Alle inzendingen over algemeen

Op weg naar huis loop ik langs de kramen. Gebliep en gepiep verdooft mijn oren. Ik denk aan Broadway Boogie Woogie, Mondriaan. De wagens ruiken naar roestig ijzer. Zoete zweem van suikerspin als antigif. Op het oude Weversplein speelt een muzikant met wit bezweet hemd. Accordeon met elektronische drum. ABBA, met de tristesse…

ze gedroeg zich niet zoals ze zich voelde zei niet wat ze dacht ze speelde toneel   ze lachte terwijl ze vanbinnen huilde deed alsof ze plezier had ze speelde toneel   toen zette ze haar masker af ze vertelde hoe ze zich voelde zei waaraan en hoe ze dacht en wat haar mening was   ze verloor daardoor vrienden maar degenen die bleven…

onthoud het haalbare op korte termijn weerschijn is altijd droog verte geen afstand lijfelijk afwezig is kenbaar als grafische weergave in dat niemandsland leunt de dag tegen het laatste licht zodanig dat elk gebied meer vaag lijkt dan grijs duister is niet voelbaar de val komt voor de hoogte…

Strooi met je lach en iedereen wordt vrolijk Strooi met empathie en de mensen om je heen zullen je beter begrijpen. Strooi met aandacht en je zult in het middelpunt staan Strooi met liefde en de wereld wordt een beetje meer pink Strooi met je kennis en en je krijgt er een betere wereld voor terug Deel je positiviteit en geluk zal je ten deel vallen…

Ik ben geboren Op Greenwich tijd, Ver van Engeland, Gelovend dat de mens, Na elke val, weer kan opstaan. Ik ben geboren in een land Waar mensen dik worden van diefstal. De bruggen over onze rivieren Verscheuren lichamen Tot nieren, lever en darmen. Mijn bruggen verdelen mensen In degenen die wonen Aan de linkeroever van…

tijdens een windstil ogenblik op het snijvlak van harde feiten -het gangbare niet geldig onder de mantel van luwte vloeiend van aard en roerloos ten hemel de vlaggen gestreken en aan de avond zijn zachtheid teruggegeven ging het moment voorbij toen verschijning op een aangezicht leek…

In de stilte van de nacht Droom ik mijn mooiste verhalen Het geluk straalt van mijn gezicht En ik droom in alle talen Ik droom over vroeger Toen ik nog een klein meisje was Ik speelde op straat Met vriendjes en we stapten vrolijk in elke plas Mijn leven was maar net begonnen Eén en al vrolijkheid De tijd had nog geen grenzen En genoten…

Hoe staat het met ambities van de zomer met summer holidays en dito sales is van die plannen iets terechtgekomen bestormen de chinezen onze hemel van gogh, het rijks en achterhuis ontdekkend in permanente staat van opwinding de kalverstraat en vondelpark bezettend op fatte e-bikes dwars door mokum trekkend Het zomert pas zodra…

Tegenover de Pier ontwaakt een dakloze man in het portaal van hotel Petit Rouge. Geen pokken en geen kokkels, ze gleden lang geleden terug naar de branding, verlangend naar magere handen. Twee broers slapen hun roes uit in de loungezetels van de Bamboo Club, wijdbeens, languit. Boven hen, een vogel aan een nylon draad, meewiegend…

Het leven heeft op zich geen zin, de natuur heeft in jou geen enkel belang. Okee, er komt een eind en er was een begin, Maar verder, vooral ego met bloemetjes behang.…

Talent is een gave En een gave is een talent om je talenten op de juiste plaats en tijdstip te tonen aan een ieder die de gave heeft om van jouw talenten te genieten.…

met de reikwijdte van schemer verdwijnen leed en trots uit het zicht naar een timide wolkenveld grenzeloos amorf vooral zonder held, verliezer of polemiek onder toeziend oog van dit huideigen patina zich laten meevoeren op de lange golf zonder loden ligplaats voor twijfel is nog tijd genoeg zo is de algehele tendens…

Ze sliepen dan weer hier en dan weer daar En soms sliepen ze bij vrienden van haar Ze hadden geen eigen stek Ze hadden geen vaste plek Want het station was sinds kort onbewoonbaar…

Eigen wijze Wat is “trots” en wat is “arrogant” Wanneer ben je “jaloers” of “benijd” je iemand Is er een “gunfactor” of wint de “afgunst” het voortaan Antoniem voor “eigenwijs” is “gehoorzaam” zijn aan Het is positief of negatief Het is het verschil tussen stout en lief Ik ben trots en benijd iemand om zijn kennis En is het ontbreken…

Wij moeten meer gaan lezen dan gaan schrijven maar welke dichter houdt z'n woorden binnen wat rijmt er nou op winnen en verzinnen getatoeëerd op lubberende lijven Er komt geen jota uit dat lillend vlees geen tittel kan op poriën gedijen laat staan daar waar een minnaarshand wil vrijen die liever niet 'ik schrijf' zegt maar 'ik…

Tussen gebladerte en vogelfluit een rotspad op en af voel ik me meteen al oud dat ik niet glij, of struikel over een stronk hout De vijvers met de vissen vangen jou. Om bomen, hoge planten slingeren de paadjes Jij vraagt waar komt 't fluiten uit? Zelfbewust wijs ik naar boven We zoeken, nee, luidsprekers. Dan gaat het door plastic…

Ik ging er dit jaar nog eens heen, zoals het altijd al was, al die keren erna. Hij droeg mijn koffers weer door de gangen. Ditmaal kwam ik op valavond aan, zag in de ochtend dat het uitzicht er nog was, de poster aan de muur zo vergeeld als tevoren. Nog altijd diezelfde aquarel van de watermolen. En lelies. De loden leidingen verraden…

Goedemiddag, u moet eerst iets kiezen, voordat u met ons verder kunt gaan. Heeft u de productenlijst? Kies één, dan gaat ons keuzemenubandje aan. Kies nu nummer twee, twaalf of drie, of kiest u liever nummer vijf of tien? Want dat kan natuurlijk ook, of liever nummer negen misschien? U heeft gekozen voor nummer acht, dat is een prima…

zouden we een tafel zijn dan lieten we iedereen aanschuiven zouden we straatverlichting zijn dan schiepen we licht in duisternis nu zijn we broodkruimels, een kleverig roestig nageurend likeurglaasje een tegen de muur geworpen schaduw ‘n leeg bord dat verlangen serveert…

ik versta jouw naam als functie van variabelen teveel om op te noemen niettemin onmiskenbaar jouw gezicht, jouw aanwezigheid niet nader te verwateren een interval tussen gebeurtenissen als verlengstuk van het heden opgesloten in luide hunkering te lang voor woorden tijd genoeg om thee te zetten tot de laatste druppel te tastbaar…

de oeroude bomen geworteld in de grond als zij eens zouden spreken dan verstomde onze mond misschien konden zij de wereld ervan doordringen dat de mensen door alle eeuwen heen hetzelfde liedje zingen…

Kleine tenen zoeken de aarde verdriet langs de steentjes in sijpelend water…

nog even alles op een rij van dromen kun je niet dronken worden wel dromen dat je dronken bent denk je achteraf geld is papier of metaal, virtueel vooral dat is niet wederkerig zoals het oog en de naald de krachtigste aanjager van verlangen is deprivatie de grauwe kiekendief is in Nederland een zeldzame broedvogel op akkerland niemand…

We glijden door de tijd als een mes in zachte boter. De seizoenen rijgen zich aaneen. Lentes met zacht gekleurde bloesem aan de bomen. Zomerse lome dagen, jonge mannen die om kusjes vragen. Herfst met vallende bladeren en de geur van vergankelijkheid. Winters waarin we de kou moeten verdragen. We glijden door de tijd: uren, dagen, maanden,…

Mijn liefste, deze morgen bij mijn eenzelvig mijmeren, luisterde ik naar de wind, bij het stille rustige meer, hoorde ik je zwoele stem fluisteren, heen en weer. De warme wind aaide me, ik zocht naar je lief gelaat, verstomd en sprakeloos miste ik onze samenpraat. In de uitbundige zon voelde ik je gloeiende aanraking, ik sloot mijn ogen, wachtte…

het gedicht sloeg terug met tomeloze woorden overgeschreven van eerdere gedachten doch nooit eerder zo stellig geklonken ‘hier moet op gedronken worden’ was ergens te horen daarmee werd het een uur om U tegen te zeggen…

inzake nabijheid kunnen we melden dat deze van tijdelijke aard is dat sprake is van ontbindende factoren zo gedurig als voorlopig zoals terzijde leggen een verre reis ondernemen verdwijnen uit oogpunt van afstand, van wederkerigheid bij het aan elkaar rechtlijnig voorbijgaan…

doorbreek stilte met verstommen belijd een voorwerp start als laatste en win ook al staat het zwart op wit het gedicht legt het af tegen uitleg, tegen beter weten het gedicht ontkent grenzen herhaalt redelijkerwijs maar tart alle logica er is geen zin zonder woord -suiker, hitte, karamel zegt het voort…

vlinderke, wat ben je mooi wat zijn je vleugeltjes teer ach, vlieg nou niet weg of kom je strakjes weer je danst bij de vlinderstruik zo sierlijk en vol kleur je strijkt op zijn bloemen neer en geniet van hun geur vlinderke, vertel me over vreugde over geluk en over hoop vertel me over de liefde en over jouw levensloop vertel me over…

om te beginnen vloeit aangeroerd bloed voort uit het niets dan zijn we bezig in te zaaien brood te breken lege ruimte in te richten en er het meest waardevolle uit te lichten zodat we na het late novemberlicht de bloemen kunnen wegdragen…