inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 17.372):

Cirkelgang

Cirkelgang

We schuifelvoeten langs de oevers van met zon beschenen rivier
Die al sinds eeuwen druk bevaren water naar de zee jaagt
Je geeft verwarrend antwoord op de dingen die ik vraag
Je lichaam is aanwezig, maar je geest is niet meer hier.

Ik streel je koude vingers met mijn warme handen
Totdat het bloed zijn oude loop hervindt
Je bent een oud, onzeker, grijs geworden kind
Achter mijn ogen voel ik tranende vragen branden.

Liep jij met mij als kind niet langs dezelfde stroom ?
En gaf ik antwoord op de door jou gestelde vragen?
Hielp jij me, als ik moe werd, dragen ?
Of was dat alles maar een kinderdroom?

Wreef jij mijn koude vingers met je warme handen ?
Was ik een jong, onzeker, zwart geboren kind?
Waarom is mijn verleden en jouw toekomst blind?
En voel ik straks bij thuiskomst weer jouw tranen branden.

De cirkel wordt weer rond gekomen bij de wagen
Jouw plaats voorin, je staart weer naar het niets
En dan het beeld: een meisje achterop het zitje van je fiets
Dat honderduit haar vader wil bevragen.

Schrijver: Cees van der Pol, 26 september 2007


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.009

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)