Alle inzendingen over humor

Schiet de kersenpitten weg van tussen je duim en wijsvinger ver de vijver in. Zie hoe de eenden toegezwommen komen en verontwaardigd rechtsomkeer maken. Lach je dan een bult -verontwaardigde eenden zijn lachwekkend- zodat de voorbijgangers verbijsterd blijven gapen naar die niet alledaagse metamorfose. ‘s Avonds kun je dan nog genieten…

Ze gingen het van Edam uit opsporen na oproepen van exacte prezentatoren gesteund door door locale notoiren tussen de wadden en groene lamsoren met zeeschuimers en collectoren onder koepels derdegraadsverhoren per bloedbaan steeds verse fotoreceptoren rond blijdorp zelfs puntlipneushoren orthodoxe diensten wreed verstoren van echte bisschoppen…

dat zeg ik vaak, serieus maar of ik het ook echt meen soms zeg ik hoi of hallo en daar is niets aan gelogen…

Eindelijk weer normaal geslapen kon weer liggen precies zoals ik het graag heb helemaal zoals ik het zelf wil Ik was gewoon gebroken en dan al die vlekken op mijn jas er zat wat in mijn haar en poep op mijn broek Waar ik ook kwam, ik was de schlemiel, twee verschillende schoenen aan waarvan één veter los wát een dag… Het zou…

De vredige gans omarmde me en legde als een winterjas haar vleugels om me heen, én', vroeg ze nogal onhandig, 'wat ga je vandaag eens doen?' En ik, kikker, had een slechte zin, rukte me los, vluchtte tussen het riet door en kwaakte luid: 'laat me alleen, hou je grote bek! ik ben je geen uitleg schuldig! ik heb een pen nodig!'…

Oma kon van haar pensioentje echt al jaren niet meer sparen en dus ging ze met haar tijd mee en met mannen die op stand haar dat steeds gaven wat ze wilde waarna zij een uurtje trilde met een Breezer die ze kreeg gelegen in een ledikant Ze dronk 'm als een Oude Klare met haar tanden in haar hand…

wat voegt dit nog toe vraag ik me af herhalen doe ik oké, iets anders geformuleerd dan jij dat doet soms aangepast aan de heersende stijl zo die er is of aan mijn stijl zo die naar herkenbaarheid neigt en maar trachten weer te geven wat ik, jij, hij, zij wij dus willen uitdrukken moeten schrijven gedwongen worden dus om ons…

Na elke celdeling verlies ik glans en kracht; na vijftig delingen eindigt m’n bestaan dun en vaal Na elke wasbeurt verliest m’n overhemd glans en kracht; na vijftig beurten is het ‘n scheurlaken dun en vaal Ongewassen leeft m’n hemd stinkend lang door celdeling echter slijt ik zelfs in rust Omgekeerd slijt m’n hemd zelfs…

ik krijg de kriebels van die hoog- zingende meiden die me wel zouden verblijden van top tot teen als ze hun mond maar hielden, dat ik mijn handen nu voor mijn oren moet houden om te genieten van hun borst en bil- partij, hun hóge gekwaak echter kan ik niet lijden omdat ik last heb van een absoluut gehoor, schreeuwen die halsen wéér in koor…

Hij was het achterlijk geblaf en diepe huilen meer dan zat van die verlaten hond die achterbleef in nachtelijke uren en dus sloop hij op een nacht naar het daarnaast gelegen pad en gooide losjes uit zijn hand iets door de bus nog van de buren Het was een chocoladeletter die hij ooit gekregen had nog van zijn moeder -maar niet lustte want…

Wees niet een ongenode gast wanneer de dagen stralend vertellen dat ze nooit anders zijn geweest, maar lach uitbundig, samen naar de zomer daar stralen ze het meest. De lente is duidelijk begonnen, zijn maartse staart zal hij opsteken want niet iedereen is het passend eens, met te zingen ik ben de Winterkoning toont hij zijn dwarse verenkleed…

De griespardot staat wat te grroemen temidden van een protterveld, bezaaid met viezeschetenbloemen: hij heeft ze allemaal geteld. “Ik pluk er vijf om vuur te stoken, dan knalt het -grroem- in mijn fornuis, en acht om -grroem- kaduuf te koken, dan ruikt het lekker bij mij thuis. Nog tien voor -grroem- mijn jaarlijks bad en twaalf gestrikt…

Jouw kappersbezoek gebed zonder eind; morgen is ‘t mooie er af Ik maak geen eten gebed zonder eind; morgen heb je wéér honger…

ofwel: Rang is pas rang, zodra er een rang aanhangt. Professor Doctor Fluitenkruid Quaestor van de quakers, en kwieke kwestieuze kwibus, was de kwintessens van de kwintencirkel kwijt. Normaliter kon hij toch zijn quoten kwistig kwinkeleren doch de kwinten in de Notenkrakersuite echter Kon hij slechts kwakkelig kwiteren; Ergo: de…

het duurt maar even zei de beul seconden, twee in getal langer zal je niet hangen de nek is op meer niet ingesteld het lijf kan ik nog verlichten door u naakt te laten gaan wellicht dat we een flits aan tijd kunnen toevoegen doch de hoop zal daarin de angst niet verschuiven het denken is immers verward en verdoofd dan wel onderhavig…

Dansende mannen. In mijn stad, door mijn straat, reed vroeger de vuilniswagen, stapvoets gestuurd door een sjaggerijn, als ware hij bezig aan een onnozele mars. En elke jongen, vroeg of laat, wist dat hij ook vullisman wilde zijn. Maar niet de man die zo stuurs en dwars aan het roer wat zat roken en te klagen. Want de echte vullismannen…

'De wereld is zo fake geworden! Alle fut is eruit! Dwaze wegwerpmaatschappij!', orakelde hij als een batterijkip. 'Ach meneer...' zei ik, 'Mijn vrouw is een trein! Zo'n ouderwetse, zoals ze ze niet meer maken! Ze dendert en stoomt, raast met een verantwoordelijkheid aan honderdvijftig per uur, haar overtuigingskracht weegt zowat negentig…

In de grond wortelen gekostumeerde bomen: goed gekapt, in een park aangeharkt en rechtgetrokken. Het is alsof ze zweven in de mist, hunkerend naar een vertrouwd gesprek met het verblindende licht van een overspannen zon; een glimp van verstandhouding voor het geheel, gesloopt, verwordt tot groot boeket. Goed gekapt liggen de bomen…

Een botox dame doet denken aan ‘n soepkip opgeschud tot leghen maar het ei blijft uit en dat hebben haan en poelier door…

Als een kind had ik geen zandbak waar ik heerlijk in kon spelen want mijn ouders waren arm en dus zat ik aan de grond met de asbak van mijn vader mooie taartjes uit te delen vreemd van vorm -maar steeds warm dankzij Waldo -onze hond…

MET DE MUZIEK MEE Zwierig zwaait de zwabber ’t zeil bij een Menuet van Bach ‘k Was verbaasd toen ik dit zag op een doordeweekse dag Uit de gratie is de dweil Water Music klinkt verwaaid ‘t Ruimte sop wordt rondgezwaaid als de mob de vloer verfraait Wekker tettert onderwijl Dromenboek slaat mokkend dicht Cynisch is het ochtendlicht…

Ik kom weinig in Uw kerk meneer regen maakt ‘t land zwaar en traag en m’n lieve vrouw is ziek en teer ik weet dat pachters van kerkgrond kerks zijn en gekozen door de heer Goed woordje van U meneer pastoor als gelovig man, vrij van zonden en van liefde overstroomt hoor ik van knaapjes uit het koor De goddelijke stilte duurt maar even…

Mijn oom arme immigrant waar de man ook keek in Bazel rivier en beek dans l'eau transparant het bleef bij zwaar balen geen paling te halen in dat hele Zwitserland Tous les jours stomme pommes jamais un bas en son tirebouchon la suisse bien sur c'est un syndrome geen gerookte aal vet op je gazon toen op een dag vol tell&antismoke raakte…

Ik las het op diverse borden, om orgaandonor te worden. Ik ging eens voor de spiegel staan, daar zat nog best wat bruikbaars aan. Al was ik in de tachtig jaar, de dokter zei:"nou komt U maar". Veel onderzoek was er vereist, plus foto's en een vragenlijst. "Bent U de kluts nogal eens kwijt?" "Dokter dat is verleden tijd. 'k Heb hem…

mag ik een pondje palindromen niet verpakt consumeer ze hier…

de prins nam een kikkerslof mee hij vergat het glazen muiltje assepoes zit wenend bij de haard de reus at de gelaarsde kat op de toverspreuk, die was verjaard een markies zit nu met muizen sneeuwwitje dook in bed met de dwergen haar prins had de verkeerde Tom Tom hij hokt nu samen met Dorenroos . marion spronk | 7 maart 2009…

Hij houdt het been stijf en andere diverse pluimagerijen Zijn woonst is een bakhuis van opslagverzamelplaatsen het dakgebinte zweeft boven zijn pompsteen daar stoot hij zich af en toe bij het afkoken van zijn maïskolven Hij houdt er een bijverdienste op na afgezien van het pijpen rollen snuift hij iedere dag een beetje uit de urne van…

je ging opnieuw daar staan en liet je toch weer gaan van deze grote glijbaan met domme spijtoptanten misschien dat je nu dacht na weer een slapeloze nacht: je hebt jezelf zover gebracht want je kreeg plenty kansen nu is het dan te laat want hoe je ook nog praat ze komen niet t'rug die peters, henken, fransen kom klauter maar omhoog…

Achter de kawat Dat zegt wat Waar het gras groener lijkt Een prikkelbare strijd Mag ik schoppen Alsjeblieft In plaats van het stoppen In verdriet Deze boosheid uiten kost tijd Waar mijn teen onder lijdt Een klap Een bruin weerbarstig verhaal Een bak Waardoor het ijs brak Pontificaal…

Opeens stond hij daar Mijn voet lag meteen als een steen op het gaspedaal Daar vloog 'ie over mijn voorruit heen ons politieke kapitaal Ik heb Jan Peter aangereden Ik heb met mijn te hoge snelheid de wet overschreden!…