Alle inzendingen over oorlog

Waarom voert men oorlog? Waarom voert men strijd? Waarom die verwoestingen? Doe iets nuttigs met die tijd! Als men stopt met oorlog voeren, zou de wereld heel anders zijn. Maar alleen als iedereen meewerkt, zal de vrede komen, geen angst meer en geen pijn. Waarom zinloos geweld? Omdat het woord zinloos misschien wel erg zinvol is? In…

Toen in de slag van Fontenoy een Ier het allemaal verdomde en riep: Cuimhne ar Luimneach, waarna Fransen en Ieren naar voren stormden, tot geen Engelsman Gods aarde nog vervuilde, toen, mijn lief, werd mijn voorgeslacht geboren, mijn ongedode herinnering aan jou steeds weer herboren en jij aan mij gebonden of je wilt of niet. Gedenk…

Lege ogen, starend naar niets, een mond schreeuwend, zonder geluid. Een vogel vliegt op, even geruis, verder niets, alleen de wind. Een lichaam bijna onherkenbaar, half begraven. Aarde die roept om vergeving voor zoveel leed.…

Terwijl geluiden vervagen blijft alleen het krassen van pen op papier duidelijk Een klein beetje wereld wordt verstuurd Terwijl geluiden vervagen wordt de liefde neergeschreven en de hoop verwoord Om een mooie vrouw gelukkig te maken En na een paar weken wordt de brief geopend en de mooie vrouw verlangt naar haar man Terwijl ze het babytje…

Weet jij wat er achter die groene heg gebeurt? Daar spelen kindertjes die vreedzaam leven, Kindertjes die van geen kwaad weten, Kindertjes waarin men geen haat bespeurt. Er wordt gespeeld, getekend en gekleurd, Er wordt gelachen gedanst en gezeten, Er wordt gewonnen, verloren en gegeten, Maar er wordt niet getreurd. Dan zetten zij de tv…

Ik beef voor geweld maar de dag is nog jong het ijzer in de zin is amper ontgonnen mijn wapens spreken stil als het schemer mijn pen hamert fel op het witgloeiend steen het licht van de letters vonkt van de kracht waarmee ik het aambeeld beveel ik plooi en ik kerf in het slijpen worden braam na braam afgerond tussen vijlsel…

Is het verkeerd om terug te slaan? Is het fout om wraak te willen? De doden hebben er toch niets meer aan Wat is er nodig om dit gevoel te stillen? Laat ons toch de schuldigen straffen! Zoveel levens zo verspild! Laat ons bloed met bloed vergelden! Laat het maar onze ziel bederven! Oog om oog en tand om tand! Laat de schuldigen de vuurdood…

I Het bestaan in stenen op rij, namen tegen muren opgestreken, boeken, af en toe herdenken met vergeelde droefheid: het is in Loos te zien. En we zouden moeten weten dat elders iemand weer de passie preekt en we zouden op de kippen moet passen Het zal wel weinig helpen: Sta op soldaat, hoor het gore bevelen. II In…

Droom van genegenheid, van vervuld verlangen en opgegeven strijd. Droom van vriendschap, van verdwenen rangen en de laatste stap. Droom van dromen, van niet alleen te staan en onbevreesd komen. Droom van staken, van vredig slapen gaan en kalm weer ontwaken.…

van na de oorlog ben ik geboren in een vrijheid die menigeen net gemist heeft van na de oorlog ben ik hoor en lees nog steeds van oorlogen die ik gelukkig net gemist heb van na de oorlog ben ik zie nog steeds slachtoffers van geweld van hen die voor die oorlog waren van na de oorlog ben ik zonder de vrijheid van nu zou ik hier niet…

levend in vrede ben ik -voortdurend- in oorlog met mezelf levend in vrijheid zie ik -steeds- jouw gevangen zijn mijn helpende hand reikt niet verder dan vrede hebben met jou in gedachten houden ik verzet me -ongewild- tegen elke overheersing die mij in alle vrijheid wordt opgelegd verleg mijn grenzen niet in mijn, maar in jouw…

Nog vier kilometer te gaan, om vervolgens, als ik klaar ben, weer veertien terug te gaan. Met een emmer water, met aan de onderkant een gat. Zo loop ik hier dagelijks heen en weer, want je moet toch wat. Een beetje spelen in het zand, of hangen aan de waslijnen. Maar nooit de weg opgaan, daar liggen nog landmijnen. De oorlog is net…

Ik zie de haveloze tengere man met zijn ogen dicht, op blote voeten. Paniek en doodsangst, ...tekenen zijn gezicht... Ik zie de soldaten zonder leider, alle normen overboord, totale waanzin. Zonder enig pardon, ...wordt de man vermoord... Ik zie het pistool tegen zijn slaap, het emotieloos afvuren, geen film maar echt. Het vergeten…

Laat de haat ons niet kraken Ik hoor je praten in vreemde talen Je blik vertelt hele verhalen hopend je land niet te moeten verlaten Maar de paraatheid der soldaten Die kunnen het niet laten Met bommen en granaten Je in je graf te jagen…

gouden regen staat in bloei paarse papavers besprenkelen het groen rood twinkelt geel vlamt blauw flitst even de lente in mijn ogen knallen moet het, tweeduizend twee is doei Dat kunnen we nooit meer over doen Die lijkzakken zijn voor altijd dicht geritst En daar wordt dan kleurrijk over gelogen…

De deuren zijn dicht de ramen gesloten het wereldwijde licht wordt aangezet genoegzaam en onder het genot van een sigaret worden raketten afgeschoten... voor het aantal doden wordt er verwezen naar internet.…

U weet niets van mijn wezen, Mijn zwakte, mijn kracht, Wat weet U van een volk dat U zo diep veracht, U graait in ons leven, U plundert ons huis, En wat U niet vindt Begeert U het meeste Ons hart krijgt U nooit in Uw macht Vroeger is nu een verre ster een vreemd vijandig land met vreemde harde mensen harde stemmen, harde hand En de schatten…

oorlog scheurt de aarde en laadt op ons de schuld wij zwijgen met gesloten ogen ontdaan door het tumult…

Rascisme en fascisme, het onberekenbare kwaad. Iedereen is gelijk, en toch worden sommigen gehaat. Problemen worden afgekat, op mensen in de minderheid. Wat is er gebeurd, met de wet van gelijkheid? De oorlog hoort tot het verleden, maar het verleden komt weer terug. De oorlog is een eiland, en rascisme vormt de brug. De herdenking…

Toen was daar de angst en de opkomende razernij. Door de kogels die daarbuiten mensen raakten rij voor rij. En straks zou het allemaal voorbij zijn als zij naar buiten werd geleid. Dan zag ze nog de levenloze lichamen en die man die voor hun zielen pleit. Nog even en zij zou daar liggen in het gat waar zij hoort. Naast de andere bekenden…

De stroom fluistert in de slijtende bedding Grashalmen parelen in een nevelsliert. Sneeuwtoppen in licht Maar de val staat gespannen met gapende kaken. Een krijger met de tanden bloot. Het lijf in een rauw kleed gewikkeld, Herfstbladeren rondom. Onder het gewelf hangt hij aan een tak. Een bloedspoor koelde en stolde op de tong. Benen strak…

Wisselende getijden helen alle wonden, maar niet bij mij. Beelden trekken voorbij van schimmen met stinkende monden. Een net van verderf stort over mij neer. Mijn diepste ik door smeur verstikt. Ik beleef ze weer; keer op keer. Vrijheid in den vreemde. Op hol geslagen verstand; geestkracht in brand. In procedures voor een ontheemde.…

Oorlogen heersen overal, het is werelds grootste gezwel. De voedingsbodem is armoede en geloof, maar voor vrede is iedereen doof. Ze geloven allemaal in dezelfde Heere, maar blijven elkander toch bezeren. Bij die gedachte schieten mijn ogen vol, bezit speelt ook een grote rol. Hoe kunnen heersers van hun macht genieten, als vele mensen hiervoor…

Hij is het die zegt dat wij niet moeten zeiken over de honderden mensenlijken. Hij is het die zegt dat wij ons niet moeten hinderen aan de dood van honderden kinderen. Hij hoort vast niet de noodkreet, die vooraf gaat aan heel veel leed. Degene die dit alles niet interesseert, is hij die de wapens levert en fabriceert.…

Geschiedenisboeken vol over de tweede wereldoorlog, Kom op zeg, wie heeft het niet geleerd.. Die verhalen grepen ons aan, We vonden het allemaal zo verkeerd.. Geschiedenis hoort voorbij te zijn, Daar hadden wij van moeten leren! Is het dan allemaal voor niets geweest? Hoe kun je zoiets nou negeren..?!…

Op zijn mond ligt een lach Maar zijn ogen staan grimmig En zijn blik is strak De regen stroomt langs zijn haar Vertroebelt zijn zicht Even is er twijfel, maar dan wordt zijn geweer gericht De gil doet zijn ogen niet knipperen Geen reactie op het bloedige beeld Op het beeld dat hem later zal verbitteren Dat later in zijn dromen speelt…

zij had een onvoldoende voor aardrijkskunde die dag, maar een dag later wist zij precies waar treblinka lag. héél even maar.…

Bommen vallen Mensen sterven Haat regeert En ik snap het niet meer Stop met vechten Of stop met leven Maar stop met doen Alsof het oorlog is…

Oorlog, het kan je zomaar overkomen. Je kan er niks aan doen. Oorlog, het kan ineens beginnen. Het is nu en het was toen. Zij, zij zit er midden in. Zij, zit in levensnood. Zij, zij is in dat land geboren. En gaat er ook weer dood. Jij, jij ziet het op de televisie. Jij hebt iets te eten. Jij, jij denkt er dan wat over na. Maar bent het…

Ik zie het verdriet in je ogen Je ziet een tank die weg gaat Verwoeste huizen, kogels overal Allemaal puin waar je op staat Je slentert naar je huis Alles is kapot Je hoort je moeder huilen Die voelt zich ook al rot Je vader die wat puin opraapt Niets is nog wat het was Je kunt nergens spelen Er ligt wat bloed voor je huis, op het gras…