Alle inzendingen over ziekte

Geen wandeling, geen bioscoopje pakken, Niet op bezoek bij ouders, broer of zus, Geen praatje of omhelzing, aai of kus, Niet op café om lekker door te zakken. Zo laat Corona aan ons zien hoe fijn Het was om even bij elkaar te zijn.…

het is vandaag drieëntwintig maart tweeduizendtwintig het jaar dat de geschiedenis in zal gaan als het jaar van dood en verderf o dagen van nacht en ontij toen de zwarte vogels zijn overgewaaid en onze plannen doorkruiste het verderf ons voor de voeten liep en zijn dodelijke voetzool plaatste op onze persoonlijke vrijheid o dagen van…

je ziet hem niet, je hoort hem niet hem vinden zal ook moeilijk blijken de wereld is bang en ligt reeds vol met lijken families en vrienden verdrinken in 't verdriet. slim en meedogenloos gaat hij te werk het is geen mens noch dinosaurus maar deze nog ongekende virus lijkt moeilijk te bestrijden, is zo ijzersterk. dus, aan alle mensen groot…

De stilte is gevallen Maar de wereld draait door De lente dient zich aan Maar de rivier valt droog De stilte is gevallen Maar de vogels gaan door Het baltsseizoen breekt aan Maar het luchtruim blijft leeg De stilte is gevallen Maar de getijden gaan door De maan weet van niks Maar kastelen zijn van lucht De stilte is gevallen Maar…

We blijven creatief liefst ook positief schoonheid en lachen zijn sowieso gezond ook al waart het virus rond…

De mensen zien weer blauwe lucht Weer vissen zwemmen in kanalen Ze moeten daarvoor wel betalen Soms met hun allerlaatste zucht Het is nogal een harde les De mensen zullen moeten kiezen Voorkomen dat zij gaan verliezen Hier zweeft het zwaard van Damocles Techniek, fabriek en industrie De arts, de wet, de zuurstoffles De mensen moeten zich…

We waren jong toen we elkander ontmoetten We zijn nu dikke 'vijftigers' We zijn gegroeid en vergroeid We zijn ook meer op elkaar gaan lijken We blijven elkander vooral opnieuw ontmoetten We zijn Jan Jacob en Jelle Pieter sinds 1984 We zitten nu een volle week in quarantaine We zorgen voor elkaar en ook nog voor anderen We houden het vol, omdat…

nu het virus blaffend gaten in het leven vreet weten we dat bomen geen gouden appels dragen nu stemmen verstarren in monotone virustaal wekken we ongeboren woorden tot leven nu we de wet op de zwaartekracht tarten verheffen we gewone mensendingen tot kleine mysteries nu we in de stilte stiller worden…

in de schaduw van de tovertuin doemt vergrendeling op verwonderd peinst de boer over de os die plots viool spelen kan met vuur en magische veer schrijft een nachtelijke dichter onverdroten voort kinderhanden tekenen het ei in de buik van de rode hen de lantaarnpaal neemt de benen samen met het licht een man met één voet…

Dat virus is bepaald geen kleinigheid, Je moet er dagenlang van hoesten, niezen, Je lichaam krijgt het aardig voor z’n kiezen, En voert met koorts een lange, zware strijd. Er komt vooraf nog één symptoompje bij: Eerst ga je hevig aan de schijterij.…

Op de derde dag schitterde de lentezon in ongerept blauw. Ze versterkte de stilte. Een stolp staat over het dorp.…

Even was ik verwonderd even ging ik hem bewonderen Zijne Excellentie de Minister-President de heer Mark Rutte de premier sprak vanuit het torentje het Nederlandse volk toe hij neigde tot een staatsman de heer Mark Rutte de politieke leider van ons land hing even boven alle partijen hij zocht vooral ons allemaal de heer Mark Rutte de…

III-1 Voor Okke Hij zat gemaklijk op de rand van 't bed, En sprak van school en leuke jongensspelen, En hoe de vreemde talen hem vervelen, En van de vrije Zaterdagse pret. Ik luisterde gelukkig, want het was Of 't leven aan mijn leger kwinkeleerde. Kwellende koorts, die mij verdervend deerde, Verdoofde, tot de felle pijn genas. Toen…

Moment waarop hij z'n ogen opslaat en ziet 'het is er nog, ik ben er nog' en weer wegvalt als een zwakke zender De machinerie van toe- en afvoerslangen ruist, zoemt, flitst codes van onmacht maar stuurt hem in z'n zachte landing bij Buiten de kliniek hangt behaagziek voorjaar ----------------------------------------- uit:…

in een wereld vol en bol van paniek bestrijden ze met duizenden de dood met niet aflatende passie en aandacht schouder aan schouder werken zij om de zorg en ellende weg te nemen door zichzelf eraan bloot te stellen geen patiënt komt ooit alleen want het hartstochtelijk gewilde leven reist altijd met iedereen mee naast ook de gevreesde dood…

Ik durf er vergif op in te nemen dat nu de horeca op slot gaat er een run komt op alcohol in de supermarkten en de slijters ook dat er een run komt op al die ingrediënten voor een diner een diner aan huis of bij de buren als beesten gaan mensen hamsteren schijt aan alles en iedereen wc papier is er al genoeg in huis zelf neem ik natuurlijk…

terwijl vroeger dan hiervoor fris van groen en bloemen de nieuwe lente zich kondigt spint zich een nieuw virus wereldwijd een eigen web dat overal alles en iedereen verlamt in het doen en laten dat ons altijd vanzelf spreekt geen kruid is nog gewassen dat weerstand bieden kan aan wat onzichtbaar nestelt in de haarvaten van ons zijn dat…

Kom , rust maar je behoeft geen hoofddoek ga nu je moe bent maar liggen om te sterven. De dagen zullen verlicht rauw en raadselachtig blijven zoals jij geëmancipeerde vrouw. Leven was ook al een raadselachtige binnenkomer die je visionair van vele zaken maakte als een dromer. Dus weet als binnenkomer, leg je hoofd gerust neder voor je het…

Gezichten mijner dood, ik draag in mij De klare blikken van uw teedre heerschappij, En ’t warme strelen van uw glijdende gewaden… Ik ken u niet, maar ben in u verblijd, Want gij blijft jeugdig door de tijden, en de tijd Breidt om uw haren heen de zachste dageraden. Ik min u. Ge zijt mijn; ik leef, ik léef van u, Gij, die mijn dagen als een…

De zuster duwt het bed door lange Stille gangen naar de OK, haar kleppers Piepen op de vloer, patiënt Ligt in een blauwe schort Patiënt ben ik, en aan 't plafond Zoeven tl-buizen voorbij, de weg Gaat naar het licht, om niet Te zeggen dat ik steeds dichter Bij de waarheid kom, Grote duisternis -----------------------------------…

Een Covid virus werd succesvol waar politici faalden. Corona laat ons zien dat grenzen niet bestaan. Het is goed waar u nu bent. Hier zijn we samen de sigaar. Zwijgend zegt het virus STOP! Stop met roken! Stop! Virussen houden niet van roken. Lang leve de vriendschap en het leven. Vandaag steken we weer een corona op.…

Check of je lijdt aan één van de symptomen, Of kom je uit een risicogebied? Reis nergens heen en onderschat het niet, Om verdere verspreiding te voorkomen. Nu word je mogelijk alsnog besmet, Als lezer van dit zieke snelsonnet.…

gelijk een kwal met vele tentakels omsingelt hij mij speelt hij spelletjes ongezien gumt hij mijn geheugen uit onzekerheid maakt zich meester hoe ik ook controleer vastgrijp aan wat ik net nog wist, versterkt de kwal zijn greep en raak me kwijt…

Er komt weer een klein beetje geluid uit, nog niet voldoende om het hele verhaal te vertellen, dus dan maar even via dit gedicht, verder moet je mij niets vragen, ik zal het maar eenzijdig beschrijven, in de update van mijn quarantaine van de laatste dagen, moet je bij mijn dokter zijn. De juiste toon is weg. De gesprekken gaan langs…

Ze zei: dit is niet 't individu van wie ik hield de persoon die mij deed blozen, terwijl de zon oprecht-uitbundig scheen niet meer echt de eenling die mij destijds kleurde Als inwendig uitwendig wordt liggen vrijwel alle organen toch echt buiten 't lijf terwijl vervolgens inwendig, helse leegte wel moet klinken zeker als de aanjager…

opgestaan en flink verschoten kijk ik nu echt zo scheel nee, warempel mijn oogwit... geel het lachend mondje bleef gesloten. de dokter zei: ik ben geen moeial maar ga jij nog een huisje bouwen constant sleuren en werk versjouwen want ik zie reeds steentjes in je gal. ja, ik heb het weer gevangen door welvaart en van drang gebrast en feesten…

Subtitel: Vera Als de ziekte verergert, worden de gedachten meer en vreemder geen twee dezelfde van de morgen tot de avond* Want ongeneeslijk is niet, nee nooit meer echt gezond tijd heelt in deze niet nee, is slechts destructief Mijn bloed blijft goed stromen door medicatie Polycythemia Vera, mijn vriendin niet gekozen maar…

Er zitten vreemdelingen in haar hoofd die zij probeert te negeren maar soms is het ineens een bekende die haar iets toefluistert dan is het lastig niet te luisteren moet zij doen wat ze zeggen of zeggen wat ze willen zij staat op en sluit de gordijnen blijft vandaag toch maar binnen om te doen wat ze zelf wil: haar hoofd proberen leeg…

Dit zwarte gat, mijn handicap, die samen optrekkend met mijn ziekte weet wat sterven is Een nakende dood vele jaren en zoveel eerder dan gepland hoewel een eeuw lang is Een Eeuw ja Een eeuw is lang, maar niet met aftrek van diverse decen- nia, of wel...?…

Het knaapje sluimert! maar de moeder aan zijn sponde Bespiedt de onvaste rust van ’t krank en lijdend kind; Ach, hoe dat hoofdje gloeit! ’t Is alles stil in ’t ronde, Doch in heur ziele niet, die vreest, zoveel zij mint. O God, waar hier op aard wel ’t innigst wordt gestreden?.... Aan ’t kinderziekbed, Heer! Daar buigt ook ’t twijflend…