Alle inzendingen over actualiteit

je zit nog akelig rechtop met een strakke ongedurigheid die kou uitstraalt gebeeldhouwd vinden ze jouw gezicht waarin de lijnen door de tijd zijn gegrift je bewegen volgt de metronomische tik van je leeftijd waardoor alles op protocol wordt verricht je lach klinkt hoog en wat verdroogd waar ooit zachtheid schaduwde spant…

ze hebben je bijna alles afgenomen waarmee je dacht ooit jezelf te kunnen zijn jij kende van kind af aan de kleine onvolkomenheden die soms speelden en je pijn deden gewoon omdat jij anders was op kleine onderdelen niet helemaal volmaakt zoals wij zouden willen zijn waar wetenschap en industrie bezig zijn met verbetering…

Wij bieden u met trots iets fraais, iets helders Voorzichtig, breekbaar! Houdt maar een paar uur Voor Kaag wat zoets, voor Segers te veel zuur Voor Rutte op den duur een functie elders Kaag blijft, drijft Segers af dankzij Mees Kool Alleen haar kuikens moeten nog naar school…

ik zag je zwarte vingerschrift op het maagdelijk wit papier geen kalligrafisch hoogstandje maar duidelijk heden zonder enige zwier ik kende de lay-out van jouw leven de attributen waren al bekend alleen de boodschap mocht zich openbaren de diepere emoties bleven ongekend jij structureerde vanuit een donker perspectief de zonnige…

Mijn krant verliest een van zijn trouwste klanten, En dat vanwege hun verdienmodel: Ik krijg hem niet maar ik betaal hem wel, Want de bezorging daar klopt van geen kanten. Het lukt ook niemand om ze te bereiken: “Te druk met niet-bezorgen in de wijken.”…

ik vond jouw boek op de open plek in het bos waar de maan en het mos elkaar raakten feeën rustten nadat zij hun dansjes maakten sloeg het boek open en voelde hoe warmte en magie tussen de pagina’s lagen als bladwijzer om verder te gaan op het pad dat jij volgde want ik weet me anders zo alleen ze zijn allen bij ons gekomen…

in rood en groen staan daar de in glinsters verpakte attributen die horen bij een zalig kerstfeest de jaren van rust tussen versieren en opruimen hebben geen afbreuk gedaan aan de magische gloed van weleer de uitgepakte zaak heeft zo te zien wel veel stuk gemaakt maar de tijd voor nieuw is voorbij deze outfit hoort erbij…

Wanneer je als ongevaccineerde iemand, die na twee vaccinaties covid krijgt, helpt en bijstaat, aan durft te raken word je beboet met tien dagen quarantaine.…

ik zag je in terloopsheid opvlammen door een zonnestraal waarin jij een helderheid aannam die de werkelijkheid extreem overtroefde ik heb wel vaker van die deja vu’s gehad maar deze keer was het duidelijk veel meer en intenser omdat ik vlagen van verse verf rook uit frisse kleuren ik ben je achterna gegaan heb in vele lichtstralen…

Hoe oranje is weer ons Nederlands leger langs de baan, onder de zon toen het ooit voor onze Max begon droomden we al van zijn wereldzegen nu is hij daar dichterbij dan ooit als hij zand in de ogen van Hamilton strooit…

je beweegt gracieus en frivool op de langzame warme strijk van een onbekende viool in het orkest gegrepen door de muziek dans jij een schoonheid vrij die zelden zo fraai met voeten betreden is jij en de melodie trekken het publiek uit een hysterische extase voor het wonder dat hier zomaar op de dansvloer geschiedt zacht…

Is het wachten op een teken of weet ik het eigenlijk wel, maar kom ik pas in actie als ik het teken ervaar als bevel. Hoe lang kan ik het nog negeren en hou ik mijzelf voor de gek, ik strompel door tot aan de eindstreep met de strop stevig om mijn nek. Uitstellen, niet willen kiezen is dat wat ik echt wil, liever het ongemak voelen…

En als dan straks In het uur tussen hond en wolf De stad Haar aangezicht verbergt Weer dat je ne sais quoi gevoel Dat me verder drijft Doorheen het labyrint van tijd Tastend n het ongewisse Verlangend naar het licht Dat na de nacht Verzacht Als een pleister Op een slepende wonde.…

jij was het gezicht in de wolken gaaf gemodelleerd door de wind van volwassen tot kind hij speelde met jou kende je ups en downs wist welke ruimte jij nodig had om te groeien zonder te verdwalen in het strakblauwe bloeien ik proefde jou toen het donkere van de bui mij kuste en je vriend het nat van de regen van mijn…

jij had in liefde ooit hel gebrand het hete vuur uit de ondergang getrokken om vlagen passie vlammend los te krijgen die zich nog niet konden bewijzen zwart donkerde de schaduw tot jouw hitte het opensneed met de scherpte van licht dat meteen toetrad en warmte het opgesloten zijn direct vergat ik zag hoe jouw handen zich…

En nu de stad Haar gelaat weer verbergt Onder avondnevel In het labyrint van een tijd Die ons verder drijft In dat ongewisse En veel zonder Verlang ik Naar het licht Dat verzacht Na de nacht Als een pleister Op een wonde.…

ik heb met jou de vlucht genomen hebben er eindelijk voor gekozen te gaan voor onze dromen te lang zijn wij nog kind gebleven vertelden anderen hoe wij moesten leven op het uit gestippelde pad wij kenden elkaar spraken al snel dezelfde taal hadden eigen wijze ideeën over het allerhande van de wereld en omstreken wij zijn…

met zacht en rond had jouw lach een levenslang verbond gesloten zonder duwen en stoten samen naar de deal die is afgesproken in alle openheid zo hebben ook jouw ogen in alle harmonie hun eigen keuze voor bepaalde kleuren zij dragen in weerkaatsen dezelfde gloedvolle woorden in alle emoties die zij in contact laten zien…

Het regent Druppels glijden als riviertjes tranen langs de naaktheid van mijn raam kil en koud lijkt nu de wereld zoveel weken zo'n gebrek aan leven nog te gaan Even toch mijn jas maar aan het masker in mijn hand de echo kaatst in frases terug naar mij alles lijkt zo onherkenbaar wie ben ik en wie ben jij Keuzes maken op het…

Was Aung San Suu Kyí een Madoerese Nobelprijswinnares of een Chinese, Een in Taipei getogen Taiwanese, Een Vietnamese of een Nepalese Dan zou zij, ooit geboren als Birmese Nog vrij zijn...was ze geen Myanmarese…

balanceren manouvreren compenseren en /heb lief produceren en zegen, amen.…

ik weet dat jij er bent in dwarse universums die ik soms voor de kiezen krijg in schaduw en contrast van verre vroege kleuren woont de wereld van hiernaast waar jij ze vaak op hun aanwezigheid kunt betrappen als zij nonchalant hun gangetje gaan nog is er ook het heerlijk tijdloze mystiek fysieke waarvan ik wel de stof en voiles…

in haar eenvoud ligt de waarheid rustig te slapen en droomt niet over ons gelukkig maar ze heeft geen haast en haar vermogen zuiver te oordelen is onaangetast in de stilte van de morgen ala planten langzaam groeien kijken we naar elkaar en weten het zeker en de dag is net begonnen…

Een fastfoodketenmaaltijdenbezorger Uit Wapserveen moet helemaal naar Borger De oude fietsenrekkenhekkensluiter Spoedt onbedaarlijk blindgangergevaarlijk Op avondfileleedbelaste wegen Atoomgedreven vliegkampmoederschip Tansport op 's heren weg exceptionnel Vaart buitensporig hellend vangrailwaarts En rijdt Sint-Nicolaas de "ketterpletter…

ooit heb ik schrik gezien op je gespannen gezicht ogen opengesperd in confrontatie met wat niet kan niet waar was en nooit zou kunnen gebeuren behalve nu van irreëel naar werkelijkheid die jou fysiek in de greep had vastgenageld aan de grond zonder een woord te kunnen uitbrengen tot die hoge ijle schreeuw alle angst eruit…

De tijd gaat snel , de tijd vliegt Soms denk ik dat de tijd liegt Dat de tijd nie echt is Dat de tijd een gevecht is Maar dan laat ik het los Voordat het me meer tijd kost…

in haar eenvoud ligt de waarheid rustig te slapen en droomt over ons en heeft geen haast en haar vermogen zuiver te oordelen is onaangetast in de stilte van de morgen als planten langzaam groeien kijken we naar elkaar en weten het zeker en de dag is net begonnen…

Zijn kleurrijk schoeisel zit weer als gegoten. “Hij lijkt Pipo de Clown wel”, zei ik toen. Het wokevolk vind dat ik dat niet mag doen. Hugofobie, gecanceld en verstoten. Mijn sponsor kwam met het bericht aanzetten: “Te weinig inclusief uw snelsonnetten”.…

langzaam verkleurde haar lach de spanning in duizenden kinderogen nog knipperden zij op klein vermogen in een zacht heen en weer bewegen kwamen zij weer tot leven ademden hoorbaar uit zo lieten handen in een sterke kramp eindelijk hun vingers weer vrij in een opluchtend gebaar in brekende stilte rezen zij als een man op van…

De Sint zou ik van alles willen vragen: “Bent u gehoorzaam aan uw viroloog?” En “Rochelt u ook in uw elleboog?” En “Moet de Sint nu ook een mondkap dragen?” “Weet u wie héél erg onderliggend lijdt?” “Dat paard, waar u al eeuwenlang op rijdt.”…