en ik deed niets ik zei niets geen woord Mijn hart breekt en smeekt je of je terugkomt…

Een paar woorden verlaten mij waar ik wandel en de dwalende wind jouw stem zou kunnen zijn. Mijn gedachten vullen het moment waar we elkaar weer volgen met de liefde en de ogen die een glazen verhaal verzinnen. Van oude woorden die me brengen naar de afgrond waar straks ook mijn geluk…

Mijn god, je belt zomaar vanuit het niets jaren geleden... wat was ik toen verliefd wat was ik toen tevreden Je was de vrouw die met voorbedachte rade en een gezicht op onschuld staven dynamiet in onze relatie plaatste zonder dat ik het doorhad was jij door andermans liefde omhuld Je blies mijn hart op de rookpluim die het veroorzaakte…

Mijn eerste Valentijn zonder jou En dat terwijl ik nog zoveel van je hou Negentien jaar lief en leed Totdat je deze afschuwelijke daad deed Je koos voor een andere vrouw En mij restte enkel rouw Maar ik trotseer jou met een lach Voor mij bestaat alleen even dit jaar geen Valentijnsdag...…

Ik wreef een spiegel in een donzig hoefblad Je vroeg of je erin kon zien hoe wolken glijden langs de zon Ik wreef een spiegel in een donzig hoefblad stak er twee boterbloemen door en lachend zei je ''Spiegelbeeld'' Je wreef een spiegel in een donzig hoefblad stak er drie boterbloemen door Zonder geluid scheurde het uit.…

Eindeloze dagen Nachten zonder droom Ik blijf het verlangen Verlangen naar het chroom Tergend diepe graven Die dood zijn door de kou Hoe moet het in het leven Hoe moet het zonder jou Hoelang gaat dit duren Dit gevoel zonder gevoel Morgen wordt het beter Morgen is alles Cool Waarom blijf ik nou denken Waarom doet dit zo’n pijn Je…

denk niet dat een gekko met miljarden trilharen plakt aan het glazen plafond wat jij doet met gebroken nagels ingescheurd tot op het bot met hetzelfde effect harpoenen van weerhaken voorzien je noemt cactus dus de naalden prikken in de huid zou willen dat ik zonder je kan de zon komt op, de maan gaat onder in jouw naam, uit mijn vlees…

Meer dan twee jaar is het nu uit tussen ons....... meer dan twee jaar geleden gaf je mij de bons..... ik ben er niet meer rouwig om........ ik ben verder gegaan en weet je waarom? we horen niet meer bij elkaar.... Ik hoor hier............ Jij hoort daar.......... Ieder zijn we onze weg gegaan........ Toch vergeet ik niet wat je mij hebt aangedaan…

Neem deze roos. De laatste roos die ik je geven zal. Bewaar ze maar zolang je kunt. Over een paar dagen zal ze verwelken. Langzaam vergaan tot stof. Net als mijn liefde voor jou. Ik wil je nooit meer zien…

Een plek waar het ooit is begonnen een echo van lang geleden... een droom door jou en mij verzonnen Je was weer dichtbij hand in hand langs de kant van de weg, op weg naar de bushalte bij het strand Je keek me aan alsof lichten op me schenen een fonkel verscheen, een traan je stapte in, je moest gaan even later was je verdwenen…

Ik wil nu even niets niets meer van je horen ik wil alleen alleen verder Verder zonder jou jouw liefde is weg weg van hier hier wil ik niet meer blijven Blijven doet zo’n pijn pijn heb ik genoeg gevoeld gevoeld hoe je zei zij is t nu voor mij Mij, ik heb je niet meer nodig nodig om te weten weten om te beseffen beseffen dat alles…

Ons boek is uit er is geen weg terug wat blijft is ons geheim de jaren gingen vlug. Wat eens mooi was ik zal het nooit vergeten ook niet hoe jij mijn hart steeds weer open hebt gereten Zeg mij alleen nog hoe ik verder leven moet Hoe kan ik verder leven als ik jou telkens weer ontmoet? Jij nam te veel wat kreeg ik ervoor terug? Voor…

Een telefoontje van jou brengt me van mijn stuk ik hoor jouw stem ik hoor jouw adem het lijkt net of ik in jouw lijf zit Ik zeg niets wil alleen maar luisteren wil alleen maar stil zijn me verbonden voelen met jou en mijn eenzaamheid is voor even weg...…

Het begint altijd met opruimen van de scherven van geluk het verlangen naar eenzaamheid maar zij kruipt nog steeds al je poriën in en uit Als je wakker door de regen van een onbekend geluid het bed veel te groot lijkt Gedachten aan haar dijen haar mond, lippen, haar buik de streelzachte binnenkant dwingen tot tijd voor buiten Een moeder…

Bedenk onder het weggooien maar eens goed wat je met je grootste liefde doet.…

Jij was eerst zo verlegen. Toch ben je niet gebleven. Het gras, groener aan de overkant. Hem vond je beter, interessant. Jij was eerst zo verlegen. Je bent bij hem gebleven. Hem ook een kind gegeven. Ik ben alleen gebleven. Hier zit ik, heel verlegen... met een groene lach.…

Toen had ik geen oog voor de grillige structuur van de bomen om ons heen. Ik lette niet op het zoemen van de insekten, de warmte van de zon op mijn gezicht. Noch had ik interesse in de geur van de magnolia of de aardbeiensmaak van je lipgloss. Vreemd dan dat ik me dit alles kan herinneren, maar niet meer weet hoe je eruit zag.…

Zal met ons samenzijn ook je warmte verdwijnen Zal de kilte van je ogen de stilte onderlijnen Zal de mist duister hangen over de weg die wij reden Of zal je mond nog lachen om mij en ons verleden Zal met ons samenzijn ook de verbondenheid vervagen Zal je langzaam vergeten wat we ooit in elkaars ogen zagen Tot geen gedachte nog een…

Gisteren voelde ik me zo goed van binnen Jouw hart stuurde een deurwaarder om mijn liefde te innen Nu, zonder enige vorm van liefde Ik zie hoe de nacht in de dag verward Die zelfde deurwaarder haalde de complete inboedel uit mijn hart Hij klopte op dezelfde manier aan hard en snel, en alles in me trilde Het kloppen galmt onverstoorbaar…

Op deze plek, op deze plaats is alles begonnen Hier kom ik ooit weer terug Als ik hier dan sta zal ik niet alleen zijn Maar met jou aan mijn zij, jouw hand op mijn rug.…

Zo zal het zijn, het zal nooit meer... Een litteken De pijn Zo zal het zijn Maar liefde ook, zal er zijn? Zo zal het zijn Die verbergt het zelfs, de eindeloze pijn Niet meer, niet minder Ooit, Ooit, zal je daar zijn Zo zal het zijn…

Hoe goed je mij ook kent Ik weet niet meer wie jij bent Ben je de liefde of ben je de zak Ben je het stuk dat nog ontbrak Lieg je me voor of meen je het echt Ben je een eikel of ben je oprecht Ben je alles waar ik op wachtte Ben je niet meer dan die gedachte Ben je de ware of ben je een nul Spreek je de waarheid of is het gelul ?????????…

Het begon mij te dagen.. Hij durft niet te vragen. Ik stuurde een emailbericht, om hem over de streep te trekken, zag alleen een slachtoffergezicht, en hij liet mij verrekken. Hij is niet dom, maar intelligent, maar....is hij dan wel een echte vent? Zo passief, geen verlangen? ach...weet je wat? ik ga verder en laat deze 'hangen'.…

Zoals een verloren reiziger in een ijzige storm Slaat mijn kompas in het rond gevoel van richting volledig kwijt Wat blijft is die terugkerende gedachte als een tunnel van knipperend licht Jij was het noorden de bestemming van mijn reis…

waar zou dag heen gaan die opluchtenden zuchtende wind die langs mijn wangen streek woelde om de donkere stilte te verjagen met een boog om me heen ogen die niet zien wilde de sluier van de ogen die roerloos lach zong de klok zijn sonet opgelucht van blijdschap of zwaar met lage zwaare klanken m'n haren zo zacht dat niets vergelijkende…