Alle inzendingen over actualiteit

zij leek te staren om buiten haar blikveld energie te vergaren voor een komend confronterend oogcontact nog kon vocaal geen passende zinnen en woorden vinden om het onderhuids gevoel van onbehagen naar buiten uit te dragen het spel dat haar vingers speelden met licht en schaduw was voor insiders een openbaring van wat er…

het is van papier en jullie foto’s al af te lezen er is geen ruimte criminele jongeren hangen iedere avond en nacht buiten en intimideren iedereen met gedrag geschreeuw vernieling en vuurwerk voor hen is er niets goed dan publiek en fast food de chaos die zij achterlaten is voor meeuwen en de talloze ratten die lachen naar mannen…

je ademde zwoel en sensueel de lucht van sferen uit al wat passeerde nam iets intiems van binnenuit mee als jouw etalage in lichte vleugjes door de buitenlucht alleen herkenbaar door degene die dicht bij jou zijn omdat de vermenging snel en groot is waar ogen blikken en de hartslag versnelt zullen de zuchten donkerder klinken…

Eén dag vermag heel veel in oorlogstijd Want ook Fortuna zakt menigmaal terug Nooit blijft een mens van haar steeds vergezeld Wij wachten, voor de strijd is tijd niet rijp Zij slaan de slag af, bang voor bloedvergieten En doodsangst, die ze aanstonds ondergaan Op velden dreunen myriaden hoeven Voor lans en speer is het nog niet…

ik dwaal zonder haken en ogen kijk vaak naar boven intuïtief trekt de hoogte omdat beneden alles langzaam schuifelend moet mijn zoeken is een opnieuw begroeten van ontbrekende stukjes die ik vergeten ben mijn drive gaat voor volledigheid naar een volmaakt verband voordat ik zonder strand in eeuwige verbondenheid raak ik…

ze vielen als witte papiertjes fladderden traag nog rond in vage vlagen op cirkelende wind hun lege magen verdroegen geen warmwatervisjes uit de voedselkring die daarmee deze en vele andere diersoorten om zeep had gebracht hun sierlijkheid en kracht was alleen terug te vinden in de genenbank die hen als combi wisten het was gedaan…

ik wist al jong dat de dagen beschadigd waren licht niet de juiste kleuren had met angst in het contrast gevoelig als ik was proefde ik de stemmingen die ieder van nature bij zich had in zijn standaard woordenschat een snelle start lag altijd binnen bereik als alles mee wilde werken een gewoontegang met geijkte en beproefde zaken…

ik pluis stilte uit als huis voor de vele menselijke aberraties dat drukkere tijden dan ooit meemaakt gelegen aan een onbegaanbaar pad met tal van zijwegen waar iedere richting zijn eigen realiteit in luguber een gestalte kan geven zelfs in de obscuurste spelonken van het dark net is stilte gefaseerd heter dan hel waar de hitte…

Wat ik van Poetin al die tijd niet wist, Wat mij pas bleek toen ik hem hoorde zeggen Hoe goed het is de wapens neer te leggen: Die Poetin is een ware pacifist. Of misschien is het wel dat als hij spreekt, Dat hij – gelijk een vos – de passie preekt.…

zij schoof wat met schaduw blokkeerde invallend licht om een pakkende sfeer te creëren voor de scene waarbij een uitgelicht figuur contrasteerde met de donkere achtergrond wij dachten aan muziek zonder vocaal omdat de stem al veel te veel aandacht heeft gekregen van het pakket lichaamstaal dat zelfs met alle techniek nog…

schichtig keken mensen op waren kapot geslagen in hun lethargie van teveel info zij schermden af konden de conclusies niet meer behappen omdat zij te erg voor woorden waren in vreselijke existentiële pijn zonder kans op verlichting of mogelijke escape zonder delen en troosten want de dood is nergens van op de hoogte enkel…

Geestelijke zondaar Pleit ontoerekenbaar ’t Was geweten, echt waar ’t Gebeurde op ’t altaar. De misdaadmisdienaar Vergeven, schoon gebaar.…

jou herken ik uit duizenden je haar, neus loop en lach het zijn allemaal delen van jouw schitterende vlag die je met grote compassie laat zien alles aan en in jou is warm smeulend net vlak voor de uitslaande brand om zuurstof stoeiend waar in het eerste vuur de vlammen nog jagend loeien en later gestaag in hoogte groeien danst…

Een dorp dreigt weldra overstroomd te raken De regen valt met bommen uit de hemel Men redt het vege lijf in al 't gewemel Maar Abraham blijft zitten op de daken "Al stijgt het water, God heeft het gezonden," Zegt Abraham, "laat hij het ook maar dalen..." Een heli komt om hem daar weg te halen Hij weigert, wordt door 'n donderwolk…

haar blik was niet zacht een eerst touche op de tast wel onderzoekend ik werd uitgepakt wat ik had is afgepeld tot de naakte conclusie nee geen held ze heeft me ontkleed met vaardige vingers geen gescheur en getrek maar professioneel zo zonder gene mij voor het vallend licht lief beschermend wonderlijk nieuw hoe droom en werkelijkheid…

In gindse olijfvelden op heuveltoppen der bezettingskolonisten is een bloeiende knop gebarsten en in uw dehumane brein losgeraekt de hecht doortimmerde plannen van uw sadistisch demonisch traktaet schudden en beven in omsingeling van satans militair apparaet uw house of cards zal de oog-om-oog tand-om-tand sabbattijd…

Dus dit is de wereld Als natuurgeweld levens eist is het nog niet genoeg Dus dit is wat nog moet tot de laatste snik alsof de onschuldige burger erom vroeg Laat de regen maar laat de wind versteende harten in vlagen tot gruis verdwijnen Want als de zon tranen mag drogen is elke wolk teveel in ondermijnen Dus dit is onze wereld Waar…

er zal een knop worden omgezet waarvan de werking een eigen tijdpad in de toekomst heeft gelegd voor de geschiedenis van het nieuwe menselijk ervaren wij leven samen met anderen en alle zaken om ons heen in een grotere interactie dan wij ooit hebben geweten zo ook zijn onze patronen in de maatschappij al generaties ingeslepen…

De vrede is weer ver te zoeken Het Midden-Oosten laait en vlamt Dwingt ons een monster te vervloeken De mens die van een beest afstamt Het Midden-Oosten vlamt en laait Uit zicht door zware, zwarte wolken Dat waar het werkelijk om draait Verdraagzaamheid onder de volken Gevolgen van bepaald beleid Die vallen nimmer te voorspellen Een keuze…

Wanneer ik vroeg in de morgen in de opkomende zon aanvoel dat onbestemde donker dreigende donderwolken sprinkhanen de warmte van stad en land innemen in schrille klanken en flitsen licht Heb ik geen tijd om de ontwakende natuur gewaar te worden, noch waar te nemen bij de overburen aan gene zijde van de strook In de oude olijfboom vol kracht…

Wanneer ik vroeg in de morgen een opkomende zon aanvoel die met haar pril licht en warmte stad en land zullen innemen tegelijk neem ik tijd om de ontwakende natuur gewaar te worden en waar te nemen bij de overburen. De gezonde boom vol kracht en wijsheid van waar bladeren beginnen al te ritselen bij minste zuchtje wind terwijl een nabije…

de ochtend spande had rode tuikabels om het blauw van de hemel te dragen liet wolkjes hun wit als schapen door ze te laten grazen de idylle van een vreedzame aarde klokt enkel vroeg op de dag daarna verpest haast en stress stilte en rust en stroomt verkeer weer van groen naar rood ik schouwde als bezoeker de stad zag in wakker…

Zal ik vandaag over de Palestijnen praten? Of over Joden die zijn afgeslacht. Hoor ik kristal gekletter in de nacht. Spreekt men van liefde of van eeuwig haten? Ach nee, ik steek mijn kop maar in het zand. Waar is een God? Wie helpt ons uit de brand?…

guur tochtte de wind om de hoek waar ik voor de kou schuilde in vlagen vertelden de desolate stromen hun herfstige dromen uit een wereld die het kleurtapijt voor morgen legde als een sneeuwse bui haar niet bedekte kou snerpte langs mijn ogen die ik toekneep tot een deja vu uit een ver winters ervaren in het verschiet van…

Ze hebben deels gelijk en ongelijk, De strijdende partijen in het Oosten. Maar laten ze eens met elkaar gaan proosten, Een drankje geeft lang niet zoveel gezeik. In plaats van stokken om de hond te slaan: Vind eens een brug om overheen te gaan.…

goede vrijdag de klokken zijn naar Rome het is stil in de sacristie het kruis is bedekt dat van het misdienaartje niet pasen de klokken zijn terug uit Rome met eieren van chocolade de kinderen zijn jolig het misdienaartje heeft verdriet beloken en gebroken de klokkenluider mocht niet mee naar Rome er zou gebeden worden en vergiffenis…

ik brandde krabde schuurde en plamuurde maar kreeg mijn liefde nauwelijks glanzend alsof het patina van jouw lieve blauwdruk iets van haar subtiele geest had prijsgegeven nog altijd creëerden wij de mystiek van samen hielden tedere herinneringen in stand waarin wij de meerwaarde van liefde beleven en mogelijkheden van…

ALS EEN MUS VAN ACHTTIEN GRAM, WAT OLIJFDRAB AAN ZIJN TEENTJE Hamas, Hezbollah, Israël Ontvoeringen en doden Angst en gewonden, kommer, kwel Geen spoor van Tien Geboden Het gij zult niet verdwijnt uit zicht Bij het zichzelf verweren Het hele leven wordt ontwricht Als wraakgevoel gaat zweren Oneerlijk werd de grond verdeeld Dat zal…

of veelzeggend, tegenstrijdig in de aard van non-dualisme anderzijds “ ik ben het weten moe” moe van het waarnemen het weigeren van een descriptie is een nodeloos verlangen naar een interpretatie dat nimmer een opzichzelfstaand feit kan onderbouwen zelfs zonder strijd rusten de wapenen nooit in al die partijen waar een homogene ascetisch…

juist in het heel licht raken van jouw huid knetterden kleine vonkjes met een verrassend geluid ook onze blikken sloten vaak kort in lichte verblinding en wegdromende ogen voor een klein liefdevol moment heel even dicht om met verbazing weer te openen pas later zijn deze eigenschappen verdwenen toen volwassenheid voorzichtig…