Alle inzendingen over mannen

waar ik nooit echt aan wen is dat ik geen lefgozer ben soms denk ik hoi je komt er aan het is op til schop er nog wat branie bovenop waarna ik telkens weer in alle ootmoed constateer het wil niet en niet omdat ik niet wil maar ergens houdt het op…

hij hult zich in de deken van haar volledig afwezig zijn zwijgend als een monnik die gebukt zijn geloften ondergaat en devoot in stilte lijdt in de seconden vindt hij niets slechts een opeenhoping van getel naar het einde aan zijn afzondering wacht hem de louterende hunkering een jeuk die niet te bekrabben valt eens weer in haar armen…

blind mijn hart doof mijn oren ik zwijg zinnen zonder horen luister slechts naar wat ik weet en weet dus niets…

ik belde op naar een vriendin was het spoor volledig bijster ‘wat heeft het allemaal voor zin’ eindig toch als oude vrijster ‘wanneer heb ik nou eens beet het zit me echt totaal niet mee laatst had ik dan wel een date maar deze man bleek later gay’ ze antwoordde beslist ontdaan en gaf me graag wat goede raad ‘kind, doe het eens wat rustig…

’t gebeurde in een bruin café een tijdje terug in Londen dronk aan de bar ‘n kopje thee was duidelijk opgewonden ik wist meteen, ik wil een man bij voorkeur nog tonight geen enkel spoor van Don Juan volledig out of sight maar eventjes na middernacht begon m’n hart te kloppen spannend werd het onverwacht hormonen niet te stoppen daar…

het moet op vrijdag zijn geweest of anders zaterdag misschien op een of ander singlesfeest had hem nooit eerder daar gezien voor mij was het de derde keer dat ik op jacht ging naar een man ik proefde eerst bewust de sfeer en smeedde daarna pas mijn plan ik kreeg aandacht van twee heren bedankte vriendelijk voor hun eer vol goede moed opnieuw…

Het praat, het schatert, slaat hier en daar op schouders en kan aangenaam gezelschap zijn. Aangedaan ook wel eens, maar dan verborgen achter grimassen. Het masker wordt wel flexibeler in de tijd. Verwijten als zou het aangeboren zijn snijden geen hout. Of zou het toch aangeleerd zijn door moeder. Vindt hij zich daarom zo vaak aangeschoten…

ik zoek een knappe vent geen watje, maar een echte wel een die passie kent het liefst een hele slechte een échte foute man het type monofoob de held uit een roman ben stapelgek op soap verzot op Italianen zij zijn beslist relaxed want ik als courtisane ben toch wel oversekst ik houd van strakke billen ter bevordering van lust van…

ik heb sinds kort een eigen site waarop ik alle mannen scan ben op zoek naar mister right ruwe bolster, beetje Zen mijn site wordt vaak bezocht dus dat zit echt wel snor heb zojuist nog ingelogd en lang gechat met Cor het valt me niet echt mee wil scoren à tout prix wie weet neem ik er twee of anders gewoon drie de info up-to-date…

de weg oneindig strekt zich gespannen uit zover zijn oog wil reiken om in de verte op te lossen in een wervelende zindering daar waar de eerste bocht verschijnt zijn tred verraadt hem aan de stoffige struiken die de randen bewaken maar hij ziet het niet zoals niets van dichtbij daar verschuilt zich niets interessants hij loopt…

ik kan zo moeilijk kiezen tussen Peter, Jaap en Hans wil Peter niet verliezen maar houd wel van wat sjans ben best een goede huisvrouw mijn huisje dat is schoon alleen iets minder trouw sinds ik met Peter samenwoon we kunnen het goed vinden hebben vaak de dolste pret toch kan ik me niet binden want kom veel te kort in bed ik ben verzot…

hij vervult zijn uren hem eens vrijgevig geschonken met het delen van zijn gedachten talenten penseelstreken gebracht in de luwte voor de nacht het is de eenzaamheid die hem steeds verder drijft maar ook de reflectie aanbidding of begrip in de ogen op hem gericht terwijl hij zijn kunstjes brengt ongepubliceerde artiest in hemdsmouwen…

sinds kort heb ik een minnaar gewoon eentje voor erbij een absolute winnaar lotje uit de loterij de man heb ik gevonden bij de super om de hoek werd direct opgewonden deed het bijna in mijn broek heb niet lang hoeven denken wist het eigenlijk meteen ik houd niet zo van wenken dus liep ik er maar heen het ging echt supersnel moet…

hier is mijn woord neemt en eert dit, gij allen het is de enige waarheid hier geponeerd om mij te gedenken want uw woorden zijn hol zo bol ze staan van fouten ongezouten persiflages in de marge zoiets hallucinerend bekomt niet dan met enkele tijd isolatie mij is immers de waarheid en niets dan de waarheid zo helpe mij iedereen die niet…

eigen mening de algemene norm vormt hij zich een cordon om het uitgeteerde lijf dat krijst om crematie welke ogen verdragen nog eenzaam op een eiland zijn schier reeds lang verdronken wappert het levend skelet met de flarden van zijn vel niemand die nog omkijkt naar het vernieuwde Atlantis als een bruistablet opgelost in de wereld geen…

laatst vroeg ik een vriendin hoe zij over vreemdgaan dacht ‘oh daar ben ik wel voor in, al ga ik zelf nooit op jacht’ ‘want weet je’ zei ze zelfvoldaan ‘er zijn gewillige mannen zat’ ik keek haar vol verbazing aan en antwoordde: ‘hoe weet jij dat?’ ze lachte al haar tanden bloot was beslist een knappe vrouw ‘tjsa ik ken soms hoge nood…

de trip die hij maakt in elke dag zijn licht doet hem zonnig stralen brengt hem evenwicht maar inzicht, nee dat blijft afwezig hij is de wortel zelf die zijn boom blijft voeden een stukje radio centraal in zijn karig bestaan waarin hij soms bericht over de dingen en de zaken die hem al eens laten bezwijken aan het op mensen nederkijken…

Geluk zit niet in zwijgen, in tranen of verdriet in dat je nooit meer langskomt me überhaubt niet ziet en nooit meer samen praten tot midden in de nacht geen mooie krullenkop die stralend naar me lacht Nee, geluk zit niet in zwijgen niet in tranen, of verdriet Maar dat er iemand is die het mooie in je ziet…

onbewogen stond hij daar verslagen uit het veld toch was ik nog lang niet klaar had mijn oordeel slechts geveld zei gewoon waar het op stond en wat het met me deed jij hebt wel een grote mond het is maar dat je het weet! merkte dat ik feller werd omdat hij alsmaar zweeg was behoorlijk extravert tot ik in de gaten kreeg dat hij meende…

weet je wat een man laatst zei had hem nog nooit gezien jij bent ideaal voor mij en beschikbaar bovendien hoogst verbaasd keek ik hem aan dacht vent wat zeg je nou heb ik je wel goed verstaan, wie ik, perfecte vrouw? waarom zeg je dat? vroeg ik bepaald niet enthousiast mijn billen veel te dik heb in tijden niet gevast vroeger niet…

hij luimt zich loom zijn arm over haar dij zij deint zachtjes weg naar het andere eind van het ledikant ergens loopt een mens met een wens, wie weet sleept de dag zich voort eindeloos, betekenisloos een dozijnen dag als anders kraakt een veer gespannen in antwoord op het gekreun van een vermoeide zondagman die zijn arm te lam bevindt…

laatst was ik in een discotheek daar zag ik hem al staan hij merkte dat ik naar hem keek dat voelde aangenaam het heeft wel eventjes geduurd toen nam ik het besluit danste steeds dichter in zijn buurt maar avances bleven uit het lag niet aan mijn kleren want ik heb een goed figuur imponeer wel vaker mooie heren houd wel van wat avontuur…

Als Hunnen stormen zij aan, golvende horden, schuimbekkend van woede naar wat hen teweer staat: dit land Bavaria dat laf zich schuilhoudt achter de vadzige buiken der duinen. ‘’Val aan!’’ brult de gong van de Khan van de Wind. ‘’Wees hen een gesel! Verzuip hen die fatsoenlijk als mannen behoren te sterven, hun vrouwen en kinderen…

de dichter zoekt een regel, onverwacht dient zich aan, hij denkt verstoord zijn gedachten en legt zich neer, moe bij wat anders niet kwam de dyslexie bij hem bevindt zich niet daar waar anderen het zien maar tussen zijn oren die almaar vreemden horen blikseminslagen met het luidste wit ooit gezien zo eindigt hij de dag met een oververhit…

als ik voetballer zou zijn waren er geen netten zo wit dat de bal er in zou gaan en het gejuich voor mijn ploeg nooit mijn verdienste ook verdedigend liep ik dan met mijn traptechniek geheid tegen de kaarten van KVM aan voor overspel op enkels en andere handzame wapenfeiten of op de bank te zitten heel het spel zou ik doen keren tegen…

na de laatste kegel is daar het laatste hotel op de weg naar zijn einde ontmenselijkt met een steek onder zijn ontsloten gordel zijn waardigheid zwerft ergens rond in zijn verleden toen hij nog mens placht te zijn in plaats van het wrak op intensieve bezorgdheid ook het vel dat hem omspant vlekt zijn leven weg uit reeds lang verstarde…

de dichter vaak als een te bespuwen standbeeld gehouwen uit woorden die met naakte letters bekleed zijn ziel te vondeling leggen waarbij het gesproken woord hem onbemind doch wel bekend geen aantrekking op hem uitoefent vanwege voorbij zodra geschapen zoekt hij liever de eeuwigheid waar geen ontkenning mogelijk hem ooit terug doet keren…

een vrouw leeft vijf jaar langer dan een man de statistieken hebben dit bewezen nu is bij deze man het beeld gerezen dat zij ook vijf jaar langer werken kan eureka, wat een slim doch eerlijk plan briljant, jawel, de hemel zij geprezen dus heren, bent u zestig, stop met pezen de vrouw heeft dan nog tijd en het elan want zij is krachtig, kan…

men noemt hem het concentraat uit zijn vaders zaad de ene die het heeft gehaald en dus even gehaaid als zijn ouweheer zijn jongeheer in de strijd gooit om het vrouwelijke geslacht geslacht te krijgen en dan weer voort te gaan hij kijkt nooit achterom dat is voor de meer verdunden die het moeten hebben van een groepsgevoel of nog het weten…

laat is het, in de nacht op zijn vertrouwde bankje versleten midden in het park waar hij eenzaam wacht op dat kleine krakend plankje in gedachten bij zijn oude bark zijn baard is rafelig wit ter onderstreping van zijn gelaat door weer en wind verweerd met tanden zwart als git donkere grijns om wat komen gaat na een leven dat hem alles heeft…