Alle inzendingen over humor

Afkeer van aandacht geeft doorslag bij kiezen tussen princes en kikker; ik kies als partner de kikker woon op stand in de hofvijver…

Niettegenstaande mijn hoogtevrees, zoek ik in alles diepte…

De amazone Anky die voor ze kon praten Al hinnikte…

zinnig woord of het wordt gehoord hangt af van het been en een bed dat verkeerd kan staan in de slaapkamer voor de zekerheid slaap ik al jaren op de bank…

Hij zeurt aan m'n kop m'n broek zakt er van af; ik pak zijn bretels. Hij sputtert tegen raakt verstrikt, wurgt zich; zelfdoding edelachtbare. Nu U weet hoe het zit mag ik toch wel naar huis; we eten pannenkoeken.…

Het is pleziervaart verboden toiletwater in vaarwater te laten lopen; overtreding is lastig te bewijzen, schipper moet op heterdaad betrapt worden bij het lozen. Martin lost het op met dolfijnen, getrainde snuffelaars; het dier ruikt en volgt de sporen tot aan de bron, een kastje neemt watermonster en foto van de scheepsaars. Door waterdichte…

zo benauwd de wandelgangen van de trein naar leiden spanning om te snijden bij mariahoeve is toen opgevangen de stad ligt helemaal plat steek de brand in je van nelle sirenes dienders gaan meteen af enige vrijplaats in de stad in de passage moet je zijn ssst niet verder vertellen je staat daar nog paf één groot rookgordijn…

Vanochtend werd ik wakker met een zeekoe die vol pret haar zwarte valse wimpers met een grijns had opgezet Ze kroop wat op mijn kussen toen ik niet had opgelet en dronk mijn laatste biertje met vier boeren tot en met Ik schreeuwde -je bent dronken !- maar zij ging vol in gebed en sloeg toen met haar staartvin mij nog heel gemeen uit…

De afspraak Met mijn psychiater Werd door zijn schuld Helaas wat later Hij was het glad vergeten En ik daarom niet blij ”Sorry” Sprak de psychiater ”Ik was er met mijn hoofd niet bij”…

Botox de anti expressie middel voor de midlife crisis kop als een bowlingbal met scharnierende lippen…

Ik hoor Een vreemde vogel fluiten Ken zijn naam niet Noch zijn soort Ik houd van dieren Ook van vogels Maar deze Had ik Nog niet gehoord Het had iets weg Van hoog geneuzel Met een vleugje Van parkiet Ik ken dat nog Van heerlijk vissen En het verdekte in het riet Maar hoe ik denk En prakkiseer Ik kan geen naam bedenken Oh… Ik moet…

Een lust voor het oog en voor de mond haar lach uitnodigend haar verlangen uitstrekkend voorbij bergtoppen en gletsjers. Haar lippen ongeblust totdat zij de ware kust: een ijsje voor het slapen gaan om ’s morgens fris weer op te staan.…

Jij stond boven op de berg met vier linten aan je fiets vol verwachting daar te wachten op een teken of zoiets Nou -toen zwaaide ik mijn armen en reed jij in volle vlucht zo de berg naar beneden met je beentjes in de lucht En ik stond er bij te kijken als een snottertje van acht want mijn vader op mijn fietsje ging veel sneller dan ik…

Zwijgend, hijgend, ademhappend val je terug op het bed Je borstkast zwelt en daalt terwijl je lichaam zwetend straalt Ik genoot van je oerkrachten daarnet, je kreunen en steunen je spieren die zwollen, taal even ongekuist toen je het loodzware bed hebt verhuisd…

ik verzin ze waar je bij staat kwak de woorden uit mijn hoofd en het scherm vormt en vult de nacht stormt onmachtig de schuld waar vissersvrouwen eens op het duin op hun mannen wachtten, soms tevergeefs want de zee nam de boot, de mannen en hun netten en ik, ach, ik heb er zojuist eentje gesloten dat krijg je er van vissers gaan zo nu…

Een plaatje was je echt die dag dat mocht ook ieder weten je trouwde immers in een jurk die niemand kon vergeten Twee duiven hield je in je hand en liet ze daar uit eten toch jammer dat zij in hun vlucht jouw jurk onder scheten…

geheel in haar blootje plots stond zij daar kijkend wel edel achtbaar denkend is zij wel serieus neemt zij mij bij de neus dan neem ik haar in het Ootje…

Ik fietste door het park en zag jou -lang en blond daar zitten op een bankje die middag met je hond Ik stopte en bekeek je en vond je echt een schat dus vroeg ik onbeholpen of jij een vuurtje had Je gaf me blij een vuurtje met slingerende hand waardoor toen al mijn haren in een keer zijn verbrand Ik wilde boos vertrekken maar zag…

ik zit hier, naakt, scherm me niet af vraag mij af, wat is een gedicht goochelen met woorden literair iets in de melk te brokkelen wat is een gedicht en dan schrijf ik zomaar, meesterlijk wat…

De dikke trollen van mijn slaap verschijnen in het lome als zij mijn ogen vogelvrij versluiten om dan zachtjes mij gebracht door zoete dromerij mijn droom te laten dromen Zo droomde ik van lange slaap die mij goed zou bekomen maar vond wat later op mijn sprei een briefje met een zin die zei het spijt ons maar nu hebben wij de nacht vrijaf…

Herman valt als 'n steen ik kan helemaal niet vliegen roept hij verbaasd; die stufvogel in m’n kop liegt als ik dat beest tegenkom.....…

Zo plots zat jij toen achter bij mij daar op de fiets we gingen naar je vader want die wist nog van niets Nog niets van al datgene wat ik hem vragen wou dat ik van alle dagen het liefste was bij jou Jouw vader moest hard lachen en was mij even voor hij zei dat ik te jong was dus fietsten wij maar door Zo fietste ik wind tegen en dacht…

Pyromaan zijn is mijn passie Ik zie graag dingen branden Brandt het niet, steek ik het aan Met lucifers jeukend in mijn handen Moet ik steeds mijn slag weer slaan Een huis, een pop, een vette hamster Mijn drang is niet te onderdrukken Zodat ik normen vaak vergeet Zelfs mijn hond stak ik pas aan Maar dat wilde niet goed lukken Terwijl het…

ik hou van het leven ik hou van de zon ik open mijn deuren en val van het balkon…

Twee vleugels had je onverwacht zo om mij heen geschoven je witte licht omarmde mij en zou mij snel verdoven Je ogen straalden zomerzacht ik kon het niet geloven een engel was je tot je zei -ga je mee naar boven ?-…

zij, Fatuma, daagt de goden uit van achter haar gazen voile om gelijk een dolende pagode steunend op haar houten fluit als bevallige dienende bruid over haar duistere ultieme verlangens te verhalen teneinde de hemelse heerscharen in een aardse verleiding te noden zodat zij, Fatuma, hun zaad in sprekend stof zou baren waar elke willekeurige…

het is de nacht die al voor de avond het licht heeft besmeurd en in zwijgen is vermomd als ik plots, uit de verte een stem hoor roepen "kom op, Julius, geen zelfbeklag, blijven praten. ik mis de bevrijdende opening". de humor, jouw onweerstaanbare lach dat zijn toch ook vaste gewaden vandaag, Annabel is weer zo'n dag het ene been…

waarin de vogel vloog omhoog een ademtocht het blauw nabij een laatste zucht naar jou van mij…

Onder klaterend applaus van bergen en rivieren en met instemmend gefluit van weer en wind zien maan en sterren stralend toe hoe ik, op 't toneel van het heden, mij elke dag weer druk maak over toekomst en verleden. Het is pas aan het end dat de zon, verhit door mijn gestampvoet, en op veler verzoek..uiteindelijk voor mij het licht uitdoet…

niets is zeker behalve de onzekerheid van het bestaan…