Alle inzendingen over ziekte

Gromgrauwend mijn gemoed Donkerste gedachten Hoofdbonkend bloed Witflitsen... ogen dicht Onrust in de nachten Maar ook tijdens dagelicht Haatgevoel.. echter machteloos Stop dan toch... ik wil ...stop Koppijn... ondragelijk Migraine.. heet het ... En het zit in mijn kop…

kanker een klein woordje met zo`n gote betekenis, het doet je huilen van de schrik. een woordje van 6 letters groot, voor de een een scheldwoord en voor de ander de dood.....…

Het is niet dat ik ontken dat jij mijn metgezel bent het is alleen dat ik soms zo moe ben van je snerpende stem, dat ik wou dat je soms even zwijgen zou dat als ik zou lopen ik kon wandelen zonder jou hierop wil ik hopen…

De ziekte die jij had, was vreselijk. De pijn die jij had, was ondragelijk. Het gevoel dat ik heb, is vreselijk. Het verdriet dat ik heb, is ondragelijk. De grote tumor die jij had, was onmogelijk. De ziekte die jij had, was kanker.…

ze komen je halen je weet, je wacht ze nemen je mee je geeft je over ze lopen naar beneden ik hoor je droeve, aarzelende tred ze plaatsen je in een auto ik zie je tengere, weerloze rug…

Levenslustig, vol energie backhand hier, winner daar snelvoetig, vlinderachtig licht wapperend wit rokje boven sterke bruine benen mooi zusje op de tennisbaan Toen kwam die vreemde opponent je kon geen bal meer raken vloog jezelf voorbij Kortsluiting in je hoofd ledematen zonder stuur Wankel ben je nu breekbaar stil af en toe verdriet onder…

Nee zuster, echt niet! De naam van mijn vrouw? Wel veel van de jongens en meisjes uit mijn klas!…

Ik zit in mijn rolstoel en blik verwonderd zo zonder een doel de ruimte voor mij in. Ze strelen nu mijn haar vragen of ik goed zit ik zit gewoon daar. In mij is er een kracht die met mij mee leeft elke dag de pijn verzacht dat is het geloof in God eens zal ik zeker sterven niemand die het overleefd daarom berust ik in mijn lot.…

De teerling was geworpen En de strijd ving aan Geen motief deed het staven Niemand had dan ook iets gedaan Maar goed er was weer handel En de beurs werd weer vet Verhongerende minderheden Maar een kniesoor die daar oplet Nee, het probleem ligt anders Op gezondheid wordt gelet De massa hier en vooral de jeugd Dat vreet maar en is veel…

Mama is ziek en dat is niet fijn Mama heeft kanker en dat doet mij pijn Ik hoef dan niet geopereerd, geen bestraling en zo meer Maar zij moet naar het ziekenhuis, elke dag weer… En als ze dan thuiskomt is ze zo moe Dan wil ze nog maar één ding; zo vlug mogelijk naar haar bed toe Ook is ze niet meer zo vrolijk en blij Maar chagrijnig, ook tegen…

Als je mantelzorger bent kan je leven soms zo eenzaam zijn vind je heel veel onbegrip en dat doet behoorlijk pijn Als je mantelzorger bent werk je fulltime dag en nacht leef je in onzekerheid maar bezit je toch veel kracht Als je mantelzorger bent heb je vaak geen eigen tijd doordat je alle zorg en aandacht aan hem of haar hebt gewijd…

Ze is nog jong En ze is zo ziek Haar wereld past zo'n beetje in haar bed Ze wil zo graag En ze wil zo veel Ze is al blij als jij een kopje thee voor haar zet Ze wil graag heel veel leren Ze wil het tij gauw keren Ze wil kansen nu creëren Maar ze kan het niet alleen Ze krijgt zo haar medicatie Je ziet geen pijn aan haar gezicht…

Giftige dampen begeleidden het samen smelten Het kwaad aangezet door passie was in wording Dan duldde het moeras het embryo niet langer Stuwde het omhoog en braakte het op de oever En slijmerig begon jij aan jouw dodelijk bestaan Fluisterend met liefdevolle woorden penetrerend Dwangmatig ongeremd razend verspreid je gif Wetend dat verlustiging…

Ik heb de ziekte van rosseel dus kun je mij geen flikker maken als ik mijn gal bij je kom braken je overstelp met foetermail ik ben je viswijf virtueel en zal het stalken enkel staken tussen mijn slapen en ontwaken ik heb de ziekte van rosseel hier staat het zwartwit officieel zo blèr ik lukraak van de daken met jou ben ik nog lang niet…

ga eens na welke perso(o)n(en) u deze week dicht zijn gekomen met verdachte uitstrooiingsverschijnselen hierna als volgt op te sommen: zo mogelijk gelijktijdig koortsachtige blik belazerd voorkomen aanzwellend kusgedrag onzekere tred afmatting in de gelederen triest qua levensverloop vulgaire uitstraling afwezig in uw gemoedsrust.…

Slopend is mijn dag die ik moet leven zonder kracht Weg zijn mijn haren die mij lieten vallen zonder scharen Troebel zijn mijn ogen die niet zelf hun tranen kunnen drogen Angstig zijn mijn dagen die ineens kunnen vervagen Strijdend is de dood die niet wilde luisteren naar wat ik gebood…

Ik leg mijn handen voor je ogen stt, nee, zeg maar niets ik neem je mee naar een andere wereld waarin niemand iets ziet Loop met mij over het gras voel de zonnestralen op je gezicht en probeer mijn wereld maar te zien ook al zijn je ogen dicht Laat me je leren voelen hoe de kleuren van mijn wereld je omarmen met hun warmte of laten rillen…

Terneergeslagen, moe, somber, lusteloos, uitgeput, opgebrand, ontstemd, ontregeld, futloos, neerslachtig, zwaarmoedig, ontdaan, klein, iel, vervlakt, afgemat, dood, duister, zwart, down, op, armzalig, vervreemd, ontmand, ontkracht, levensmoe, zat, verveeld, flauw, slap, hangerig, verzadigd, slecht, min, negatief, pessimistisch, zwaartillend, ingevallen…

De diagnose verdooft de storm van onbegrip slaat de psychoot op in handzame boeken. Al brult hij de hemel uit, de pillen binden hem in. In dimensies langs assen zit hij op een puntenwolk. Zijn zenuwen gieren boos door de strot van wetenschap. Sissende statistieken sussen drijven brandslangen uit. Hij vlamt van ongeloof dat hem wordt…

hele dagen gekluisterd voor de ramen bevroren tranen diep in het dal grijs van het ijs ogen spuwen gal vraag je wat – het is hooguit ja nee amen geen land met mijn vrouw te bezeilen of het zou er één met lappen moeten zijn met dubbel paspoort kan ze met chagrijn daar in hun mand liggen te verwijlen pas dreef ik haar met zachte hand vooruit…

Ik zou dansen in de regen, als ik zeker weten kon, dat ik daarna op zou drogen in de warmte van de zon.…

Bijna ongemerkt werden je ogen brozer en duurden wandelingen door het bos langer. Tijdens het avondmaal verviel je in een starend zwijgen waaruit je plotseling ontwaken kon om in vrolijk lachen uit te barsten. Toen je op een middag zei dat je dacht je verstand verloren te hebben, viel je hopeloos neer in een fauteuil met verwarring…

dieper dan ze dacht te kunnen voelen dan ze dacht te kunnen zijn treft de mokerslag van het venijn onverwachts verborgen doelen plots is niets meer zeker staan de uren even stil is belofte een bacil en tijd de belangrijkste spreker waar een lach onschuldig klonk huist nu enkel nog wat glim alle kracht is voor de klim en een sprankje van…

Mijn nek draagt mijn hoofd niet, armen die doen zeer, benen voelen als lood, mijn lichaam wil niet meer. Mijn geest vol plannen, ik kan toch nog wel iets, maar hoe dat ik ook stuur, mijn lichaam dat doet niets. Een contant gevecht, tussen lichaam en geest, moeten accepteren, dat enkel rust geneest....…

een hete kruik een stomend bad zo warm op ieder uur een zoete grog een potje thee hoe heilzaam de natuur zo aangenaam krachtdadig saam het water en het vuur…

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

het karretje rolt op twee potten urine en een diarree…

Een vogel op de grond Spreidt een virus in het rond Wat staat de mens te wachten Terwijl wij elkaar steunen Gebonden aan elkaars krachten Wat gaat er gebeuren Sluit de mensheid de deuren? Staan we alleen? Eén ding is zeker H5N1…

Pijn zit op de fiets. Pijn wil naar huis, daar is het lekker warm. Pijn wil in bad. Pijn zet zijn fiets tegen het huis. Pijn doet de deur open. Pijn zet de verwarming op 25: heerlijk! Hij zet de warme badkraan aan. Pijn kleedt zich uit. Pijn gaat zitten: lekker. Hij dommelt weg. Pijn vergeet zichzelf. Hij gaat er uit. Pijn droogt zich…

hij wiekt zich uit het bed verdoofd en ingepakt zo lazarus zo opgewekt en dichterbij het gestadige gekreun pijn heeft de klank en kleur en geur van bloed van loslaten en afgesneden zijn ik ril mezelf te pletter in een koude koorts en droom van nooit meer zoals nu zo uitgelekt…