Alle inzendingen over humor

Veel wormen vanmorgen Iemand met arm steunend in kruk ik los, een verre jogger Zwaan, nek omdraaiend om zich van iets te ontdoen Meerkoetjes Van groot hoefblad de roze hoofdjes De netelige brandnetel weer genesteld en zurige zuring springende knoppen aan takken Geelgroen hing gewillig de wilg De wind blies in mijn gezicht Dichtgevouwen…

Ik wil wel bidden, maar dit kunstlicht schaadt mij in de opgang naar eeuwige zaken. Mijn ziel zit in een krocht van mijn gelaat en wil aan God dan wel, dan niet raken. Zij heeft het nog niet niet uitgezocht. Die dieren hebben nog nooit een lamp gekocht.…

Veel bomen maken samen een bos Haal je er teveel uit dan is het bos de klos…

Het wordt voor Mark c.s. ofwel penibel of, zoals Koos zei, jemig, Mozes kriebel!…

Blauwe zee van ver gekomen Golven die zo lome dromen Dromen van een eeuwig leven Dromen van een eeuwig zijn Zacht zingt de zee Zangen van weemoed Zacht zingt de zee Zangen van wee Zingt de haring mee De haring is een vis Die zo verfrissend is Als men katterig is...…

Op een lage rommelzolder zat een lieve teddybeer hij was behoorlijk gehavend maar ook op en top een heer hij zat naast een roze auto eentje met een open dak die auto ging al jaren mee miste wel een beetje lak er lagen ook een pintol een bal en een kapotte schop zomaar tussen Hobbelpaard Stoere Ben en Barbiepop Beer had scheuren…

Ja inderdaad, ik weet nu wat te doen Zie ik 'de brandweer als de brandweer' komen Dan treed ik wel terzijde als een haas Belandt mijn voertuig in de sloot? Helaas! Spuit elf spoedt onverwijld zich naar de plaats Delict waar 't sinds een uur behoorlijk fikt Een vlammenzee, door 'n omgevallen kaars... Ik zei tegen de juf van…

(ready made/Gefundenes fressen) de banaan legt het aan met een wortel of het matcht valt nog te bezien op het oog het gedrag van een tortel en de kans dat 't lukt één op tien...…

Heer Bommel begroet de zonneglansen in de tuin van zijn gerieflijk woonkasteel. Hij kijkt naar de bloempjes, die op hun steel bij het zuchtje licht heen en weer dansen. Olivier vat de wenk der torentransen: "Bewonder 's voorouders hof, thans jouw deel. Zie de bloei, fijntjes toch onnoemelijk veel; mag iets ervan de salontafel kransen?"…

Sinds jij uit mijn leven bent, is die eenzaamheid daar, elk moment. Ik zou op café kunnen gaan en me eens goed uitleven, maar als ik kijk in mijn portemonnee van ajuinenleer moet ik alleen maar wenen. Dan grijp ik thuis maar naar een glaasje wijn, waarvan, denk ik toch, al twee flessen van op zijn. Ik steek de zoveelste sigaret op, hoest en kuch,…

Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust…

Dit opgerolde kwaad, meetlint van zonden, ligt schuldeloos te slapen bij de ruit. Rondom hem liggen lappen oude huid. Wie zoveel zont, vervelt ook onomwonden. Al eet hij vlees, hij adviseerde fruit. Maar Eva kon zijn boodschap niet doorgronden. Hij ratelde nog wel zo opgewonden, flitste zijn vleesvorkje wild in en uit. Het paradijs is kort…

Na je geboorte word je in een kinderwagen rondgereden, zelf en je ouders zijn hierover zeer tevreden. Het is in feite een rijdend display, om te laten zien, kijk ik doe vanaf nu ook mee. Zodra je wat kan lopen mag je in een wandelwagentje plaatsnemen, heerlijk recht opzittend alles om je heen waarnemen. De volgende fase via een driewieler…

'lust' is de liefde bedrijven in een zelfgevouwen bootje van plezier...…

lelijke mensen hebben het maar moeilijk: dat hun ziel is gedrapeerd over een kromme kleerhanger met oud en lelijk vlees, wil niet zeggen dat ze ook wel eens gewoon met iemand willen knuffelen i.p.v. zonder aanspraak of huidelijk contact in de kou of een hoekje moeten staan dus houd daar volgende keer rekening mee als je ergens zo'n kreng…

Bevroren takken van struiken, zwarte kraai kijkt uit op dak van elektriciteitshuisje, een opvliegende meeuw, twee eenden achter een sluisje. Ik kwam vooral mezelf tegen hoe ik alles wilde onthouen, mijn lijf niet voelde alleen het schuren hoorde 'k van mouwen, geboeid hoe bomen een vrouwelijk geslacht nalaten, nadat ze gesnoeid ze spreiden…

Heden zag ik hoe twee zwanen spiegelend in 't blauwe water gleden Hoe madeliefjes met hun witte sprietjes zich ontdeden van de koude grond Hoe een onbekende uit een busje naar me zwaaide alsof we een verbond Hoe een vrouw haar mobiel uitliet en hond Hoe hij blij, opspringen wou naar mij en zij die hem nog net op tijd verbiedt, zich excuseert…

Mals leed smelt als stalmest. Met wat leesmeel talmt de adem, welt het alsem, weten tanden 'Maden strelen de eetlust' mee te delen... Destijds H. van der Meyden, eeuwig jong-zakelijk, koestert z'n maag: 'Smekkende vrouwtjes zijn een sensatie. Voorgekauwd succes of een ex-relatie - het plempt relaxed in mijn Privaat.'…

Ik ben Van Hattum en ik weet, dat 140 pond zo heet, maar dat de naam direct vervalt, als het leven wijkt uit de Gestalt. Dan ligt, onder de naam van lijk, die honderdveertig pond te kijk; Gij zijt bij het défilé misschien: alleen ik zelf zal het niet zien. Da’s vreemd: ik zie, wat Gij niet ziet; wat Gij dán ziet, zie ik weer niet…

Ken je het gevoel dat je gaat zitten op een stoel die er niet staat de sensatie dat iets plotseling niet is waar je het zonder twiijfel had verwacht, een onzichtbare duw van voren. Verbaasde berichten naar alle spieren: Mayday! Mayday! We zweven! We vallen! Uitklapreflex van beide armen. Daarom zit de Rietveldstoel zoals hij zit…

Met rugzak en een tas liep ik tussen knal en plas Overdacht onze arme gemeente, maar waar 't vuurwerk rijk altijd Toen ik zo liep door de straten bedacht 'k: 'goddank geen granaten' En in de warme winkel waren de bloemen daar, waarvoor 'k kwam nog wat boodschappen gevonden in schappen die vol stonden En terug tussen knallen en…

Op mijn schuine dak moesten de zonnepanelen terug na het zetten van een nieuw dakraam Er kwam een stellage voor de deur Twee mannen, van wie er één gespierd en zwart klom naar boven de ander bleef beneden, gaf de panelen aan en instructies Ik hoorde roepen 'dakgoot' Dan nogmaals 'dak goot!' 'daakkggoot!' tien keer, Dan, 'weet je…

o jee wat mij vanmorgen overkwam het snelsonnet had echt geen zin vandaag en zei stoer nee op mijn bekende vraag het schold me uit: jouw vraag is slechts gedram maar ach het viel tenslotte reuze mee het snelsonnet bleek toch mijn kopje thee…

'Als laatste telg van een vermoeid geslacht' beheerst zij nog met souvereine nukken het wrak kasteel met wildernis en stukken priëel, weerspiegeld in de moddergracht. Slechts Kee, de stijve meid, hoort soms haar klacht, dat geldelijke zorgen haar bedrukken en zij zich van de rheuma niet kan bukken. Verweesd schat zij de resten van haar macht…

elke vogel zingt zijn lied er is vreugde er is verdriet en de ene scheet is d’andere niet…

Een eiwitspinsel van geregenereerde artificiële windsels aan bewakers van beide hersenhelften ontsnapt Een nonexistent fantasma van uitgestort levensvatbaar diepgevroren humanoïd zaad aan mensenhanden klevend dna Een entiteit die enkel door een tour de force in mijn dichtersgeest is neergedaald En als 'Realiteit' linea recta…

maar hier staat dat u dood bent, hard bewijs ik sta hier, dat bewijst toch dat ik leef en zeker als ik zelf papieren geef ik maakte niet voor niets zo’n lange reis de man ging onverrichter zake weg en leefde ‘dood’ zijn leven, wat ik zeg…

I Vijf man, aan ène hoop, nam ik alleen gevangen! Ik, moederziel alleen! Gij zult misschien verlangen Te weten, hoe dat ging? - Met wat beleid, hèèl glàd: Ik eiste ze op, toen ik ze omsingeld had. II 'Kaptein!' 'Waar zit je? Kom! dit bos is niet te trouwen…

Die mevrouw wil iedere dag rosbief op haar brood. Het is hier geen hotel!…

Scharen knippen; Topjes wippen; Geurend valt het groen. Kijk die chicks hun best doen! Heup aan heup op sportschoen, Top in zakjes doen! 't Warmer branden van de lampen ontkent het avonduur; Afzuiginstallatie, Zoemt een zacht triomflied; Een duister avontuur! Stoonde knippers, Toppenwippers, Net alweer gebeurd! Ga toch even zitten…