Alle inzendingen over school

School is samen stapel schriften, boeken angstdroom van een kind is pen, papier en zonder spijt gedroomde brand veel vrije dagen drama echter waarin krijt venijnig krassen school is ik moet plassen ruim voor tijd wat spel is één kwartiertje tot de bel in brons gegoten pijn de bel van dr. Hein…

Niets is zo complex of het is terug te projecteren tot een dimensieloos punt de oorsprong van een volmaakt bestaan ‘ik’ als middelpunt van de cirkel ik knoei wat met de straal stel deze op één en meander langs een sinusvormige lijn door een kunde die uiterst rechtlijnig raakt aan mijn ziel sos-castoa overbrugt mijn onbegrip…

Ze zeggen wel eens school is saai Voor mij is dit de plek waar ik me thuis voel Thuis is er alleen ruzie en geschreeuw Ze denken niet aan mij, ze vragen nooit wat ik voel Ik voel alleen verdriet. Ze zeggen wel eens school is saai Voor mij is dit de plek waar ik plezier kan maken met mijn vrienden Thuis is er alleen ruzie en geschreeuw Mijn…

even voor half zeven of iets later snelt zij binnen mijn prinses mooier dan ik ooit kan dromen gevatter dan ik ooit zal zijn toch zal de dag ooit komen waarop mijn lijden zich zal lonen en ik haar voor altijd tot mijn koningin zal kronen ----------------------------------------------- geschreven in 1993 - ongepubliceerd…

Drie computers staan er bij ons in de klas. Allemaal oude bakkies, die niet zijn wat het was. Ze waren van de bank, bij ons om de hoek. Toen ze daar vertrokken, kwamen ze op verzoek. Twee doen het meestal, de derde vaker niet. Vroeger was er een vierde, maar dat was rampgebied. We draaien oude software, nieuwe loopt echt vast, met…

De hele nacht wakker, de hele nacht op. Morgen hebben we citotoets, wat een strop! Kriebels in mijn buik, ik wil niet naar school. alleen maar toetsen en helemaal geen lol... Ik heb mijn advies al binnen, maar toch is het eng. Morgen moeten we beginnen en mijn juf Tulay is altijd zo streng...…

Daar is de boer terug na honderd jaar. Hij wil weer aan het werk, maar alles is zo raar. De stal is zo anders en hoe je melken moet? Het is niet te begrijpen wat een boer nu doet. Daar is de dokter terug na honderd jaar. Hij wil weer aan het werk, maar alles is zo raar. De praktijk is zo anders, de patiënt een ander mens…

Mijn leerling. Hij zit. Hij droomt. Waarvan? Soms weet hij het, meestal niet. Het raam laat hem de leegte zien, tot ver voorbij zijn straat. Zijn eigen leegte is oneindig voelt hij. Ik weet van zijn rijkdommen. Zal hij ze zelf willen vinden?…

Een raar gevoel heb ik bij terugkomst, Een gevoel dat ik niet kende. Een raar gevoel, Maar toch ook vreemd. Een raar gevoel heb ik bij terugkomst, Terug bij de basis. Alles zo klein, En ook wel kinderachtig. Een raar gevoel heb ik bij terugkomst. Alsof dat alles daar, Iets is dat ik nooit gekend heb. De basisschool. Eerst een deel…

Dit is examen doen: duizend energieseconden lang uit evenwicht aan gene zijde de doodsrivier: een rij verlegen tafels zonder kandidaten En ik, vanuit doodleuk volwassen zijn schrijf hen vast in de lijnen van mijn hand, opdat wij samen zijn. Daarna kunnen de tafels aan de kant.…

Haar tanden wijken iets terug alsof zij woorden binnen houden wil dit halfuur. Maar er ontsnappen namen, thema's en motieven waaraan ik zin geef door te knikken. Dan mag ze gaan, stikkend, de rug tot roofkat, bloeddorst op de tong. En nu zij op het nippertje ontsnapt wordt ze tot bijtens toe gevaarlijk voor wie haar op de gang vraagt…

Toen we bij elkaar in de klas kwamen Hadden we het nog niet door Er gebeurde zoveel in die tijd Nieuwe klasgenoten en lokalen Meer leerkrachten dan we ooit hadden En zoveel verschillende boeken en vakken Er was een nieuwe periode aangebroken Een heel nieuw begin voor allemaal We dufden nog niet gelijk een relatie aan Daarvoor waren we nog…

In roze wolkjes voel ik mij, schreef het meisje, het kind met de logische ogen. Handen ingetogen schoven een blozend verhaal naar de rand van de tafel. O en nooit sedert Frigga die de wolken spon waren zo teder twee handen. Hoe ik ook mijn best deed het opstel te lezen ik moest: plotseling reizen mijzelf achterlaten in minnen en plussen…

Ik heb altijd gedacht dat het heerlijk zou zijn, om school te verlaten. Maar nu het bijna zo ver is, begin ik die gedachten te haten. De laatste dagen vliegen voorbij, vol spanning en stress, met de examens. En dan de laatste les. Ik heb spijt van dingen die ik heb gedaan, of juist niet. Dit afscheid, doet me toch verdriet. Nooit gedacht…

De letters maken een eigen verhaal Ze laten mij iets anders lezen Een ander verhaal , Mijn verhaal De letters maken geen ander verhaal Ik ben het die een ander verhaal leest Een mooier verhaal, Mijn verhaal. Maar ik mag mijn verhaal niet lezen Ik moet lezen wat er staat En ik kan het niet lezen, Dat verhaal.…

Ik moet naar school, ik vind het niet eerlijk Ik moet maar leren, iedere dag Ik zie de zin niet van mijn studie 't Lijkt net of je niets anders mag Gebogen zit ik over boeken De stof is voor mij soms te zwaar Maar ik moet in volgorde gaan denken Eens ben ik met studeren klaar Mijn boekentas is niet te tillen Geschiedenis, Economie Ja,…

Vóór schooltijd wandelen. Onder mijn laarzen ligt Hollands weiland altijd vlak en groen met koeien die het nog veel vlakker grazen of traag en treurig hun behoefte doen. Later bij het ontbijt krijg ik een visioen: het melkpak draagt van Willy Vandersteen Suske en Wiske zó vrolijk dat ik daarheen wil, de school moet het nu maar eens zónder…

Jij zit de dooie school te overleven daar op dat bankje op dat doodleeg plein; er komen vlokken op je haren sneeuwen als word je zienderogen oud. En klein dalen vanuit de hoogte meeuwen neer op je handen die het brood verdelen Dan laat eindelijk over de eeuwen heen een stem zich uit een verte horen: "Een vrouw, een man, een paradijs…

de minuten tikken traag voorbij de dagen gaan vlug een blik op de klok een duik in het zwembad een stortvloed van woorden een vlaag zonneschijn notities waaien door de kamer brieven waaien door mijn hoofd en dit alles drijft me voort en voort dus waarom zou iemand besef moeten hebben van deze tijdloze eeuwigheid…

ik wil niet zweven boven woorden die als geschonken waterwijn valse noot tot vorm akkoorden zo gedwongen waarheid zijn ik wil niet hangen in de lucht van het stormmaal, dor en week gevallen als Gods eigen krijgers na zijn koude donderpreek voor zover ik zeker weet wil ik pennenstreek kwatrijnen vol van wendingen in lijnen terzinen met…

Het is laat, maar meer nog is het de studie, die het aflaat weten De kroeg in mijn straat heeft haar deuren nog open Staande mannen en vrouwen aan de bar Ik bestel een tosti een biertje, een keertje en nog een keertje Vaker Het is laat, En niet de studie Maar ik, die haar nalaat…

Nooit zin om naar school te gaan, Aan huiswerk zal je nooit beginnen, school wat is daar nou aan, Wat zal je deze keer als smoes verzinnen.. De leraren lekker pesten, nooit doen zij iets goed, Je behoort heus tot de besten, niks dat mag, alles moet.. En dan die schooltijden, soms wel tot vijf over vier, Wat laten ze je lijden, Ze gunnen…

School zal er altijd zijn Niet iedereen vindt dat fijn Zoals ik… Stik! Houdt dat nou nooit op? Al dat gezeur tegen je kop? De ene leraar vindt je een schaap, De ander weer een aap. Zijn er nou nooit gewone mensen die lesgeven? Ik denk dat we de hoop maar op moeten geven. Normale leraren zullen er wel nooit zijn… En soms denk ik…

...is soms te veel. ...is soms te weinig. ...is soms heel veel, en dus oneindig. ...komt nooit goed uit. ...is nooit fijn. ...komt altijd verkeerd, maar zal er altijd zijn.…