Alle inzendingen over verdriet

het was een mooie dag, stapte uit bed en begon met een lach. ik dacht: Pasen! Hoera! tot je in het ziekenhuis bent bij je ma. ik hoorde het verschrikkelijke bericht, dat is niet uit te leggen in een gedicht. ik zat bij haar bed te kijken, ondertussen de geluiden te ontwijken. ze kon niet tegen ons praten, dat hadden we in de gaten. in coma…

Een dood gevoel van binnen heeft de macht over mijn hart Ik kan het niet recht plaatsen, het doet mij zo zeer Dat ik zijn glimlach niet meer zal vinden, nee, nooit meer Ik doe mijn ogen dicht en zie zijn gezicht Dat mij kracht geeft, en mijn ogen verlicht. Lieve opa, waarom ben je weggegaan Ik wou je hier hebben, ik kan je nog niet laten gaan…

Ik voel me triest ik voel me verloren draag een zwarte bladzij met me mee wordt er elke keer om bestempeld ik kan het niet meer horen... Elke keer als ik denk ik kan iemand vertrouwen en dit openbaren grijpt het lot me met scherpe klauwen... Het is een stempel die me brandmerkt de pijn schroeit dwars door me heen m'n geloof en m'n…

Mag ik even met je praten Over iets gewoons als Het weer of De dikte van je winterlaarzen Laten we het niet hebben over Over mij Over hoe koud ik het heb Laten we praten over Hoe koud het is Voor ons beiden Laten we Pratend over weer En winterlaarzen Elkaar zeggen Hoe zeer we elkaar missen Hoe we samen lijden Door de stiltes…

Ik mis je zo. Hoor je me niet? Ik mis je zo vandaag Ik wil je zien, voelen, aaien, ja, ik wil bij je zijn waar je ook bent Ik wil bij je zien. Zwaar zijn de dagen zo zonder jouw lach. Lang duurt nu de nacht dat kost mij veel kracht. Je hebt de berg bedwongen waar ik nu halverwege op ben. Nog steeds ruik ik je geur Er zijn nog zo veel…

een Fries volksdrankje hij dronk dat graag ik ben tot op de bodem gegaan ondanks het percentage de fles is leeg en de geest er uit een traan valt ten overvloede…

Ze praat honderduit, Maar niemand kan haar horen. In haar hoofd zijn duizend gedachten, Die haar de mond smoren. Ze is de beste vriend, Voor ieder die haar nodig heeft. Ze werkt samen met haarzelf, Terwijl ze naar haar doel streeft. Ze laten haar totaal vallen, Ze kan het niet helpen. En ze doet nog zo haar best, Om de innerlijke wond…

De morgen, hoort! Zij spreekt, des duivels en verdorven nerven, geen ziel zo rottend als de dood. Mijn hart zult gij 'dra zacht bekerven, smachtend naar het echte rood. Ooit was ik niets maar zoveel echter, gedogend door het zachte lot. Nu staar ik hard en zonder ogen, ter ere van mijn dode God. En voor u doe ik het gratis Voor u,…

Elke beweging en aanraking als een herinnering op mijn huid. Elke vorming op je gelaat die me vertelt hoe jij je voelt. geuren, geheimen, blikken, zo oneindig ver, maar toch nog dichtbij ergens, cirkelend om me heen. Tranen die smaken naar pijn, op een bedje van gevoelens. De wind glijdt door mijn haren bemoedigend en troostend tegelijk.…

Ik moet je delen, met 'n ander... en dat doet soms toch best wel pijn... zou soms nét als mijn tegenstander, toch wat vaker bij je willen zijn... Hij kan je kussen, en met je vrijen... en is dit wat ik zelf graag wil, kan alleen in mijzelf gaan schrijen, en is het aan jouw kant bedenkelijk stil... Half om half,zo voelt mijn geluk…

Voor mij is het niet weggelegd Tegen mij zal het nooit worden gezegd Dochter, nichtje, tante en zus Maar mama niet dus Voor mij geen zoete babygeur En geen ballonnen aan de deur Geen eerste stapjes En geen fruithapjes Dochter, nichtje, tante en zus Maar mama niet dus…

Wat is de waarheid mij waard, wanneer ik deze niet wil horen, omdat mij het verdriet niet werd bespaard, nog voordat ik je had verloren... Wat heeft mijn liefde voor nut, wanneer deze niet meer wordt ontvangen, zet mezelf alleen nog maar voor schut met dit belachelijke verlangen... Wat heeft deze periode met je gedaan, dat…

Ik zie de bui al hangen, en voel het in de atmosfeer, waar kan ik nog heen met mijn verlangen, ben jij de mijne écht niet meer...? En ik voel mijn tranen branden, nog voor het verlossende woord, zie de liefde van ons echt stranden, en slaat ons geluk hard overboord... Voel jij jouw liefde wegebben, en hadden we dit eerder kunnen weten?…

Tergend langzaam glijdt de nacht voorbij, voel me eenzaam en alleen... wanneer keert voor mij dan toch het tij, en wordt het nét weer als voorheen? Net zo eenzaam zijn mijn dagen, ben jij de enige die die me niet wilt horen, zie mij ontmoedigt zitten met al mijn vragen, die jij waarschijnlijk nooit zult beantwoorden... Waar…

sterven wil ik dag in en uit het stof opnieuw herrijzen vliegen, winnen tegen gisteren en elke klank die mij gevangen houdt en toch slecht schel huilt naar een maan al is ‘t geen tijd voor ziel en zinnenwezens die zich vergeefs…

Een roos die bloeit in de nacht is droevig en zwart haar hart is lelijk geschonden de ware weg der liefde heeft zij nooit gevonden. Haar blaadjes zijn diep gegroefd geen bij, geen vlinder, die haar sap heeft geproefd. Door de morgen wordt zij nooit bedauwd geen hand houdt haar zachtjes omvouwd. Zo schuwt zij ieder daglicht dekt met een…

Verscheurd door angst, pijn en verdriet zo ken ik mezelf niet Voor anderen rechtop, het hoofd geheven maar diep van binnen gebroken en vol beven Lachend en roepend: "Alles komt wel goed" maar innerlijk zit ik zonder moed Ik heb gefaald en ben niet goed genoeg ondanks mijn vechten, ondanks mijn gezwoeg Hoe kan ik ooit zijn wat van mij wordt…

hoe gaat het goed met jou ook goed de waarheid zorgvuldig vermijdend praten ze over koetjes kalfjes zeggen gedag vervolgen hun eigen weg leeg van woorden vol verdriet…

kleine stapjes op het tapijt zo stil dat niemand kijkt de kleine val niet ziet van een mens in opbouw te wankel voor verticaal het groot geluid, daar waar de zachte schedel kraakt tegen het houten geweld van de schuldige eiken kast zonder waarde, zeker na vandaag klaar voor de brandstapel en dan opnieuw de stilte geen wijzende vingers…

Al de hele week trek ik mijn haren uit m'n hoofd, omdat ik weet, dat je nu bij hem bent... voelt mijn hart aan als verdoofd maar ja, het is en blijft je eigen vent... Stikjaloers, omdat hij bij je is, kan mijn verdriet niet langer verbergen, voel je dan niet hoezeer ik je mis, hou toch op me zo te tergen... Maar ik weet het, je…

de bomen druipen van verdriet ellende moddert tussen wortels tussen tenen sompig riet, ween niet ween niet wolken zwelgen van de tranen en het regent open kranen van een somber droevig lied dat geheel geen uitkomst biedt waarom niet jij wiens wil geschiedt…

des ‘s nachts doorsneed de maan het venster vlijde zijn tranen op ‘t mij lege bed ik was de droom (die mij gejaagd) ontvlucht toen ‘t kaarslicht na een lange tijd uitdoofde was ook de maan zijn weg gegaan probeerde ik alsnog de slaap te vinden te zwaar bleken de stenen op het koude laken met naast hen scherven van de dode droom en ik omhulde…

jouw ogen kijken langs mij heen je spreekt een vreemde taal. ik verscheur de stilte. vanmorgen... vanmorgen ging jij met mijn dromen aan de haal.…

kruipend meter voor meter in deze dreigend donkere grot. In paniek schreeuw ik "mijn god ik ga aan mezelf kapot".…

ik heb geen zin meer in het leven. geen zin in al het gezeur. zin om van de wereld te zijn. zin om dagen in bed te liggen en te huilen...…

Nee mijn hart, huil niet Ze is weg, ze komt niet Nee mijn hart, schreeuw niet Ze heeft je hand losgelaten ze heeft het niet gered Nee mijn hart, bloed niet ze zit op een mooiere plek Nee mijn hart, breek niet draag haar in je hart Kijk omhoog en adem diep Bedenk een reden waarom alles zo verliep..…

Nee ik zal je nooit laten gaan Diep in mij zal je voort bestaan Ik zag je natte traan, ik voelde je om mij heen Zachtjes wou ik je hand pakken en kussen Maar je verdween.. Je zult nooit meer zijn dan een droom Ik zal misschien zonder je leven Maar nooit zo veel om een ander geven Je gezicht zal nooit voor me vervagen ik zal verder…

Tranen van blijdschap, tranen van verdriet. Tranen van woede, tranen van een moeder. De dag dat ik mijn pasgeboren babies in mijn armen hield, huilde ik tranen van onmetelijk geluk. Toen mijn man onverwachts overleed huilde ik tranen van pijn en ongeloof. Door het verraad van een goede vriend huilde ik bittere tranen van woede. Deze…

mijn ogen liggen in de regen jouw voeten verloren in de nacht dragen mijn vragen weg op een spiegel onder mijn ogen diepzwarte schaduwen kleur van verbrande bloemen als krijtrotsen in zee breekt mijn stem brandt als een witte maan op de lippen jouw schouders dragen de schemering van straatlantaarns hun schijn vloeit in…

Vol met verdriet. Alles opgepropt. Maar toen, toen kwam jij. Bij jou kon ik alles kwijt. Alles heb ik los gelaten. En nu, nu is het stil van binnen. Heel stil. Maar daar kwam een einde aan. Jij, jij kon het niet meer aan. Teveel gehoord en gezien. En toen zat jij vol. Alles opgepropt. Ik wou nu degene zijn bij wie je alles kon loslaten.…