Alle inzendingen over actualiteit

ik zag hoe open ramen naar jou lachten toen jij verdwaalde in het plezier van de heel vaak uitgestorven straat zij knipoogden tegen de zon die jou een warm welkom bereidde met het zelf gekozen alleen in straten van steen zelfs de voordeuren tochtten in allerlei luchten de specifieke geuren van het levend huis zonder bewoners…

De Gerrit Krolbrug is weer stukgevaren, Het loopt daar regelmatig uit de hand. Wellicht houdt dat met zijn postuur verband, Wat ik nu even nader zal verklaren. Want Gerrit was maar liefst twee meter één, Bij leven al kon niemand om hem heen.…

jij was niet echt het typje van de neuzen in de wind gewoon een lief en aardig kind tot je tenen iets sneller groeiden dan normaal en jij ze vaker stootten met pijn aan veel omhaal jij verliet de wereld in je eigen keus had met anderen wat minder te maken ze konden je gelukkig ook nauwelijks raken je blik keek verder dan je…

In het begin was daar het grote niets, maar alles heeft een begin, dus ook dat grote niets, was er niet voor niets! In het begin wat niemand zich voorstellen kan, moest er iets ontspruiten, iets minimaals, niet dan, het grote niets verdween en er ontstond iets. Dat iets was een zaadje wat ontkiemde, in dat niets zo ontstond er in ieder geval…

je donkerde al in wegdromende ogen nog vlaagde realiteit maar de echte contacten waren al verbroken er was geen fysiek duister in het donkere licht dat uit fluwelen contrasten schemerde zacht volgde je hand de vleug van passerende gedachten die naadloos lachten zonder geluid ze namen je mee op hun tochten door de krochten van…

jij had geen kist om je mooiste poppen in te bewaren jij hield niet zo van wolletjes en bolletjes in gerafeld half garen jij was als extravert gericht op mensen in hun noden en wensen juist in contact deelde jij aandacht liepen jullie samen het pad toch was er ook stilte die soms indringend aandacht vroeg die je niet weg…

je donkerde al in wegdromende ogen nog vlaagde realiteit maar de echte contacten waren al verbroken er was geen fysiek duister in het donkere licht dat uit fluwelen contrasten schemerde zacht volgde je hand de vleug van passerende gedachten die naadloos lachten zonder geluid ze namen je mee op hun tochten door de krochten van…

Ik zie hier op het Binnenhof Mijn ideaal vervliegen Ik wou dat ik 2 Rutte’s was Dan kon ik nog meer liegen…

ik zag hoe jij verschoot even voorover boog in een klein moment van contact er sluierde al een lach in je blik die ik meteen vertaalde tot jij hebt het gefikst ik wist van jouw vluchtige ontmoetingen met leden van het kleine volk van weleer zij zijn eigenlijk nooit weggeweest hebben eeuwen in schaduwen van jaren geleefd…

met een lach heb jij de hardheid weggehoond je karakter weer laten raken met meegaand maar zonder dat knagende gevoel van een ander op afstand met smalende smoel waar eerlijkheid gedijt hoort kwetsbaar zijn niet bij de strijd omdat het een finaal uitgangspunt is voor een relatie zonder haat en nijd wij betwisten zonder wapens…

jij hebt altijd de zachte kleuren voor je laten spreken daar waar het dreigde te breken helderde jij licht wit dat contrasten uit hun hoeken haalde voor een luchtiger samen de neiging tot blokkeren herhaalde zich een aantal keren tot gewenning jou de heerlijke entree kon geven zonder bijsturend regelen zo dat jij in je stralende…

wij zagen het warm stralen van je open hand hoorden ijs breken aan de buitenkant nog bewoog jij in een dualistische balans maar onbereikbaar emotioneel gestrand jij die altijd voor honderd procent bent gegaan verliest in brekende fundamenten bestaan het was geen controle verlies maar iets dat dieper groef dan hitte en ongerief…

Als er te weinig vocht wordt afgedreven, Dan krijg je op den duur een groot probleem. Je krijgt een ziekte met de naam oedeem, En ja, dan worden pillen voorgeschreven. Een puike plaspil komt dan als geroepen, Alleen het plassen komt wel op als poepen.…

ik herkende je stem in het geluid dat het donker druppelend gesteente maakte in de kou vlood het water sissend langs eeuwenoude beddingen en rotsen het is geen murmelen dat de tantra’s als leidraad kozen uit de prehistorie alleen hun scherpte is verloren in de zachtheid van het kringloopse water uit de laatste gletsjers…

Het meisje werkend aan de naaimachine, ze moet nog tot een uur of zeven, trapt op het voetpedaal heel even alsof ze gas geeft in een limousine. En vanuit die chique wagen ziet ze heuvels die oneindig glooien in de ongestreken plooien van de jeans die ze zelf nooit zal dragen. Kleine meisjesromantiek werkt ook in een textielfabriek.…

uit leed wordt nog altijd munt geslagen 'het eeuwenoude gegeven' dat de mens zó eigen is solidariteit prima maar 't moet wel winst geven aldus de farmaceuten wie beweerde er ook alweer dat de meeste mensen deugen..?…

jij had de zeldzame performance van binnenkomende schuchterheid en een blijde vrijheid om de warme ontvangst bijna lijfelijk te voelen het gapen van deze kloven ben jij gelukkig nog niet te boven nog showt alles naturel als op het lijf geschreven de tegenwind die pittig waait voelt niet als blasé maar neemt wat kleine stukjes…

Inkomende raketten sirenes loeien de ogen wijd open vol afschuw om ‘t geweld in Jeruzalem Zoete schoonheid roos van Sharon gouden stad van herinnering met de man op de ezel die hier de poort binnenreed Och Jeruzalem stad vol leed indien ik u vergeet zo vergete mij mijn rechterhand Zo sprak het Woord in dit Heilig oord…

wij zijn de zon achterna gelopen jij schaduwde wat langer in stalkende spoken vlinders wolkten vol van boven in alle kleuren van buitenaards geloven pas toen de zee ander tegenlicht golfde wisten we dat de avond volgde we zijn terug gegaan waar onze sporen vlagden voetafdrukken van een stel in stil verwachten niet zomaar omgedraaid…

in zon verdwijnen langzaamaan de woorden stromen zinnen onsamenhangend uit het kabbelend water tevoorschijn maar schrijven gaat uitstekend in meanderend schrift is het midden constant zijn hoogte en diepte extravagant is de inhoud in contemplatieve rust als de drukste golfjes zijn gesust en schoonschrift onder de luchten weer…

is vanzelfsprekend maar waarom, zijn wij dan zo vaak afwezig? Waarom vertoeven we zo graag, in overleden tijden van toen? Waarom hopen we op verwachtingen, die alleen in overhoop bestaan? In overspannen denken. In angstbestaan. Dat alles zou ik willen weten, maar weet dat niet. Ik meen te weten wie wij zijn, maar dat zijn we niet. Dat…

je ogen glansden hun warme cirkels wikkelden de wereld tot intiem samenzijn in die intensiteit wilde ik jou heel nabij zacht vibreerde jouw energie in confrontatie met immense pulsaties van ongekende kracht in jouw tsunami lach als aan de grond genageld heb ik jouw fenomeen totaal geabsorbeerd een schepping die in hier en nu…

het kleeft aan de kleden die mijn ogen kunnen sluiten, mist dat als plak de toekomst verdrijft uit het verleden - het is stil, de tijd kent geen uitweg uit de talloze tolwegen die leiden naar wraakzuchtige handelingen van narren zonder ballen in de kielzog van dit fenomeen glimlachen mensen die als proefpersonen trots hun vaccin certificaat…

de wenkbrauw boog boven je oog rondde zonder onvertogen woord stilte in volmaakt zijn geen streep of vluchtig aangezet maar wel het heerlijke naturel van pas ontloken genen frisse kleuren van het lente palet zijn cirkelvormig bij elkaar gezet in een verrassend open voorjaarsblik het neusje dat zich terughoudend prononceert…

De volkstaal is nu eindelijk een feit Want ik mag zowel als als dan gaan zeggen Zonder een wijsneus die me uit komt leggen Dat hij me heeft betrapt op slordigheid En als dat toch gebeurt zet ik hem klem Omdat ik het nu beter weet als hem…

niet zo uitbundig als voorgaande jaren meer ingetogen vieren we vandaag dat wij zesenzeventig jaar bevrijdt zijn al ken ik gezinnen die nog altijd gevangen zitten vast in onzekerheid omdat hun lief nooit weer thuis kwam niet door een oorlog maar omdat die ene dag de laatste was dat ze hen gedag kusten hen nakeken, uitzwaaiden niet wetende…

nog zijn de gordijnen lang fauteuils in donker uitgevoerd omdat op licht er veel te veel zou worden geknoeid de ochtend wordt snel opgestart met een boost voor vele handen die wapperen in een vrolijke lach maar in de middag als de zon nog wat verstolen schijnt en stofjes dwarrelen langs de zijkant van het gordijn komt stilte…

De liquidatie die nog altijd schrijnt Maar waar ze in de Stad zo nat van dromen Is niets bij wat ons nu is overkomen: Ons sufferdje, ons bokkenblad verdwijnt. Wij zitten hier met geestelijke schade: Tweemaal een moord met voorbedachten rade.…

wij hebben liefde beleefd in de stilte van onwetendheid zijn er voor op pad geweest hebben blauw gele treinen stoffig laten staan omdat wij niet verder met hen wilden gaan een kaal perron onder de brandende zon applaudisseerde zijn hitte bij gebrek aan publiek wij zijn de wereld ingetrokken doodsbang voor de brokken die ons de…

ik heb de wolkentrap bestegen waar jij in jouw werkplaats luchten een beter leven geeft verfomfaaid en verwaaid komen ze bij jou ankeren met hun witte kant stevig aan jouw werkbank in de donkere zijden laat jij buien betijen met hun onweer hagel en slagregens blijft het daar altijd bewegen een enkele keer bij helder weer maak…