Alle inzendingen over emoties

de kamer waar mijn ingelijste land aan muren haakt, legt het zwijgen op het is er winterstil ik kijk naar diepe velden ik kijk naar hoge luchten al wat hier leeft groeit uit mijn handen er is geen wereld er is alleen de dood zegt men maar mijn kleuren blijven ademen mijn woorden zoeken zinnen ze reiken naar ongekende verten het…

compassie is harten delen leven vanuit een gemeenschappelijk hart voel eenheid bij elkaar rijpen met zo veel mogelijk velen dan zet je niemand meer apart compassie is begrijpen wat een ander voelt of denkt en dat je elkaar kunt helpen als je onverdunde aandacht schenkt niet die ander botweg afwijst maar zijn noden helpt te stelpen hand…

Het moment dié seconde dát ogenblik op dié dag dát gevoel voelt als 'oer' iéts van eeuwigheid verbonden met alles waar je was dát moment toen je wíst het is wáár zó is het écht waar ! Dát moment bedoel ik.…

Dat is wat frustratie veroorzaakt: verspeelde energie zonder speelgenot. Een straat zonder einde van haat. Een stroom van horten en stoten … Een waterval van bittere gal. Een verzopen leven in vrije val! De moed zinkt in de schoenen. Ze lopen niet meer. Verstrikt.…

De stilte werd in mij gewekt om te luisteren naar het ruisen van de luwe wind haar verhaal waarvan ik vind die luister van de natuur bij mezelf te zoeken rust op mijn oude dag om te genieten van dat vleugje schoonheid en adem het zuurstof in dat verwondering wekt wanneer vertrouwen gaat bloeien die een open wond nodig heeft om dicht…

OMG O staat voor onder Niet boven, schuin of opzij O staat voor onder bij mij M staat voor mijn Mijn, niet van jou Ondanks dat ik van je hou G staat voor gedachten Als stemmen in mijn hoofd die roepen, Deel het dan, kruip niet weg. Want OMG wat kan ik onder mijn gedachten zijn.…

het is het stille lege nest op de schoorsteen de blauwe sluier rook die over de daken reist de overgroeide kuil bij de rivier een vogel die in de verte roept de verdwenen zandweg de afgepelde oude verflaag het is een dag vol nevel en dauw de beklemmende middag het stuurse zwijgen het dorp dat nooit mijn dorp werd de korst van afstand…

genietend van de warmte van mensen om mij heen blik ik afsluitend terug om stiekem ook vooruit te kijken zo geniet ik de momenten van samenwerkende mensen die wij ieder voor zich of samen mochten creëren stap voor stap met aandacht versterkten wij het fundament om effectief en inspirerend mensen te mogen passioneren mijmerend over…

treurig is 't om te weten dat ze het al die tijd hebben geweten maar ze deden er niets aan lieten de vijand vrije baan medogenloos debateren om ons een lesje te leren een lesje lawaai zij wanen zich groot in de naaktheid van de goot mijn Heer heb ik gebeden o hoop mijn lief och roos van Sharon hoog verheven laat Uw zoete ochtendauw…

Misschien heb ik wel een heel gek hart, het is geplakt, geknoopt met band en touwen, Toch, Het klopt nog altijd hard en goed, het heeft heus haar krassen, haar pijnen en berouwen. Ach, Misschien heb ik wel een heel gek hart, het weet zo goed wat liefde is, en hoe het te vertrouwen. Ik denk, mijn hart, dat ik jou voor altijd…

mijn hondje was zo bang de afgelopen uren vraagt zich af hoe lang hoe lang gaat dit nog duren die harde knallen blijven in mijn oren schallen en het is de verbazing die je in z’n ogen leest hoe kan het toch dat de mens die volgens zeggen is bezield met een ‘hoogontwikkelde’ geest ons ooit heeft verweten van het niet hebben van een geweten…

Op leef-tijd gaat je gezondheid achteruit wat er voor in gaat komt er "hoop"pelijk achteruit soms echter voor uit een verrijking of narigheid achteruit lopen is moeilijk je kan niet zien wie er achter je loopt dat kan ook niet als je vooruit gaat bij achteruitrijden met de auto kijk je in de spiegels voor achteruit maar ook kan je naar voren…

hoe de spoelaarde zich ook ontvouwt dringen vreemde entiteiten achter het etiket dat half verbleekt de wereld verkent achter het verdroten ongeletterd verdriet handen voelen in het woelen van de gekrulde vingers die in elkaar gestoken iets delen, het delen van gepassioneerde woorden die in het stemgerei hun kracht van gisteren hebben…

hoe de wanhoop ook wordt aangehinkt, bestierd met radeloze verschijn-woorden die uit het niets op de filmrol wordt versneld al ware het een opname uit de jaren dertig het hakken in het ijs dat nog bevroren dient te worden, het zoeken naar de bijl die nog bij de smidse in het vuur wacht op het modelleren, het kruid tegen alle gewassen die…

De radio en dat meeslepende deuntje Poes kronkelt rond mijn benen, ze blijft mijn vet steuntje. Blij dat ik leven mag met al mijn leuke spulletjes en boeken Een erg tevreden dansend hartje; Liefde hoef ik niet te zoeken. 'k Heb zin te springen en te dansen, sjansen, Vrijheid Uit mijn dak te gaan dromend over blijheid. Passievol genieten…

Wijze breinen zijn best bekwaam te manipuleren Kunnen heersen, dirigeren ook regeren Met bedoeling het beste in mij naar boven te halen of het slechte Mijn hart tracht duidelijkheid te zien, twijfelt en vecht De tweestrijd vreet aan me zo van ' snap ik dan niets? ' Mijn fiets hobbelt en wijkt uit, best een gevaarlijk iets Momenten van heftige…

ik sluit vriendschap met mijn veer glanzend room witte crème met een roos als weleer op mokka bruin papier de periode van het zonnige zuiden met de pijn van de zeis die door tarwe maait onder de stekende zon van het zuiden en wat de ene mens de ander onnodig aan kan doen herinner je mij ? ik herinner jou als toen…

Ik ben laat Maar niet verlaten Ik heb gekeken Maar je niet gezien Ik heb je aangeraakt Maar niets gevoelt Ik heb gedacht Maar niet aan jou.…

ik probeer de wereld te vangen in woorden probeer een hemel te beschrijven het liefst als het kon in akkoorden ook jou probeer ik met fraaie teksten te vangen in te lijven maar je laat je oren er niet naar hangen mijn woorden zijn te zwak glijden overal wel naar toe hoe ik mijn best ook doe ze omzeilden hem niet - verdwijnen in dat wak…

Vanuit haar stoel kijkt ze door het raam heen naar de toekomst Proberen deed ze jaren dus nu kijkt ze toe en terug in stilte Dit is verdriet, van niemand anders Wat ik voel als een nieuwe dag begint Ze kan niemand meer haten Of haar liefde geven Het is net zo eenzaam als de ochtend in de schommelstoel zelf, als de vogels langs het raam gaan…

mocht ik een regenboog zijn dan kende ik al jouw weten, nu sluimert de zinspeling als een kwade nacht in een weerzinwekkend tafereel zou ik je willen omhelzen in de kleuren die ons tekenen op het wit verlangen en waar rust als een pilaar de stoet met een hemels geschrei ten onder richt neen, de tijd klokt verder, verder dan mijn vingers…

de hond kijkt me zo begripvol aan – waarom toch? ik begrijp hem niet ~~~~~ in z’n ogen lees ik verdriet hij voelt dat ik niet als hij geniet ~~~~~ kom mee naar buiten lekker spelen – niet langer stierlijk vervelen ~~~~ de hond laat me uit laat me zoveel moois zien ik zie het ook sindsdien…

ik vergeet niet papa zolang mijn hart klopt wie jij bent voor mij vertelt het mij steeds met fluisterende stem die mij jou laat herleven als zitten wij onsterfelijk voor altijd bij elkaar…

de herinneringen die we hebben wensen mij dat je hier zijn mag opdat wat wij hebben meegemaakt zich in het samenzijn herleven laat hartstochtelijk is daarbij mijn wens dat ik jou niet meer verliezen kan omdat eeuwig het ervaren blijft van jou in naast en om mij heen nu mij jouw jaardag mij terugbrengt naar de tijd van het innig samen…

Uit twee vurige stenen vonkt het vuur, ontstaat naast pijn de warmte waar verlangen op ontdooit, spelend plooit een naam tussen je borsten gedrapeerd door je wilde haar, beproefd in vlees en bloed, ik door de krachtigste tintelingen ben gevoed, loop op de wateren van temperament op dit late uur of in zeven sloten tegelijk…

haar toetsen vertellen over alles wat het leven geeft de natuur stemmingen en verschillende steden kortom alles wat er onder mensen leeft zij toont al wat door ons ooit is aanbeden recht vanuit haar hart durf ik te stellen ze fluistert ons over manen die schijnen verklankt de plaatsen waar voor haar ooit werd geschreven van Egyptische melodieën…

is het een soort van boetedoening die boze dromen van vannacht is het soms een stukje hel wat me straks wacht en nu alvast uitlacht is het verwerking van het kwade van het zo vaak tekort schieten van de minder fraaie daden is het schoon schip maken tonen van wat er achter je ligt het laten zien van de werkelijk waarde van dat wat je niet…

respect heb ik voor hen die ooit waren voor hen die proberen wat is ook voor anderen te bewaren respect heb ik voor die al of niet hun leven gaven die stonden voor oprechte idealen laat hun daden zich permanent in ons collectief geheugen graven respect heb ik voor zij die haar kracht gaf zodat die hulpbehoevende die eenzame en oudere…

Sta even stil en blik terug hoe het een en ander is gegaan al wat gebeurd is mooi en minder mooie worden herinnering en in de verborgen plooien van het onverwachte ligt nieuwe hoop gewikkeld wacht ongeduldig het nieuwe jaar om groots uit te pakken vouw dit jaar met liefde dicht proef nu van de kille stille wintermaanden en laat je gaandeweg…

Het is zo moeilijk om te zeggen Verfoeilijk om 't uit te moeten leggen Dat hovaardige het niet kunnen vatten Op het duistere pad met zwarte katten Hoge ogen en een valse tong Hebben mij putten gegraven terwijl ik zong Omdat ik Uw bevelen heb gezocht God die mij heeft vrijgekocht Voor de wereld zijn wij de gedrochten Die Messias Jeshua…