Alle inzendingen over overig

Kennis wordt begrensd door een afgrond, pas dus op – of je valt erin.…

de ochtend ontwaakt en ik, liefste, open in gedachten alle ramen zonder vertoon of aanstellerij bied je me een leeg universum aan in de proloog van het prille leven vloeien vuur- en watergeesten binnen de dag verschuift met de zon naar het hoogtepunt tot de bel gaat een wrede god maakt voor de gesloten deur zijn…

Ik pieker me suf, ik kan iets echt niet vinden – wat is het ook weer?…

Het is alweer twee weken geleden dat we elkaar schreven, verheugd lentes wevend tot een gedicht over liefde waarin we onszelf mengen met de openhartigheid van een vriendin en onze behoefte aan verbondenheid Jij rijmt met mij tot een fijnstoffelijke liefde, we scheppen madeliefjes in wuivende velden met kuspoortjes in de hagedoorn de…

een schipper had een lief gevonden In een land ver over zee al snel ging hij op anker voer hij ver van huis vandaan Hij dacht toch wel te weten hoe bij haar de bakens staan maar zij bedroog hem lachend en dat viel nog lang niet mee Men bezeilt niet altijd wat men heeft bestevend hij werd beroofd en in de boot genomen het was gedaan met mooie…

De inzichten in mijn aantekenboekje zijn raadsels geworden, ik herinner me de mistige gedachte van vandaag al eens eerder gehad te hebben maar helderder, een openbaring die ik meteen opgeschreven heb en om haar opnieuw te vangen ben ik al uren aan het wandelen snuffelend naar een spoor loop ik langs de nissenhut van Het Noorderlicht…

Lezend, liggend in de tuin zag ik kabouters dansen, ondeugend in het heggegroen met de elfjes sjansen. Ik las veel sprookjesboeken en heel veel ridderverhalen over draken en kastelen die zich tot droom vertalen: dromend streed ik zij aan zij met Ivanhoe te paard, dapper en heldhaftig zwaaiend met m’n houten zwaard. Later hoorde ik…

de uitgesproken woorden reisden op zachte toon naar binnen om daar de zwachtels van zijn ziel te halen hij kon zich laten vallen andere vonken vingen hem op in het onmetelijke universum alles van waarde bleef…

En ik heb foto's waar god op staat, weglopend – half achter een boom.…

als ik de dichter in mij begraven zal laat ik de woorden weg bevrijd me van wie ik ben de zee wast mijn herinneringen schoon en pijn zal niet vertrouwder zijn dan geluk in mijn schuur de ongeopende dozen altijd minder nodig dan je denken zou in deze haperende krakende wereld word ik een balling die niet terugdeinzen zal…

Hij zei lieve dingen om me te laten denken dat hij van me hield en ik heel speciaal voor hem was Ik was zo jong – beschikbaar, in zijn ogen en in zijn handen Eerst lief, heel lief maar een spel dat niets met mij te maken had We deelden een geheim zei hij, en ik twijfelde tot ik het niet meer wist Ik hoopte te ontkomen aan de…

Midden in de nacht drink ik warme chocola – mijn bruine mama.…

oostenwind vandaag langs het zwerk trekken winterganzen in V-formatie het einde van het trekseizoen nadert in het huis met dichte vensters zwijgen zij pratend urenlang ze zullen elkaar niet verwonden…

de windgeesten sliepen van zonsopgang tot schemering een diepe lange slaap Hypnos beval zijn zoon: sus ze met deinende dromen opdat ze hun razernij vergeten geen zee ging ooit ten onder aan verlies of van verdriet de lege zee bracht alles samen…

In de wachtkamer is er maar één geluid: ik – frunnik aan mijn rits.…

Jullie liegen wie ik ben dus val me niet lastig, kijk niet zeg niets, negeer me niet doe normaal, je ziet toch mijn Bloedvlag in de storm! Ik wil geen suiker en geen aai en zeker niet braaf zijn ik wil jullie erkenning van wat mij is aangedaan dan pas strijk ik mijn vlag! Nou, zeg het dan, en vaak genoeg om me te laten geloven dat het…

Eindes genoeg haal ik me in het hoofd, wetend dat het leven doorgaat met een kleine stofwisseling van wat ophoudt te bestaan maar het valt niet mee om het luchtig op te vatten als je het voelt gebeuren Mijn hart wil wel wijsheid ademen, maar heeft bloed nodig om de warmte van liefde in mij te voelen stromen in en uit, ontvangen en geven…

De maan herinnert me aan mijn dromen, het plezier van het zingen, het spel waarmee alles begon Geen last op onze schouders geen onderlinge wrevel Het heilige moeten is uit ons weggevloeid de wereld in getrokken dwingend en mateloos, kinderlijk eisend dat het tijd is om volwassen te worden maar dat ben ik al en de last van mijn leven…

Ik neurie mezelf in slaap met echte dromen, feeën om me heen, en een haag vol doornen De uil roept, ja ik kom, ik ga weg van het schuilen voor vreemde mensen Het witte licht draagt me door de zomervelden, klaver groeit in mijn voetstappen we zijn weer thuis in de echte wereld zoals toen het begon en het leven van gisteren lijkt…

Persephone draagt bloemen en stoere kaplaarzen als een soldaat met spierballen, of een openvallend hesje met minirok als een maagd, altijd verovert ze de driften om haar heen In Coco's jurk paradeert ze op Jersey het doorzichtige plastic ritselt bij elke kus die ik erop geef passanten nemen foto's ze komt in de krant de lente is begonnen…

In het dichte net van wortels leeft de hond, de vieze hond die iedereen kent, maar nooit aanspreekt of aankijkt, een glimp is genoeg van die vieze oude hond Persephone neemt hem mee boven de grond, verscholen tussen haar benen kijkt hij naar de Koningin van het land wuivend in een gouden koets Hij is zelf een Koning in zijn eigen wereld…

toen je hart maatloos klopte je met je lippen alle brieven las jij de lege hemel vulde vlammen in zonnebloemen zag jouw vingers het licht konden vangen toen je een weiland maakte om te slapen je met een teveel aan verlangen achter de horizon wilde kijken toen je zag dat je daar al was…

Geld dat zich ophoopt verandert in zorgen tot het teveel wordt en in onbekende handen komt die er vandoor gaan met mijn motivatie om door te gaan Bevrijd van de maandagen betreed ik de ruimte en voel ik de tover van mogelijkheden waar ik vroeger van droomde Liefste, pak je koffer Op de rug van de draak vliegen we door de poort…

we staarden door het kleine venster van de tijd ik zag je bleke schaduw je vroeg: hoeveel is alles maar je wachtte niet op een brabbelend woord van mij alles was glashelder toen jij door het kleine venster van de tijd staarde…

Als je de schoonheid van iemands hart raakt, heb je het niet goed gedaan als mens. Een mens raken met woorden kan heel vervelend van invloed zijn. Denk goed na voordat je iets zegt of schrijft. Je kan er zoveel spijt van krijgen.... natuurlijk kun je je excuus aanbieden, maar je weet nooit of het wordt geaccepteerd. Denk…

De prins wil en eist, alles moet perfect zijn, hij zal de koning worden, met de scepter van goud, de zijne is van zilver besmeurd met bloed van de oplossingen die hij bedenkt voor weer een omgekeerd probleem Sterk is zijn arm, zuiver het zilver de wereld een smidse en hamerend zijn hand De prins speelt de nar, hij lacht om de ernst van…

Goed, ga dan maar weg, en word maar ongelukkig – veel meer dan met mij!…

niemand weet wat vooraf ging voordat je de worsteling voelde of was het pijn overgave misschien? toen je in het oude hellingbos verdween in een boomgaard een verwilderde wijngaard? in de zachte omarming van een moeras misschien wie beitelt jouw naam in een glanzende steen?…

Ik huil en lach niet mee met jou, maar met mezelf -- weerspiegeld door jou.…

de rust zocht mij op zij fluisterde in mijn oor, bezoek de canapé en wacht tot ik je zal verwennen, zodanig dat ik je amper stoor het is dommelen op donzige veren die je dromen in liefde verheffen en almaar in tederheid aanlengen ik zal over je wangen zachtjes zuchten als een zomerwind aan zee en optillen naar wolkenluchten; hemelsblauw…