Alle inzendingen over ex-liefde

Jij zegt Dat je van me houdt Je zegt Elke dag Elk uur Elke seconde En ik Kijk naar boven Ik zoek De roze wolken Probeer je te geloven…

Het gepasseerde uur is voorgoed ongeplukt is zij verschrompelt van het niet naar jou toe vallen op felle sterkte stort het in herhaling om zonlicht te breken storm is de tegenwind de kijkende pijn voorbij…

Ik wil je schrijven ooit, misschien. Niet zoals een veld verdwijnt in najaarsnevel en er dan nog wel is maar zo even.... Ik wil je schrijven zwart op wit. Zoals voetsporen over een wintervlakte, hard op zacht of zoals late zon nog naschemert in oktoberwijn. Zoals een zwaan een v trekt over water zal ik schrijven, in trage cadans,…

Terwijl wij ieder zo genoten van een zonnig dal vol witbeslagen bomen had jij zelf toen al besloten dat het gevreesde einde toch zou komen Terwijl ik uren dwaalde in gedachten omgeven door de winterse kou had jij toen al eerder besloten dat ik niet echt de ware was voor jou Nu twee jaargetijden later de zomer laat mij nog niet vrij word…

Spullen zijn opgeruimd Zaken zijn geregeld Ik heb het heel lang uitgesteld Maar nu is het dan toch bezegeld Contracten opgezegd Dagenlang was ik bezig Fysiek was je allang weg Voor mijn gevoel nog aanwezig Maandenlang Stond mijn achterdeur op een kier Een vluchtweg naar jou Wanneer ik genoeg had van mijn leven hier Die deur naar vertrouwdheid…

De afstand wordt steeds groter Onze wegen steeds verder uiteen Een silhouet ergens ver benee Langzaam ga je verder heen Jouw pad gaat door dalen Door stilte en natuur Het mijne over bergen Door steden, dans en vuur Symboliek van twee individuen Een tweeling bij elkaar Maar alleen zo verschillend Het pad omhoog soms zwaar Met opgeheven…

Met ogen gesloten buik krampt toch doelbewust lopend naar dat wat niet waar kon zijn om ons heen klinkt de gezelligheid dat wat doorgaat ook als mijn buik krampt in zwevende tred werp ik mij in armen armen die mij omsluiten alsof nooit weggeweest dansen in mijn hoofd en zingen in mijn hart de gezelligheid klinkt voort tikkende…

Je lijf doet zeer Moedig maar ineengedoken Op onbekend terrein Je bent gebroken! Loslaten doet je pijn Vast willen houden aan wat je had Waarom moet jij hier doorheen En kwam dit op je pad? Tijd zal je breuken helen Zoveel liefde om je heen Maar het zal wel even duren Je hart is niet van steen Want er is geen enkel lichaamsdeel En…

Het diepste verlangen ligt geborgen. Veilig daar, bedekt door stof, de gratie vervangen, door teder emotie gestorven. Wat rest is een vlek, met passieloos verlof... Een belastend drama, geen liefde zo zwaar. Een vergroot panorama, mijn hart kijkt ernaar... Zo zwart kan het zijn, gearceerd door het licht. De ruimte te klein, door liefde…

Tijd voor je gezicht dat mijn baan bepaalde hoe je gericht door mijn buskruit maalde van mijn lach naar mijn oor het mes doorhaalde Ik schrijf niet uit verdriet maar ik kan het niet laten inktwolken aan te stippen tot zwarte gaten je naam zuur te laten druppelen op zompige straten De blik in je ogen doet de zon op mijn ziel dalen tot je licht…

Tijd voor je gezicht dat mijn baan bepaalde hoe je gericht door mijn buskruit maalde van mijn lach naar mijn oor het mes doorhaalde Ik schrijf niet uit verdriet maar ik kan het niet laten inktwolken aan te stippen tot zwarte gaten je naam zuur te laten druppelen op zompige straten De blik in je ogen doet de zon op mijn ziel dalen tot je licht…

Ik heb je kleren gewassen en je eten gekookt het bed met je gedeeld de kachel voor jou gestookt. Ik heb naar je geluisterd je loze beloftes geloofd en nu zeg je mij dat je liefde voor mij is gedoofd. Ik heb je schoenen gepoetst en je hemden gestreken ik nam je zoals je was met al je menselijke gebreken. Nu heb je je koffers gepakt…

Teruggelopen naar de kade om opnieuw de geluiden te proeven nu het eindelijk stil is in mijn hoofd met de nasmaak van echt bier in mijn mond voelen mijn handen nog jouw slanke lijf golvende dijen de ironie van Antwerpen; het besef dat prachtige vrouwen door de stad blijven vloeien net als het water --------------------------------…

Soms denk ik weer aan haar, mijn liefde van het eerste uur, die, als door een godsgebaar, mijn hart ontvlamde tot een vuur; al liet ze mij met lege handen, de liefdesvonk voor haar bleef branden lang na 't gemiste avontuur. Ik heb mij later slechts vergist met te veel water bij de wijn; het oergevoel lang uitgewist tezamen met de vreugd…

Schoonheid spiegelt zich In 't stille water Jij, het paradijs Liefde weegt de waarheid Tussen goed en kwaad Woorden besluiten Storm of koelte Adem zuivert een Angstig Moment…

Soms denk ik weer aan haar, mijn liefde van het eerste uur, die, als door een godsgebaar, mijn hart ontvlamde tot een vuur; al liet ze mij met lege handen, de liefdesvonk voor haar bleef branden lang na 't gemiste avontuur. Ik heb mij later slechts vergist met te veel water bij de wijn; het oergevoel lang uitgewist tezamen met de vreugd…

Uitgestoken hand zeeën van tijd Ledig land wachten op eeuwigheid. Gemiste kans verzwegen woorden gebroken lans muziek zonder akkoorden. Gehad, geweest, voorbij Hoe lang moet het duren, alvorens een spijtbetuiging te sturen?…

Gordijnen sluiten zwijgzaam als een waas voor mijn gedachten en de stenen bouwen zelf een muur rondom mijn hart. Mijn hart dat is gebroken in duizend stukjes pijn mijn liefde voor jou blijft stromen maar zal nooit meer hetzelfde zijn…

Diep in mijn hart is een beekje Glinsterend als het zuiverste goud Daar liggen verdronken dromen In zilte tranen van liefde zo zout Soms duik ik er even naar binnen Gedreven door intens verlangen Stilletjes drijf ik dan verloren rond In mooie herinneringen gevangen Gedachten een oase van verbeelding Alles stroomt weer aan mij voorbij De…

Terwijl ik gapend schrijf ligt op de milieuhoop het tapijt waarop wij rollebolden ’s nachts thuiskomend van de hazejacht toen ik het uit de kamer smeet werd het eventjes bloedheet en nu met pils achter de kiezen lijkt de kamer te bevriezen nooit gedacht dit te missen zo verdwijn jij in het ongewisse.…

ik hield teveel van jou en had je uit mijn hoofd verdrongen ik had je diep in mijn gedachten weggestopt en het raakt me nog het meest hoe ik mezelf zo - al die jaren - heb gefopt want je bent er nog; je bent nooit weg geweest ergens - in een hoekje van mijn geest - zat jij heel stil verborgen je voelt als warme zon die schijnt en hoe kan ik…

Bij jou, voelde ik me vrouw Met jou, voelde ik me "ons" Helaas, je gaf me de bons.…

Ik kan er maar niet aan wennen dat ik jou zo vreselijk mis ik ga het ook niet ontkennen dat alles nu zo anders is Ik heb helemaal geen zin meer iedereen mocht mij verlaten maar bij jou deed het echt zeer jouw hart heeft nu makkelijk praten Ik heb de antwoorden niet of jij terugkomt is de vraag ik leef nu in een grensgebied tussen nooit…

ik schrijf liefde, pijn, verdriet maar zeg mij niet wanneer ik mij uiten mag de ene om de andere dag impulsief krijt ik wanneer ik blief ik dicht en verhaal wanneer ik daar naar taal leg mij geen restricties op ik heb geen verweer tegen uitgelezen leer het is beter dat ik stop…

Ik denk nog steeds aan jou al heb jij mijn hart verlaten de muur waaraan ik bouw vertoont denkbeeldige gaten Jij breekt soms zomaar in en bespeelt mijn gedachten mijn gevoel leeft dan in onmin hier zit ik niet op te wachten Ik zou jou willen verbieden om zomaar binnen te dringen om mijn ziel te bespieden en mij met twijfel te omringen…

Een kaart uit Londen schreef ze mij. Ze schreef hem een jaar geleden. Daarin zwoor ze, frank en vrij, dat ze mij niet zou vergeten. Inmiddels vergat ik haar te vaak, de wonden bleven met de tijd. Ik zaaide tanden van een draak en oogstte mijn eigen eenzaamheid.…

Ik lachte niet,maar hoorde alleen het harde dichtslaan van de deur wat achterbleef waren alleen de krant een paar oude pantoffels en zijn geur. Ik lachte niet, maar keek naar buiten en voelde de tranen in mijn ogen en vroeg me af:waar ging het mis waarom heeft hij me voorgelogen. Waarom zag ik het niet, waarom niet eerder ik voelde…

Een helgroene wei en toch regen ook diep in mij de schapen verbergen zich de iris kleurt geel aan de vijver wat is de zomer kil als jij er niet meer bent.…

jouw stem te horen in Berlijn kwam als een schok verdween, was slechts de radio die sprak met een Keuls accent zo lijkend op dat van jou voelde jouw vinger op mijn wang verglijden, vallen op de grond als een druppel regen dichtbij de Kurfürstendamm tussen de tegels verdwijnen…

De afstand is al genomen Voelbaar in ieder moment Gemis komt van een kant Omdat jij me vergeten bent Maar doe wat je goed lijkt Het duurde al veel te lang Ik groei nu met de dag lief Niets maakt mij nog bang Ik kijk weer recht vooruit Verleden stil weggegleden Trieste tranen verloren in tijd Mijn hart is nu uitgestreden…