Alle inzendingen over overig

als ik om mij heen kijk, sta dan even stil, hoe ik het verleden ontwijk, niets van die tijd weten wil, mijn jeugd die herinnering duurt een seconde, al mijn dromen gebouwd op los zand, heel mijn leven wat een zonde, een laatbloeier zonder verstand, als ik om mij heen kijk, tevreden met alles om mij heen, voel ik mij werkelijk heel rijk…

in het wegstervend licht werden vleugellamme woorden voorgoed tot stilstand gebracht en in vergetelheid begraven buiten wierp de warse wind de glazen om de stilte suisde toen heimwee ongezien naar binnen schoof bidt men tot een god aan het einde van het verlangen?…

ik wil eerlijk zijn, ik zal de waarheid zeggen, ik weet het maakt mij klein, maar ik moet het jou uitleggen, jij bent alles wat ik wil, ik heb jou nodig, al zit er een beetje leeftijdsverschil, ik heb jou echt nodig, jij en ik horen gewoon samen, jij en ik horen bij elkaar, ik hoef mij niet te schamen, jij bent de betere helft dat is…

het beste gedicht had ik net gedroomd met pen en inkt en raadselachtige woorden ik zou het vergeten…

het pijnlijkst zijn de woorden van de dichter die hij heeft verzwegen maar beter dat dan de woorden die we zijn vergeten…

de legpuzzelfanate van wie het hele leven een puzzeltocht is geworden omdat het laatste stukje van al die honderdduizend onvindbaar blijkt te zijn…

we zagen hoe het licht op de gevels viel hoe de schaduw in een zachte dans de zon verdrong hoe vogels in stilte afdaalden we zagen hoe de zinkende stad in het water wegkwijnde laat me jullie meenemen mompelde het water met de hand voor de mond…

Kitsch verstaat de schoonheid van twijfel die is toevertrouwd nu uren in zinloosheid zichtbaar zijn naast elkaar verzameld in ivoor en porselein geldt de wet van herhalen dit is alles wat we zagen even die aarzeling daarna honderd vragen dit is alles wat we zien opnieuw die twijfels zonder antwoorden die zondagmiddag bij de regenbode…

Vermomd op een drukbezocht zomerterras Zag ik levendig de slaap in alle ogen Ieder vermaakte zich ongelogen En viel samen met wat was Bestuurbaar leek ons lot Met tijd om te verdromen Stilte verwoord om mee te komen De cirkel ongecompliceerd als slot Mijn ooglid knipperde even Zo samenzijn werd afgetekend Ons gesmoes bleef ongehoord…

laat je raken door het duister in het licht red een leven van vergetelheid laat vergeefsheid glanzen laat poëzie door voetnoten schijnen spaar marginale woorden uit laat oorlogsscherven hardop spreken leer onverbloemd te dromen laat stilte de toonzetter zijn…

ik raad jou zelden goed je geest danst je woorden lopen onmeetbaar uiteen je dromen maken verderlichte sprongen je liefde blijft over ik tast in het duister ik raad jou zelden goed…

in deze langste nacht eet de draak de zon op morgen zal hij haar bevrijden we stapelen nieuwe woorden op de oude in deze donkere nacht ze liggen onder vuur duistere krachten vieren brandend hoogtij wintervlinders verzamelen zich op onze verlichte vensters…

ik luister naar de fluitketel, sputterend op het gasfornuis. ik praat met mijn vergeelde zetel en tegen het houten kruis. het licht piept door de luiken, de morgen komt stilaan op gang. geur van verse koffie ruiken, twee muggen spelen op het behang. een boterham komt uit de kast zacht eitje met gerookt spek, ontbijt dat telkenmale wat…

Mijn portret lijkt uitgestreken Fijnbesnaard doch dun gestoffeerd Volks ontaard en doorgeleerd Voortdurend getoetst en vergeleken Ontsnapt aan mijn bibliothecaris Nergens onbekend gegrond Nooit volledig afgerond voorbij bevrijder en archivaris Een mysterieuze betekenis is Bij toeval geheim te houden Wat het woord vermag Wanneer ik mij…

schrijven met het hart van een kind met in mijn volgroeide hand een pen bloeien als een roze pluizenbol al is het maar voor een dag of drie denken als een vogel met iele pootjes zonder grond vele hemels verder vliegen naar boven kijken het jonge leven blazen in mijn kloppend oude hart wat ik wil…

Een fraai hoofd navenant bekroond met ravissant haar ruggelings neerstromend richting fijne taille Zal als doodskop het langst duren Een trotse venus die gereserveerd sensueel zelfverzekerd zichzelf en haar buurt opfleurt wordt eens door vuur of wormen verteerd In elk natuurlijk virtuoos gemodelleerd lijf dat vanzelfsprekend Immanente…

Met opgetrokken knieën en de kin op de borst, ben ik ingekapseld in moeders nest. Knus tussen de kussens gewikkeld in de troostende lakens, die dienen als baarmoeders armen. Doof voor de buitenwereld, vind ik de rust in dat soort isolement. En dan denk ik: dit alles is eigenlijk niets meer dan niets en ik argwaan de dood, dus scheur ik de…

kun je een gebroken woord spalken een splint aandragen voor verzachting van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je dan na heling de plek van de oude breuk de stekende pijn waar je koud van wordt?…

k draag een paar kleine woorden in mijn handen waar ik af en toe aan denk verstrooide verbanden diep in handpalmen verborgen als ze de weg naar elkaar niet vinden verzanden ze zonder overlevering als stukjes papyrus in het zand van de Sahara…

ik draag een paar kleine woorden in mijn handen waar ik af en toe aan denk verstrooide verbanden diep in handpalmen verborgen als ze de weg naar elkaar niet vinden laat ik ze dan zonder overlevering verzanden als stukjes papyrus in het zand van de Sahara?…

tijd is nodig om op je plek te vallen eerst moet je ontstaan daarna zoem je wat rond veel later vind je op het smalste pad de meeste tijd om op je plek te vallen…

Beschouwd van huis uit Blijft het uitkijken of inzien Ja vanzelf en mogelijk misschien Maar in gezamenlijk besluit Thuis is het andersom Dan is het geen en beide Het noodlot toch vermijden Punten halen niet zo dom Bijna alles ontbeert werkelijke maat En vloeit vanzelf samen Gewillig of in verzet En wanneer ik letters dansen laat Gaat…

Avontuur na avonduur op reis in vele dromen schaduwen van vluchtigheid beelden vol met helderheid wervelend wortelend in zand tijd vermengd met eeuwigheid doden met hen die leven soms blijft het hangen vaak verdwijnt het snel ach laat me slapen tot de vroege morgen en niet vergeten die dromen van de nacht…

Langs de kust bezoek ik graag plekken Waar een uitzicht lonkt Verleiding op reclameborden ronkt En aanzet om de bakens te verzetten Het lijkt cliché en sleets Maar in de haven is het altijd druk Reisdoelen te over naar geluk En dat herhaalt men steeds Ik schuw de open zee Het ongewisse zonder maat Vooral bij ontij in de nacht Toch…

een bladzijde heeft slechts vier zijden en een voor en achterkant geen gevoelens en kwesties die je bij voorbaat moet vermijden nee er is nog niets aan de hand haar blanke ziel mag ik beschrijven met woorden die mij invielen en zij die dit blad niet haalden zullen voor mij altijd zichtbaar blijven want zij waren het die bepaalden dat andere…

het lentegras nog vochtig van ochtenddauw de hemelsbrede lucht gevuld met licht ruimte licht een dauwdruppel schittert op het zachte rozenblad het vastgeroeste bevroren gemoed snikt zich langzaam los mijn aangeraakte gezichtsveld kent geen randen…

De muren hebben gaten die beelden binnen laten een voor een verschijnen ze als dia's voor de geest vanuit de verre jeugd die eens wel eeuwig leek maar langzaam toch verzuurde Dagen langer dan de nachten gevuld met liefde en plezier doden die nog jong waren onbekend met hun verschiet Kleine kwalen worden groter vreugde duurt dan vaak…

de taaie vlieren stervende stakkerds meer dood dan levend buigen zich naar het land om de zoute zeewinden langs de kust te trotseren geharde judasoren verteren het hout van de geplaagde vlieren om bij vrieskou even te verschralen en zich in betere tijden vol te zuigen met vocht alles buigt onder het gewicht van het verraad…

weet je zeker dat je een god bent een protagonist die de zon uitzetten kan in één vingerknip dat er woorden zijn zonder klank en ritme die geen kleur verdragen woorden die schuchter zijn weet je zeker dat er dagen zijn die in het niet vallen omdat ze niet buitengewoon zijn dat er nachten zijn waarin je slechts in een rechte…

bij de deur naast de mat staat een paar schoenen dat met stil staan beloond sporen op zolen toont bij de deur naast de mat die de zolen verschoont bij de deur naast de mat staat het paar schoenen dat een droef symbool is van veranderde mode de stellige voorbode van nutteloosheid bij de deur naast de mat bij de deur naast de mat…