Alle inzendingen over actualiteit

Nationaal hitteplan Dit is echt weer Nederland ten top… Drink veel water en zet een hoedje op Er wordt een hittegolf verwacht Het Nationale hitteplan is van kracht Houd je maar koest en houd je maar koel Lekker niks doen in een luie stoel In de schaduw en uit de zon Met je voeten in een waterton Alsof wij allemaal niet weten: Een mens…

het schoteltje bewoog op geruwde wol wel geen grote uitslagen het kopje was nog vol de houten planken kierden en de warmte kraakte alle kanten heen zo ontspon zich een licht gevecht om wie er nu de precieze aandacht trekt tot oma zich uit de fauteuil verheft de koektrommel luchtigjes opent met goedgeefse trek…

zacht flapten de brede randen van donkere barden voor de toch al mysterieuze gezichten waarbij het lezen van enige werkelijkheid een schijnbaar onbegonnen werk bleek te zijn in het bewegen van deze groep zong muziek straalde creativiteit tot ieders verrassing zomaar de wereld in om daar snaaks en onverwacht op te duiken tussen…

bommen en granaten kogels die ketsen kogels die raken tussen de puinhoop een laatste gekraakte eenzame geweerloop en waar ooit een tuintje was geeft een klein fleurig bloemknopje vol hoop en levenslust overtuigend gehoor aan het aloude motto het leven gaat door…

Ik zag vanaf het puntje van mijn stoel Dat Kelly zich – trendsettend – half ontblootte. Ik had goed zicht op twee behoorlijk grote, En mannen weten wel wat ik bedoel. Emancipeert de vrouw nog even door, Dan zet zij –bloot– haar beste borstje voor.…

Nu krijg ik weer bericht van Weerbericht Per e-mail, want ik had me ingeschreven Voor Weer of geen weer, zon of bui per radar Voor 'n meteorologische voorspelling Van satellietgestuurde hagelbuien Chinese pluviaanse regenpluimen Maar weer wordt het geen zomerhit dit weer De oevers barsten bijkans uit hun voegen De vaargeul wordt droog smalland…

En God zag dat het goed was zijn mens, zijn wens: de mens maar de mens keek verder dan z'n neus lang was en zag, dat het beter kon en dat vind ik best en kan je niet kiezen dan is dat ook een keus mij ook best. Jan Jacob Krediet Van den Bos, RijksDichter van Ons Koninkrijk der Nederlanden.…

We kunnen er misschien in kuilen leven Dan gaan we vrolijk dansen op de maan En hebben we een plek om heen te gaan Tussen de sterren gaan we ons begeven De Duitsers sturen we als eerste want Die wonen graag in kuilen in het zand…

je lachte als ik naar je pakte tandjes in scherpte ontbloot nog zit jij steeds op mijn schoot zonder vel vacht of pootjes gewoon zomaar in je blootje driftig zwaai jij met je staart kijkt verbaasd als die zomaar ineens achter jou verdwijnt en voor je weer plotseling verschijnt jij bent mijn mysterie gemaakt met…

nog had hij met restanten oud geloof zijn land het kleine altaar kunnen geven waar hij zijn momenten van intense stilte zou kunnen beleven een rustplaats voor de schimmige wegen van zijn nachtelijk autobedrijf dat er volgens de autoriteit helemaal niet mag zijn en nu gemangeld wordt door recht en criminelen in deze heksenketel…

Ieder mens Heeft een wens Maar ieder mens heeft ook een grens Wanneer wordt jouw wens De grens…

verkoelend hangt witte stilte in de alkoof doorschoten met pril groen rust het na een verfrissend bad zonder tocht en kalkvlekken een schitterende oase door ieder gedragen uit eerbied voor het leven dat zo ontzettend veel heeft te geven…

er keken brekende gezichten uit wegvloeiend licht waarin ogen spiegelend waanzin hadden verzameld nog was er geen contact omdat wegkijken meer beloning was dan straf confronteren mocht alleen onder begeleiding een streng protocol voorkwam het trial and error proberen het was een creërend scheppen uit de begindagen der aarde…

Klik hier voor een verwijzing naar de context waar dit snelsonnet op gebaseerd en aan ontleend is. Voor nader begrip wordt u doorgelinkt naar het snelsonnet van de dag van Jan Bontje. _______________________________ SNAKEN Of hij nu in komkommerzomertijd Of in de herfst of 's winters iets afscheidt 't Is vaak aan 'Poetin - Oekraïen'…

zacht verdwaalde het laatste kampvuurrood nog klonk de droge tik van een tak wolkte vettig geel licht opkleurend naar de wind het had gesmaakt was eerst verdiend in een honger krijgend gevoel door de exotische specerijen in het natuurlijk garen nam ieder zijn deel elkaar bedankend voor net iets teveel het oogstfeest…

jij bent er al voordat de tijd verstrijkt wijsheid gaat terug naar het begin de bron naar leven zonder waarom de oorsprong de stilte die bij je blijft en toen mijn natuurlijk instinct van vroeger werd aangesproken kwamen er mooie dingen vanzelf naar me toe zoals zelf de ontvanger is is mijn lichaam de maker een instrument om…

ik ranselde de stam schudde de takken van de olijf tot de pijn bloederig rood striemde langs mijn handen waar ook vorige jaren zand kleurde geurde bloed in netten die vingen waar vrouwen zongen bij de oogst voordrongen het was geen wedijver om meer die uit de ogen bliksemde maar wel het diepgewortelde gevoel van samen…

ik heb je voorzichtig afgestoft het dof openbaarde als eerste een stukje lach alsof ik nu pas echt de hemel zag zacht en warm begon schoonheid te stralen in het raken van je ziel nooit was ons contact zo intens geweest een feest dat over zeven hemelen verspreid de opstanding laat zien naar een totaal nieuwe aarde en…

Excuses voor het slavernijverleden Een diep pardon past voor Srebrenica En voor apartheid in Zuid-Afrika Het spijt me erg voor alle minderheden Heb ik toevallig nog een groep vergeten? Vergeef mij dan, ik heb het niet geweten.…

ik heb mijn vleugels gespreid kijkend langs de randen zie ik hoe jij laverend langs mij glijdt jij profiterend van de lucht die door mijn vleugelslag een stuwend en liftend vermogen krijgt in thermisch samengaan in het parenspel lijken de musische tonen door congruente bewegingen in de glijvlucht hen closeharmonisch…

Ik hoef me voor mijn kasboek niet te schamen, Hier loopt het qua financiën nooit spaak. Wat dat betreft is het een goede zaak Als ik minister word in Suriname. De laatste zin wil ik daaraan ontlenen: Bij mij thuis is nooit twee miljoen verdwenen.…

Over heel de wereld water en vuur Als mensen onder elkaar en in de natuur...…

voorzichtig rollen zij door het stof met onherkenbaar gemaakte gezichten nog zijn de ogen droog in de grimas van verleden tijd alsof zij dit al jaren wisten waar berouw en spijt nog altijd geen handen wensen te geven dromen papieren vonnissen alles bepalend zwart afgelakt verwoestend in dreigend gaan dwars door hun leven…

hallo vreemde, ken je mij. We praten dagelijks via de chat maar mocht je me ooit tegenkomen Loop je me dan nietszeggend voorbij? Je laat me denken, lachen en zingen. Dingen laten zien met mijn ogen dicht Hoor je stem fluisterend in mijn oor laat mijn hart onverhoopt springen. Maar hee vreemde, ik weet dat ik je ken zelfs met mijn ogen dicht…

mijn blik was altijd voorbij de horizon mijn hele leven heb ik naar je uitgekeken tot heden ben ik jou nog niet tegengekomen jij staat in mijn hart getekend een topper mis je niet zomaar even…

nog masseren tonen de onrust van het ongewone in het elkaar aankijken liet nog niemand echte aversie blijken de ijzeren kam schraapte alle klitten van decenialang eruit ten koste van een uiterst gevoelige huid in dit woestijnig leven hitte en klimaat hadden verzorging vergeten dus opgelucht keek men elkaar aan en lieten bedachtzaam…

zij gleed door de vluchtige spleet die haar met hoeks zonlicht eerbiedig omfloerste naderde in voorzichtig ontsluiten dat drempelloos doorgang gaf van binnen naar buiten zij behingen haar met stukjes zeldzame aarde die nog iets van het fossiele tijdperk in herinnering naar boven haalden…

weer wolkte schichtig licht deed randen subtiel verkleuren er was nooit een moment suprême in de elektrische dans van deze kinder partijen en spelen ook daar gaat het altijd om de kleine maar ozo belangrijke nuances zoals de zon in een schoolflikkering of de knipoog in lieve verstandhouding met een lach de welkom en afscheid dagen…

op de vouw van zwart kierde licht in vlakke velden speelde pluis als wervelende helden in warm stijgende lucht zij zwermden geen grandioze vlucht alleen de eenling danste wit terug…

een nieuw geloof wordt alom beleden de man was al lang bekeerd z’n vrouw door onbegrip verteerd volgt hem lijdzaam vanaf heden beiden zitten vooraan op het puntje van de bank en beiden juichen na veel geduld als het doel waarvoor wordt vervuld en beiden belijden dan hun dank zoals eertijds heeft ook dit geloof z’n vele goden en ook nu…