Alle inzendingen over verdriet

het duurt mij een levenlang, voor ik kan zeggen; het is goed verzoenen met wat er gebeurde wanneer aanvaardt mijn leven dagen van weleer, nachten waarin ik schaduw zag ontvouwen mij telkens weer rusten in de nacht zonder de schaduw die het leven gaf soms dan lijkt het te komen, verzoenen met het verleden, maar het zijn heldere…

De avond is zo simpel blauw, er zweeft iets van stil berouw over het wijde water. Daar bij de biezengroep klinkt van heel ver, wat schuw geroep een weifelend gesnater. Een snelle zeilboot komt naderbij, een snelle zakdoek wuift naar mij over het wijde water. Ik voel in mij een vreemde pijn, zou er dan toch nog.........iemand zijn? Die mij…

ik heb mijn vloot verbrand; wat leugen en geen waarheid was mijn verse wonden spoelen schoon in deze zoute plas het tij tilt mij zeewaardig…

Even die zonnestralen proeven door het kleine wolkje van geluk heel even maar die intense warmte voelen in het zicht van de nacht waar de koude weer bezit neemt van mijn onstuimige gedachten terwijl ik diep onder mijn vier- seizoenendekbed wegkruip in de duistere vergetelheid en de onbegaanbare wegen aanschouw in het zicht van…

Soms is het verlangen mooier dan het bezitten zijn dromen heftiger dan elke realiteit soms is haten, écht haten een emotie dieper dan liefde en échte liefde een schijnbare onwerkelijkheid soms, ja soms, is écht leven een vorm van overleven en dan ben je jezelf zomaar heel even kwijt ...…

Mijn hart is door jou gebroken in ontelbare scherven van verdriet zonder een woord te hebben gesproken is er die ander waarvoor jij mij verliet Ik blijf hier achter met zoveel vragen waarom wij, waarom jij, waarom ik dit boek is nog lang niet dichtgeslagen mijn hart is verlamd en geeft geen kik Ik worstel mijzelf door elk uur heen zoveel…

bij tegenslag in het leven komen nare gevoelens boven drijven van het geluk waar ik naar wilde streven zal maar weinig overblijven tranen die bevriezen in ogen die verslagen zijn mijn eigen ik verliezen uit het ooit zo sterke brein met de wanhoop nabij zoek ik een uitweg zoals blinden bij nacht en ontij zal ik die nooit vinden toch…

Heel stil en onbeantwoord het vragen zonder weten de antwoorden vergeten roep om liefde nooit gehoord het gedonder in de glazen woorden van betekenis en toch dat hevige gemis laat gevoel door bloed razen geopende handen vol liefde om te geven en te ontvangen bevredigt heel stil puur verlangen verdwenen zijn woorden die griefden…

Mijn ogen zijn nat en rood gevoelens bestaan niet meer mijn hart is koud en dood het doet zo schrijnend zeer De zoveelste klap te krijgen terwijl je me iets had beloofd begin je weer met bedreigen van vertrouwen ben ik beroofd Waarom moet je manipuleren om te krijgen wat je graag wilt is het leuk om mijn leven te ruïneren kick je erop…

Ze wil er niet aan denken Maar 't overvalt haar steeds Bij iedere kus, iedere streel Denkt ze aan wat is geweest Zijn handen die dwongen Zijn mond wreed en hard Zijn lichaam klam zwetend En zij steeds verward Zijn woorden die klonken Luister maar naar vader En praat hier niet over Wees maar geen verrader Dit is ons geheimpje schat…

Rouw dragen de bomen en grauw is de lucht 't gezang van de vogels verstomd door verdriet het zwijgen van alles wat leven moet zijn is als het graf dat mijn ziel heeft geborgen moe dwalend door 't doolhof blijf ik zoeken naar 't licht dat doofde op het moment waarop jij mij verliet...…

In de grijsgrauwe mist probeer jij te vatten elk onbegrepen woord zichtloos, zinloos blind voor gedachten zie je jouw beeld kleurloos, koud klinken klanken kil in het duister waar vergetelheid geen warmte brengt tot aan de dageraad…

Net even anders Niet meteen beter Integendeel zelfs Maar net even niet Zoals jij; Gewoon Net even anders Een andere Stem And're Kleur Ogen 'k Dacht even te willen Andere Ogen 'k Dacht even te willen Een andere Stem…

Soms heb je woorden aangestoken, om zo je gedachten in rook te zien opgaan. Soms heb je foto's verscheurd, om zo de pijn in stukjes te verdelen. Ik wou dat ik dat nu kon doen, om zo mijn lasten te verlichten. Maar de inkt is nog nat, en de teksten ongelezen. Maar jij bent er wel, om mijn woorden aan te steken. En al die andere vrienden,…

Ze is mismoedig vandaag ziet het even niet zitten vindt 't leven een plaag wil het liefst gaan pitten. Wat heeft haar gevoel verdoofd waardoor d'r glimlach verdween, hangen donk're wolken om haar hoofd omdat dat zon al dagen niet scheen? Of heeft ze niet gekregen, niet gehoord wat ze graag wou dat haar man begripvol en genegen weer…

Sterren zal ik voor je halen En ze in je trieste ogen doen Zodat ze weer gaan stralen En ze je van verdriet ontdoen Je lichaam zal ik wrijven Waardoor je hart kan warmen De ijzige kou zal ik verdrijven Als ik je vasthou in mijn armen Ik zie je immens diepe pijn In deze trieste, moeilijke tijd Maar je hoeft niet alleen te zijn 'k Wil…

Boven op het grillige duin kijkt zij uit over verleden ziet in een mist van tranen de vele gouden randjes om de grijze wolken en strekt haar handen uit richting horizon verward door golven van de tijd verdwijnt ze langzaam in de ondergaande zon, de laatste schaduw veegt het licht uit beide ogen terwijl haar mond geluidloos krijt in het…

de wekker laat zich luidkeels horen wordt vlug tot zwijgen gebracht als gewoonlijk staat hij langzaam op rekt en strekt en verwacht: het wordt een mooie dag! het ochtendfruit smaakt goed de douche verkwikt de krant toont koppen in vet zwart met Beslans school in brand: het wordt een mooie dag! hij eet zijn bruine boterham drinkt een…

Knoopje voor knoopje sluit ik de weg af langzaam maar zeker wordt zelfs de kleinste opening dichtgeknoopt omkeren heeft geen zin mijn jas voelt als gedragen in een eerder leven terwijl hij niet meer gevoerd, noch mijn kleur is gevulde zakken kunnen geen kant op en puilen uit van verkeerd gestikte naden die slordig afgewerkt zijn…

Onuitgesproken zinnen, vertellen hun verhaal, tussen de regels door, ik lees ze allemaal. Voorgevoel en weten, wat er komen gaat, angst, pijn , verdriet, is wat het achter laat. Huilend, moe gestreden, buig ik uiteindelijk mijn hoofd, en leg me neer bij dat niet kan, waarin in altijd heb geloofd.....…

Raak de geest schop de taal trap de liefde verkracht verbaal kijk opzij zie geen ogen donder geluk ongelogen pleur de zin scheur en stoot trap de liefde in de goot het hart verward verloren verhard geloven in blind beminnen rot op ga wat anders verzinnen…

eerst viel hij me niet op een lange gestalte gebogen naast de grijze container toen ik dichterbij kwam was er een teken van herkenning even glommen de ogen daarna kreeg zijn blik iets triests onbeweeglijk en nietsziend keek hij in een eindeloze verte achter op zijn jas een briefje: van hogerhand bij grof vuil gezet niet aanraken a.u.b…

Tot over de grens wil zij verblijven in armen der vergetelheid zijn zacht geproken woorden nu genageld in haar ziel koesteren haar gedachten het zout verweven met het zand golft gebroken letters als schuim, zin voor zin zacht als harde waarheid in plots verloren leven samen een, maar nimmer was zij zo een, doch alleen met haar eigen…

Er ligt een heideveld in het bos dat gul haar paarse weelde bloeit waarin insecten diep verzinken als zij verzot het lokken drinken dat als een gouden glimlach vloeit Vogels fluiten een trillend lied in flirten naar de warme zon omdat zij een nieuwe dag begon toen de nacht hen koud verliet Beuken lijken zich te strekken alsof zij met…

Ik laat je los Ontknoop dat touw Je bent niet meer gebonden Ik laat nu vrij Waar ik van hou Verlies wat wij ooit samen vonden Ik mag je niet zomaar bezitten En je houden Gewoon omdat Zonder liefde te aanschouwen Kleurt het leven vrij snel mat Maar kom je terug Mag ik erbij Levenslang vier ik dan feest Zoniet Ben jij niet meer van mij…

Jij kind, wiens jeugd ruw werd ontnomen kijkt verslagen op het leven neer ontdaan van alle prille wensen en geloof in volwassen mensen heeft je lente geen kiemkracht meer Jij kind, waarvan de dromen zijn gestolen voelt rood de schaamte aan je huid als donkere schaduwen kleven die zich in je nachtrust weven als je uitgeput de ogen sluit…

vlekken op het deken tevergeefs tracht ze haar tranen weg te vegen en hem die van haar jeugd geniet eeuwig ontevreden duwt hij haar hoofd tussen zijn benen papa alsjeblieft ik kan het niet wanhopig blijft ze pogen nog even flink het is zo over ze slikt en stikt in een wereld vol verdriet…

Een liefdevol hart een lachende mond sprekende ogen, zo zacht in een wereld waarin je stond weg gegaan maar nu alleen zo ver weg en waarheen...…

Met mijn nagels trek ik fijne lijntjes Horizontaal op het beslagen raam Mijn gedachten zijn voortdurend bij jou Letters vormen behoedzaam je naam Ik voel me diep gekwetst in mijn hart en ziel Je hebt mijn liefde enkel willen lenen……. ik snap het niet en het voelt zo pijnlijk leeg Zelfs je naam op het venster is weer verdwenen…

Waarom jij mijn lieve kleine, waarom mocht jij hier niet zijn ? Nooit geknuffeld in mijn armen, 't doet nog altijd zoveel pijn. Al die jaren zijn verstreken zonder jou mijn lieve schat. Ik zou je o zo graag vertellen dat je broers en zusjes had. Ook jij zou heel veel van ze houden, je zou de oudste zijn van 't stel. Je zou ze moeten…