Alle inzendingen over filosofie

De golf van het succes is niets meer dan een illusie. Wanneer de voeten het contact met de aarde verliezen, verliezen we onszelf. Voor wie het succes naar het hoofd stijgt, is het als balanceren op de punt van een potlood. Hoe langer je het volhoudt des te zwaarder het wordt.…

in het diepe rood van ondergaande zon buitelen kleine gnomen met veel plezier in de toppen van de bomen kobolden springen op de grond waar het eerste licht van de nieuwe maan traag tevoorschijn komt op de open plek van het donkere bos dansen elven en feeën op het zachte mos hun openingsrituelen oplichtend tussen vage lage struiken…

verleidelijk winkelt de straat dringt ongemerkt haar kleuren op aan argeloze passanten warm vertellen geuren op delicate wijze hoe laat het is nodigen uit tot een kleine dis maar niet nadien etalages hun snuisterijen hebben getoond appellerend aan de smaak van de koper verlokkelijk is bling bling dat opgepoetst straalt en artistiek…

ik heb het landschap uitvergroot groen in duizend tinten op maagdelijk linnen gladgestreken maar aan pigmenten kleefde dood wilde het vitale en de oerkracht van de zee weergeven golven vangen in hun schuimig grijs zelfs geen waterspat bleef hangen zag de storm schimmig jagen voelde uit donkere wolken regen vlagen striemend pal in mijn…

niets is wat het lijkt de vraagtekens van het leven vind je overal…

Als ik veel meer wist van ruimte en tijd bleek de werkelijkheid een beschilderde mist en zou die optrekken dan zou ik beslist een heel andere ontdekken en als die zou verdunnen dan scheen mijn oude er weer doorheen en wist ik meer dan alleen iets van de hunne maar van ruimte en tijd en werkelijkheid. -------------------- uit: 'Daar…

op een droge dag zie ik in het ochtendlicht een glinsterend spinnenweb die dag win ik water in de woestijn op een lege dichte dag open ik mijn handen ik vang regen zoveel ik kan ik maak de zeilen kleiner als de storm komt een heldere klaarlichte dag breekt aan als ik een vergrootglas vind en ik leer om van buiten naar binnen te…

hij poetst en polijst spreekt van zilver maar zijn woorden slaan zwart uit wanhopig kijkt hij zijn toehoorders in de ogen ziet wat hoofden gebogen terwijl de rest hem ontwijkt nog is hij niet klaar wie zwijgt stemt toe maar het applaus is grijs en zijn stem doodmoe als hij het katheder verlaat met een nietszeggend gebaar ziet hij…

ze waren meester in het wisselen van woorden met zinnen die zij al niet meer hoorden het was de melodie die dissoneerde wat zij ook probeerden ze bleef klinken als een nietszeggend refrein in jaren afgezaagd en toch begon steeds ergens de eerste toon gebaseerd op een valse droom die ruzie zocht wijs geworden hebben zij het vocale…

neem het eerste woord dat in je opkomt en draag het met je mee zover je maar kunt: boom denk bijvoorbeeld aan alle fysische eigenschappen maar dan had het ook iets heel anders kunnen zijn denk dan aan het ruisen van de bladeren als het regent maar dat is slechts hoe je de boom hoort denk dan aan de boom die je nooit zult…

ooit zijn wij de tent in gegaan nieuwsgierig naar leven binnen keken wij elkaar lachend aan clowns in ons eigen bestaan hebben de nummers gezien af en toe opgetreden gestoeid met vandaag en verleden maar het demasqué kwam sneller dan wij ooit verwachtten glans en glorie waren verbleekt de kleding werd sleets het heilige vuur was…

geen papyrus meer of dikke rollen perkament handgeschreven boeken worden als museumstuk gekend het goud op snee de wulps gekrulde grote halen in tijdloze levensverhalen zijn voorbij het handgeschept papier waarop vezels streden met de letters van de kroontjespen verleden tijd woorden kaatsen in het naamloze zwart wit het onpersoonlijke…

de antioxidanten dansen deze dagen lieve lust zij zijn door zomers weelde uitgebreid gekust maar kleuren bekoren zowel mens als vlieg geuren maken van het insect een fruitige dief toch kunnen wij best samen leven ons is overvloed gegeven…

Zittend aan het meer voel ik 'meer' als minder Zo zittend zijn maakt het meer zoveel minder zijn laat staan hebben dat laat ik wegebben Laat het 'meer' vooral van anderen zijn ik kan zoveel 'meer' met minder voelde ik dacht ik schreef ik aan dit meer dat dit meer ook mag worden van vele anderen!…

We zijn ontgrensd voor altijd meer en altijd verder – niets dat ons totaal en levenslang voldoet. Geen mens, geen ding kan ons ten diepste laven. Het zijn in ons doet steeds opnieuw de grenzen breken – vaag voelen wij de wekroep die niet enkel hier en nu gelenigd wordt. We kunnen niet bezitten wat ons trekt, de roos is roos, ook los van…

Waarom tevreden zijn met je eigen lot als de loterij ook andere kansen biedt…

in ver kijken gaat het lichaam wijken schiet zien tekort als ogen in wolken dwalen bepaalt kleur de horizon de grens waar lucht en aarde elkaar raken is een blokkade soepel zweeft geest over de belemmering vindt ruimte in buiten het universum trekt maar is varen op een door aarde gegist bestek met voeten in de klei is loslaten…

Ik heb je gedragen, gebaard en gezoogd heb alles voor je bewaard, voor je gezorgd. Ik heb voor je gelogen, zelfs anderen voor jou alleen, bedrogen. Ik plaatste je op een voetstuk, zelfs hoger dan dat en nu aan het einde lig ik in mijn eentje, vreselijk op mijn gat. Mijn geloof in jou ben ik kwijt, mijn vertrouwen in jou…

zwijgen is zilver woorden, zinnen waar te beginnen om uit te leggen iets zinnigs te zeggen te delen mee te spelen blijheid, vreugde, droefenis, verdriet wat al niet kun je daarin leggen om die ander te zeggen hoe je iets voelt ondergaat of ervaart niets of niemand wordt soms…

de kudde graast gemoedelijkheid maar het zwarte schaap blaat onvoorspelbaar zijn het is geen discrimineren maar een simpel negeren dat het ook bestaat is het de dwarsligger aangedaan of heeft het zichzelf altijd zwart gemaakt wil melker 26/07/2015 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

De halsstarrigheid van andersdenkenden nekt de harmonie van humaniteit…

We kennen onszelf nog niet eens, wat zouden we over een ander weten? Heel het geheime en verdrongen verlangen, al de zorgen, het zoeken, de hoop of wanhoop, de duisternis en het licht, ze blijven een raadsel, een labyrint dat we telkens weer doorlopen maar de uitweg blijft verborgen tot we het opgeven te zoeken naar de diepe zin. Die ademt…

ik zag helderheid uit kleur verdwijnen het voelde alsof zon niet meer uitbundig kon schijnen het vrolijke speelse flonkerde incidenteel grijs overheerste geheel ondanks de warmte werd het kouder en killer door donkerder licht in relaties domineerde niet samen maar alleen het almachtige ik nog opent wit maar zwart produceert…

'De oceaan die in de druppel valt' Kabir Een schreeuw van eenzaamheid, een meeuw hoog in de lucht. Eenheid en rust verheft zich daar. En wenst niet meer. Een zweven is in het leven. Zijn hemelvaart reikt meer dan hoog, hij vliegt. Want vliegen is gegeven. Een meeuw leeft hoog in God en leven. Een kind verzamelt de kleurrijke veren…

in haakse hoeken steekt het leven altijd scherp af zij hebben nooit mijn voorkeur gehad ik rond zaken liever met een harmoniemodel waarbij we stekels niet meer tolereren de cirkel laat ik dan ook prevaleren in zijn eeuwig gaan begin en einde sluiten naadloos aan rechte lijnen zullen ooit verdwijnen het vrouwelijk rond heeft al…

ik heb stenen gevormd tot mijn alfabet schik ze tot woorden in zinnen van universeel gebed kleur strofen met emotie voeg witregels toe in perspectief licht en schaduw zijn in te passen als contrasten mijn werkelijkheid kent vele talen lezen en schrijven openen alle verhalen want tijd heeft de stenen gespaard hun geheimen…

Soms mag het druk beramende heden zichzelf verliezen, afwachten _ lui en loom, is dan toeven onder een pruimenboom vol zoete vruchten; schaduw koelt tevreden. Binnen de wortels huist het verleden, verschijnt telkens als een springbron van stoom: door het lover ruist een natte luchtstroom, herinnert aan eens genoten, geleden... Verfijnde…

laat mij de idylle dromen van een wereld vol schonen als mensen zonder oordeel zijn waar ogen spreken en de lach een drempelloos ontmoeten is omdat iedereen je mag in krachten bundelen kunnen talenten groeien zal de grond in duurzaam zijn gewas en bloemen laten bloeien geef mij nog even tijd voordat de wereld in de afgrond van…

Zij is van vele markten thuis, stel een vraag en je krijgt antwoord zelden zag ik iemand in een huis, waar zoveel kolder werd aangeboord. Zij is van alle markten thuis, echter wanneer ze voor zichzelf geen oplossing ziet, kent ze ook het antwoord niet!…

het wordt stil om me heen of krimpt het buiten in mijzelf heeft elke mens dat gemeen een geringer en dalend gewelf zal het de rijkdom zijn die mij verblindt en goed is gezind dan wel de som van weerstand en verlies die altijd komt maar ik niet verkies het kan de telkens kerende zandloper zijn die mij vermoeid doet raken en aan een…