Alle inzendingen over vrijheid

Helderblauw verdronken water mag ik met je mee in het diepste van mijn zinnen over de zwoele zwijgende zee stromen wij samen door kolken verborgen geheimen die ons meenemen in gedachten stromen uit donkere nachten de weg die wij banen, weg uit droomloze paden uit de bodem van de diepte de spiegeling voorbij…

het zijn kwadraten uit egard onderwees je, je leeft mij uit in voorbijstreven zo voeren enkele kunstenaars over eindeloze golven ongebonden aan tijd voorste steven je telt landelijk zicht uit…

Vrijheid proeft als zoete honing teveel ervan maakt je duizelig je voelt je als 'n prinses of koning eigen wegen zoeken, heel verstandig elke keer weer 'n geestverschoning Beslissingen zelf nemen of maken 't maakt niet uit hoe, een beetje moed of na een diepe zucht te slaken komt elke wondermooie dag weer goed nadat je 'n akelig gevoel…

Wat lang gekoesterd en gekuild wordt naderhand weer ingeruild: je ruilt je lust en ook je last, het oude pak dat niet meer past en ben je die gemakken zat ruil je het bed, bidet en bad ... maar - het is om te huilen: jezelf kan je niet ruilen! Je ruilt je hemd, je broek, je pet, je bungalow, je Bijlmerflat, ruilt je tapijt, je troetelbeest…

In kleurig blauwe golven als een laken toegedekt In een veilige haven voor het juiste effect Als een vogel in het water zweef ik als een vis Ondersteboven nu voel ik hoe dat is Ogen dicht geknepen een eindeloze droom Lange flarden mist gaan op in onzichtbare stoom Onder water gezien een mooie zeemeermin Door wolken…

Zittend bij mijn beste vrinden geluid klinkt stralend als een ster Verliefden die elkaar beminden 't geluk is hier, de toekomst ver Zittend in het gras vol bloemen de warmte van de zonnegloed Om me heen het zachte zoemen van de adem die me voedt Zittend bij het kleurig water in mijn hand een regenboog Zonder een gevoel van later mijn…

naar 't parfum van kamperfoelie stijgen donkervlinders op en in de diepte knipogen verlichte vensters vuurvliegen doen één voor één langs mijn pad hun lampen aan vleermuizen op schaduwwieken in de donkere diepte tuimelen muisstil gaat een grote oehoe als een vlaag van schrik voorbij hij voert mee de bange jaren die ik doorbracht…

mijn handen in de lucht spelend met een witte ballon wit vrede als een speelbal van de wind tollend alle richtingen verdwaald in de blauwe lucht een harde schok laat hem verdwijnen tussen de wolken alleen de wind blijft achter…

In de warmte van het haardvuur zit ik mijn benen kruislings over elkaar Mijn pen krast de letters vormen zinnen vol warmte en vreugde vol vrijheid Ze hebben mij de warmte ontnomen ik ontsloot mij voor het koude Ze hebben mij de vreugde ontnomen mijn hart doorboord met een mes dansend in het vreugdevuur mijn bloed gedronken…