Alle inzendingen over psychologie

Met bezonken ogen Te laat ter wereld Gekomen, door niemand Was op hem nog gerekend, Verbaast hij zich Tijdens zijn onverwachte Leven over alles wat is, Want wie hij zelf is Heeft ie nooit geweten, En als er al sprake was Van een eigen ik, dan is hij Door iedereen en Door zichzelf vergeten…

Gewend aan het rumoer Van alle dag, dat het Vrije denken zo vaak Overstemt en me ongewild Meeneemt naar onbestemde Verten waar ik helemaal Niet wil zijn, Is daar opeens Een zacht geknisper Van blaadjes die hun verhaal vertellen Met een kracht Die in al zijn teerheid Deze trein, en het hele spoornet, Welhaast tot stilstand…

en als ik dan even met mijn hoofd schud de zee zie die zoveel te dragen heeft wanneer de zon met pompoenoranje ogen haar schouders naar de nacht richt vogels nog een laatste keer opstijgen in de weemoed van mijn gedachten om daarna spoorloos te verdwijnen de hele nacht lang dan weet ik dat, hoe naamloos ook, ik op de donkere golven…

Ontelbare foto's heb ik Opgeslagen op talloze sticks In honderden bestanden, Allemaal gesaved, ook In back-up vanzelf, Toch springt niet een In al die duizenden er uit - Het zijn de beelden in mijn ziel Die zonder tussenkomst van Virtuele machten zijn ingebrand, Die eeuwig met me meegaan - Niet een daarvan overbodig, Daar…

Toen alles en iedereen Dood was, en ook mijn Laatste hond Er niet meer was Bleef ik alleen achter, Alleen het omhulsel nog Van een dood lichaam Met een amper levende ziel - En was het de streling Van een vogel die mij opnieuw Ten leven riep, Die me maande vrede Te hebben met het leven En mezelf weer te aanvaarden Zoals zij…

In weinig woorden Zeggen wat er In de mens omgaat, Het vers te brengen Als nieuws van de dag - Deadline die niet in Uren uit te drukken is, Maar meer te maken heeft Met grote innerlijke drang - De dichter weet immers Dat dit leven vooral Losers kent, Met hier en daar Een spaarzame winnaar, Die uiteind'lijk ook verliest…

Die soeverein uitkijkt Over de dodenakker, Het nieuwe leven Vasthoudt dat frist En groent in een Overnieuw begonnen tijd, Op een plaats Waar de dood Verpletterend Heeft toegeslagen…

De wereld is van de libelle in het zonlicht van de verdwaalde stad bij de vijver van de spiegelbomen zoete geur van zomerse heimwee in het regenwoud van het stadspark bij het eenvoudige burgergraf en jij die altijd in die jas zit die je bij me bracht in de nacht.…

Jong en ongeschonden was je, Een jeugd die bij jou Wel eeuwig leek te duren, Maar in de laatste vijf jaar Kwam hand over hand de andere Kant van het leven over je heen - Twee kinderen die je verloor Op wie je zo gretig had gewacht, Een man die met dit verlies Niet leven kon, en die behalve Zijn zoontjes ook zichzelf verloor -…

Hij was een dominant narcist, zij wilde graag plezieren Dat leek bijeen te passen op verschillende manieren Hij kwam wel aan zijn trekken maar dat ging hem vlug vervelen Zij werd snel leeggezogen en had toen niets meer te delen Uit zelfbehoud moest zij weggaan, om nog te blijven leven Hij zocht rap weer een nieuwe vrouw, om dit te herbeleven…

In dit kamertje Van vier bij drie Zit jij op het einde Te wachten, dat snel komt, Of misschien wel nooit, Want zo voelt het voor jou - Je kinderen zijn ver weg En denken dat je het goed hebt zo, Dat er voor je wordt gezorgd, Maar inmiddels hebben De geraniums in de vensterbank Net zo'n treurig gezicht Als jijzelf - Tot dat…

als woorden op water geef ik van jou van iemand de naam het spreken de verbinding naar heimwee het blad naar golven het hoofd wat scheef in een lichtgebaar van voet naar hals het tillen het dalen de greep van gisteren van vlucht naar aarde de hand in je haren gedachten dicht van ziel naar adem de stilte glijdt langs rustende jaren…

Ongemerkt ben je Uit het zicht Verdwenen, Door mijn vingers Gegleden zonder me Ook maar een tel aan te raken - Nu woon ik In de lege ruimte Die je achterliet: Ramen en deuren Hou ik gesloten, Doe ze alleen nog open Als jij onverwachts Weer verschijnt…

De Nacht valt over de schaduw Takken van de boom Rijken tot hoog in de hemel De sterren Door iedereen gezien Zo ver weg Theelichtjes Op de bladeren van de boom Brand! Brand! BRAND! De schaduw doorbroken door een vonk De wereld Zweeft…

Waar bij anderen Butsen en deuken Ontstaan aan het oppervlak Van hun samenzijn Is er bij ons hooguit Sprake van een lichte Uitholling overdwars, En zelfs deze is Volkomen in evenwicht, Voor welke druk van buiten Dan ook is ze nog nooit gezwicht…

Te lang ben ik Mezelf kwijt geweest, Bewoog niet meer, Maar schuifelde, Ritselde hooguit Als een herfstblad Op een verlaten strand, Alleen van nul en generlei waarde nog - Tergend langzaam begin ik De eindeloze, donkere tunnel Achter me te laten, Word me zonder dat ik Er bij stil sta weer bewust Van wat ik verloren ben,…

Zwart De kleur van het zonet afgereden gras Dat onder de boom met bloesems groeit De zwarte boom Met zwarte bloesems Wonden Littekens Littekens Ontstaan door oude wonden Wonden Bloed Littekens Telkens weer herinnert aan de wonden Wonden Bloed Pijn Angst! Angst voor de littekens die er niet zijn Angst voor de wonden…

Je leeft in het heden, Maar, in hoeverre eigenlijk, Want wie je was en werd, De mens die je bent geworden, Is tot zwijgen gebracht Door je verleden, zeker Niet door je dromen, Jouw waarheid verstomt In het zicht van alles Dat je ongewild is overkomen…

Ik twijfel nog over wat je hebt aangeraakt een tere ziel of diepe wonde het is nu in de natuur die vertwijfeling en verwondering het heelt de stilte en mijn zonde er is niets meer dan die aarzeling in rust aangeraakt door wat jij misschien vergissen noemt.…

Waar tot voorkort Afval in diverse soorten En maten het straatbeeld bepaalden Heerst nu het serene groen - Geen blik, plastic of glas Meer te ontwaren, En door het kleinste spleetje In het viaduct straalt onverwacht Het nieuwe licht op het Prille groen - Nieuw licht, nieuw leven, Daar was het Nederland Schoon Nu eenmaal om…

Na onweer, donder en bliksem, Waarin ik in een flits In al mijn zwakheden Werd vastgelegd, Mijn ik teruggebracht Tot het kale zelf, Begint het licht te gloren, Heradem ik licht en lucht, Word ik elke dag opnieuw Gezocht en ook gevonden, Elke dag opnieuw geboren…

Mijn god, wat een Heerlijkheid om gek Te zijn, Anders dan alle anderen Die nog veel gekker zijn Dan ik - Alleen zij weten het niet, Durven het althans niet Toe te geven, Maar ik weet van mezelf Dat ik het zonder twijfel ben, En dat geeft onmetelijke rust, Ik ben me van mijn eigen Gek zijn heel bewust, En ervaar dat ik…

In je gedichten leef je, Kun je onbekommerd reizen Door de tijd, Kun je schrijven Hoe de oertijd was, En na jouw tijd De eeuwigheid - Voor ons werd je Stilaan een vreemde, Die onmerkbaar uit Het zicht verdwijnt…

Hoe zinloos is het Telkenmale terug te keren Naar dat wat je Verloren bent In de hoop het Terug te vinden, Terwijl je weet Dat de toekomst Niet meer bestaat…

Wat de voorgeschiedenis Ook met je heeft gedaan, Hoe zeer je ook aan Het kwaad ten onder Bent gegaan, Je hebt altijd Weer een keuze Om de andere kant Uit te denken, Het kwaad en de dood Te laten voor wat ze zijn, En ondubbelzinnig te kiezen Voor het licht, voor de lucht, Voor het leven…

Ochtend. Wolken verspreiden zich. Een zomerjurk hangt lusteloos aan de wasdraad. Verregend in een allerlaatste dans. Alsof jij al weg bent. Vandaag is er niets te doen. Misschien ga ik naar zee en probeer daar de lente. Opnieuw. Ik zal je herkennen aan het wijnglas en de ondergaande zon. Aan de golven. De golven in mijn buik. Het spel van…

Het huis is leeg, Iedereen is weg, Alleen mijn lege ik Woont hier nog, De storm woedt Om het huis En in mijn hoofd, En de angst kruipt In vlammetjes Langs mijn benen omhoog, Dan hoor ik in de gang Een zacht goedaardig gebrom En ik realiseer me - De hond is er ook De rust keert terug in mij En de angst slaat dood…

Het regent woorden in zijn hoofd hij laat ze vallen maar niemand wil ze horen hij heeft ze eruit gelaten terwijl de wind langs het venster giert water vliegt en ogen schuilen in het donker drift poëzie langs morsige muren.…

Op de eerste dag Liep ik met mijn Hoofd naar beneden, Gebukt onder de lasten Die het leven met zich Meebrengt - Op de tweede dag Werd het gewicht me Te zwaar, en richtte Ik mijn blik naar binnen, Op de derde dag werd Ik overweldigd door het Donker dat ik in mijn Binnenste aantrof - Op de vierde dag Durfde ik voor het eerst…

In vogelvlucht zie ik Op het fietspad een leven In liedjes voorbijgaan, Een tekstboekje tienduizend Keer overreden op de oprit Naar de snelweg - ik raap Het op en zie Hermans mooiste Liedjes Geplet op het asfalt Van alle dag, Ik vouw het open en zie Dat de liedjes het overleefd hebben Geen vrachtwagen die ze voorgoed Het zwijgen…