Alle inzendingen over ex-liefde

Het zal je ego strelen, als jij dit gedicht ooit leest. Al heel lang niet meer samen, die tijd is echt geweest. Maar ik heb nog steeds zo'n heimwee, naar wat was, die tijd van toen. Niet alle dagen feesten, maar 'k was thuis, in mijn gewone doen. Nu bijna 4 jaar verder, de wereld draait toch door. Verbonden door 3 kinderen, jouw stem…

Draag me niet op handen maar Breek me, onvoorzichtig Spaar me niet mijn tranen Geef me mijn verdriet Streel me niet met handen Die gedrenkt zijn in geheim Zonder iets te zeggen Verscheur je telkens weer Mijn hart…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

de kou rukt op en waarschijnlijk komt een nieuwe ijstijd eraan over een paar honderdduizend jaar ons schorten de uren en minuten verantwoordelijkheid rust zwaar heb je al sneeuw geruimd? we groeien uit elkaar was toch ook een beetje eng die afhankelijkheid van een paar ik koester je steeds meer in onvoltooid verleden tijd met de…

ik dronk je als een goede wijn voelde me zwaar verdoofd mijn hart en hoofd deelden de pijn want in jouw jaar van bottelen bleken, wat ons betreft althans de druiven zuur te zijn zodat ik niet meer bliefde slechte wijn behoeft een krans ik leg hem zachtjes op het graf van onze korte liefde…

Op die amberkleurige rots zonder enig respijt beschreef ik er met krijt mijn pasverworven trots Verwacht maar 't kwam toch plots ik die nu m'n eigen leven leid heb me nu bevrijd van haar zogenaamde gave Gods Nu slapen w'in aparte bedden omwille van die relatie maar je kan er om wedden Dat ik zelfs zonder je gratie mezelf wel weet…

De letters betekenen teveel om de leegte te schetsen die bleef na enkele woorden; 'iemand anders' en dan die naam --------------------------------- http://verlorenwoorden.web-log.nl…

Wegen die zich scheiden In de loop van tijd Bewandel ze onbevangen en heb vooral geen spijt Van keuzes uit het verleden Ze behoren niet tot het heden…

Een liefde vol passie Wild en tomeloos Vurig in verlangen Als een wilde roos Genadeloos en hard Doch teder en vol smart Als de winterwind zo guur Vernietigend op den duur...…

de nacht is doorgehaald tussen bevroren rotsen gletschers grote massieven schreeuwend ijs lacunes immense lawines dreigend d'herinnering aan wat ooit misschien en onzeker was is niet meer gehemelte met ijsstoppels waar tanden zaten kiezen innerlijke tranen gestold in pegels die niemand ziet die nimmer open wonden liet toegedekt…

woensdag/donderdagmeisje, gezelschapsdame, platte minnares... Wie werd jij door zijn schaamte. Het waren de meeuwen die onophoudelijk tot je riepen. - waar was je - Schuim op golven waarschuwde voor waterkracht; Om op te helderen en bloot te leggen. Je lichaam schuurt nog van het harde zand.…

ik heb je gisteren in mijn droom terug gezien maar jij bent voor mij niet meer als gisteren ook deze kille novemberdag laat merken dat de warmte van de zomer achter ons ligt vandaag heb ik een nieuwe droom ook al is ze niet zo gewoon ze is zacht als jong lentegras een nieuw vers vol ideaal misschien denk je nu dat je van dromen alleen niet…

Jij zegt Dat je van me houdt Je zegt Elke dag Elk uur Elke seconde En ik Kijk naar boven Ik zoek De roze wolken Probeer je te geloven…

Het gepasseerde uur is voorgoed ongeplukt is zij verschrompelt van het niet naar jou toe vallen op felle sterkte stort het in herhaling om zonlicht te breken storm is de tegenwind de kijkende pijn voorbij…

Ik wil je schrijven ooit, misschien. Niet zoals een veld verdwijnt in najaarsnevel en er dan nog wel is maar zo even.... Ik wil je schrijven zwart op wit. Zoals voetsporen over een wintervlakte, hard op zacht of zoals late zon nog naschemert in oktoberwijn. Zoals een zwaan een v trekt over water zal ik schrijven, in trage cadans,…

Terwijl wij ieder zo genoten van een zonnig dal vol witbeslagen bomen had jij zelf toen al besloten dat het gevreesde einde toch zou komen Terwijl ik uren dwaalde in gedachten omgeven door de winterse kou had jij toen al eerder besloten dat ik niet echt de ware was voor jou Nu twee jaargetijden later de zomer laat mij nog niet vrij word…

Spullen zijn opgeruimd Zaken zijn geregeld Ik heb het heel lang uitgesteld Maar nu is het dan toch bezegeld Contracten opgezegd Dagenlang was ik bezig Fysiek was je allang weg Voor mijn gevoel nog aanwezig Maandenlang Stond mijn achterdeur op een kier Een vluchtweg naar jou Wanneer ik genoeg had van mijn leven hier Die deur naar vertrouwdheid…

De afstand wordt steeds groter Onze wegen steeds verder uiteen Een silhouet ergens ver benee Langzaam ga je verder heen Jouw pad gaat door dalen Door stilte en natuur Het mijne over bergen Door steden, dans en vuur Symboliek van twee individuen Een tweeling bij elkaar Maar alleen zo verschillend Het pad omhoog soms zwaar Met opgeheven…

Met ogen gesloten buik krampt toch doelbewust lopend naar dat wat niet waar kon zijn om ons heen klinkt de gezelligheid dat wat doorgaat ook als mijn buik krampt in zwevende tred werp ik mij in armen armen die mij omsluiten alsof nooit weggeweest dansen in mijn hoofd en zingen in mijn hart de gezelligheid klinkt voort tikkende…

Je lijf doet zeer Moedig maar ineengedoken Op onbekend terrein Je bent gebroken! Loslaten doet je pijn Vast willen houden aan wat je had Waarom moet jij hier doorheen En kwam dit op je pad? Tijd zal je breuken helen Zoveel liefde om je heen Maar het zal wel even duren Je hart is niet van steen Want er is geen enkel lichaamsdeel En…

Het diepste verlangen ligt geborgen. Veilig daar, bedekt door stof, de gratie vervangen, door teder emotie gestorven. Wat rest is een vlek, met passieloos verlof... Een belastend drama, geen liefde zo zwaar. Een vergroot panorama, mijn hart kijkt ernaar... Zo zwart kan het zijn, gearceerd door het licht. De ruimte te klein, door liefde…

Tijd voor je gezicht dat mijn baan bepaalde hoe je gericht door mijn buskruit maalde van mijn lach naar mijn oor het mes doorhaalde Ik schrijf niet uit verdriet maar ik kan het niet laten inktwolken aan te stippen tot zwarte gaten je naam zuur te laten druppelen op zompige straten De blik in je ogen doet de zon op mijn ziel dalen tot je licht…

Tijd voor je gezicht dat mijn baan bepaalde hoe je gericht door mijn buskruit maalde van mijn lach naar mijn oor het mes doorhaalde Ik schrijf niet uit verdriet maar ik kan het niet laten inktwolken aan te stippen tot zwarte gaten je naam zuur te laten druppelen op zompige straten De blik in je ogen doet de zon op mijn ziel dalen tot je licht…

Ik heb je kleren gewassen en je eten gekookt het bed met je gedeeld de kachel voor jou gestookt. Ik heb naar je geluisterd je loze beloftes geloofd en nu zeg je mij dat je liefde voor mij is gedoofd. Ik heb je schoenen gepoetst en je hemden gestreken ik nam je zoals je was met al je menselijke gebreken. Nu heb je je koffers gepakt…

Teruggelopen naar de kade om opnieuw de geluiden te proeven nu het eindelijk stil is in mijn hoofd met de nasmaak van echt bier in mijn mond voelen mijn handen nog jouw slanke lijf golvende dijen de ironie van Antwerpen; het besef dat prachtige vrouwen door de stad blijven vloeien net als het water --------------------------------…

Soms denk ik weer aan haar, mijn liefde van het eerste uur, die, als door een godsgebaar, mijn hart ontvlamde tot een vuur; al liet ze mij met lege handen, de liefdesvonk voor haar bleef branden lang na 't gemiste avontuur. Ik heb mij later slechts vergist met te veel water bij de wijn; het oergevoel lang uitgewist tezamen met de vreugd…

Schoonheid spiegelt zich In 't stille water Jij, het paradijs Liefde weegt de waarheid Tussen goed en kwaad Woorden besluiten Storm of koelte Adem zuivert een Angstig Moment…

Soms denk ik weer aan haar, mijn liefde van het eerste uur, die, als door een godsgebaar, mijn hart ontvlamde tot een vuur; al liet ze mij met lege handen, de liefdesvonk voor haar bleef branden lang na 't gemiste avontuur. Ik heb mij later slechts vergist met te veel water bij de wijn; het oergevoel lang uitgewist tezamen met de vreugd…

Uitgestoken hand zeeën van tijd Ledig land wachten op eeuwigheid. Gemiste kans verzwegen woorden gebroken lans muziek zonder akkoorden. Gehad, geweest, voorbij Hoe lang moet het duren, alvorens een spijtbetuiging te sturen?…

Gordijnen sluiten zwijgzaam als een waas voor mijn gedachten en de stenen bouwen zelf een muur rondom mijn hart. Mijn hart dat is gebroken in duizend stukjes pijn mijn liefde voor jou blijft stromen maar zal nooit meer hetzelfde zijn…