Netgedichten

netgedicht (nr. 5.807):

Jaloerse herfst

terwijl mijn klas geduldig lijdt
en geur van tienerzweet verspreidt
kijk ik weemoedig naar de meid
die opstelschrijvend jeugd verslijt

terwijl haar borsten heel benauwd
steun zoeken aan het harde hout
kijkt ze plots op ze zucht en vrouwt
waarna ze verder brouwt en klauwt

ze zomert in de zotheid van het leven
terwijl het wintert in mijn warrig brein
het rustig roestend luik om door te geven
haar lente duidt hoe vroeg mijn herfst zal zijn

en als ik 's avonds laat haar opstel corrigeer
geeft dubbelzinnig rood jaloers haar spellingfouten weer.