Alle inzendingen over dieren

Vader Rino had een pedagogisch onderhoud met zoonlief, een neushoorn schattebout. Hij zei: "Zal ik jou eens even zeggen dat wij als eersten de grens gingen verleggen? Opa werd, om de aarde te promoten, als eerste het luchtruim ingeschoten". "Dus", sprak zijn zoon, "Als ik het goed heb paps bedoelen ze dat met een Rino-caps!"…

Geen kloef en kletst er in krakende kruid of plompe daar pletst er een puiteke uit Men dompelt in 'water Zo potig ter per en een kringetje gaat er een voetje ver Het schiet er zo stille en het rept er meteen Zijn buik en zijn bille En zijn achterbeen Het strekt en het strijkt, en Hoe dieper het duikt Hoe lomper het lijkt Hoe dikker…

Het vlooientheater is verdwenen van de kermis. Maar Kubiko, een watervlo uit een vijver in Hoenderloo kreeg een grandioos idee. Hij dacht, hupsakee, ik begin hier onder water een watervlooientheater met internationaal vermaak. Uit Holland komt het vlootje Sjaak, dat als enige van ons landje een brasem laat eten uit zijn handje. Uit Rusland…

Mijn trouwe viervoeter is op het staartje kwispelt bijna niet meer Je kijkt zo droef met je hondenkop moet ik echt mee naar buiten, alweer? In gedachten heb ik je al vaak weggebracht maar weet me iedere keer nog te bedwingen Oh, het is veel moeilijk dan ik dacht ‘k wil je nog met zoveel liefde omringen Al zo’n 13 jaar ben jij mijn beste…

Ik bewonder de natuur ze is zo mooi zo puur lach naar de hemel en dan krijg je dat och het oog wil ook wat en zo´n meeuw heeft zat.…

Niet de aap maar het paard lijkt het meest op de mens, als je 't in de ogen kijkt. Of sla de boeken erop na, veldslagen, ontdekkingsreizen, de melkboer in de straat. Held van 't wilde Westen, ruilobject voor koninkrijken, verlosser van de filosoof. Hier en daar staat op een plein in brons een krijgsheer op zijn paard, - dat zou andersom…

De lijster zingt en drinkt mijn tuin leeg onverschillig of haar gezang me bevalt of niet, haar lied was er lang voordat mijn tuin ontstond.…

Menig traan laat ik weer gaan nu kinderen walvisburgers gaan serveren zullen ze het nu nooit leren dat is toch niet normaal straks eten we met z´n allen bloedkoraal.…

Ze verleidde me met al haar charmes Ik ging op haar avances in We beleefde een nacht vol passie Dacht dit is een heftig begin Maar toen ik tegen haar aan wilde kruipen En zei "ik ben voor altijd de uwe" Begon ze me met huid en haar te verslinden En zei "ik ben de zwarte weduwe"....…

ze lijdt met vogels in een kooi gevangen ook voor de walvis laat ze menig traan de groene vrede staat bij haar vooraan haar leven is een, dierlijk haast, verlangen naar koesteren van schepsels, naar humaan behandelen van wezens wier belangen voor mensen (wee die gluiperige slangen) al eeuwenlang slechts mondjesmaat bestaan haar liefde…

Sjoertie Sjoertie Nu ben je weg Je brokjes staan er nog En de tuin is onbeslopen Hopelijk heb je nooit meer pijn En zit je lekker warm En kan je weer goed lopen Sjoertie Sjoertie Wat had ik het fijn Je was echt waar mijn maatje Mijn lieve grote stoere kater Jij was het vuur en ik het water Het is zo moeilijk weer alleen te zijn “Sjoertie…

starend kom je voor me staan je ogen vurig en fel ik weet wat je bedoeling is maar wil ik dat nu wel aaien, knuffelen en ga zo maar door ik weet wel wat jouw passie is maar zit ik daar nu op te wachten voel nog maar even het gemis want toegeven aan al je wensen betekent dat ik de rest van de dag of zolang ik het zou willen met een spinnende…

de huismus komt vanuit het verhaal in de krant onze tuin ingevlogen blij verwelkomd door de roodborst de kwetterende winterkoning verbaal door de merel van Groninger komaf die bromt: bist d'r weer mien jong alleen de zwart-witte kat van de buren van onze buren staat eventjes paf ik moet me al op verschillende veren concentreren en nu komt…

Mijn hond wil bij het circus je moet hem toch eens zien hij loopt soms op twee poten geblinddoekt bovendien. Eerst op zijn twee achterste dan op die twee van voor en als hij dan soms struikelt rolt hij mijn kamer door. En als ik dan applaudisseer dan wordt dat beest haast dol dan gaat hij snel weer verder hij houdt dat uren vol. --…

meer dan honderd meeuwen baden opgewonden krijsend in het water van het Van Starkenborghkanaal sommige heffen even hun vleugels laten ze dan weer zakken genieten van de sfeer in het openluchtbad een nabijgelegen weiland is bevolkt met een vergelijkbare groep meeuwen zij ondergaan de geneugten van gier die royaal is gestrooid mijn neus test…

Een oude hengst had lang geflirt met ene ram z'n jonge ooi, die snakte naar een flinke beurt. De ram dacht: 'Dat is niet zo mooi.' Hij wilde vechten met de knol. De hengst vroeg: 'Wil je 'n hengst of ram?' Hij sloeg 'm eerst en toen op hol, waarna de ram om 't leven kwam. De ooi, die toen d'r man cremeerde, hetgeen z'n wilsbeschikking was…

Zo ondeugend als de nacht met ogen als sterren Met wanhopige onmacht moest ik iedereen vertellen Mijn kleine vent is ziek redden, zal hij het niet Zo ondeugend als de nacht met stralende ogen Zag ik je gaan zover hier vandaan Op weg naar een plek waar pijn niet bestaat Als ik omhoog kijk vanacht Dan zal ik je zien, tussen de sterren Stralend…

Wanneer ik traag in 't leren ben, Dan denk ik aan het kleine miertjen, En sta dan in mijzelv' beschaamd, Bij 't voorbeeld van dat vlijtig diertjen. Des zomers werkt het altijd voort, En nimmer zou het moeite sparen, Om, in de kleine voorraadschuur zijn wintervoedsel op te garen. En, zou ik, minder wijs dan hij, Mijn tijd met ledig zijn…

Als ik door de tralies van mijn kooitje tuur dan wil ik even vrij zijn zelfs voor korte duur. Een lekker stukkie vliegen met anderen om mij heen er even tussen uit zijn heel even niet alleen. Maar dit zal nooit gebeuren ze laten mij niet gaan daarom bestaat mijn leventje uit op mijn stok te staan.…

Een leeg woord om in te blijven wonen als een schelp van een heremietkreeft of kleiner nog een koud bed waarin het langzaam warmer wordt gezellig haast jij hebt je neergelegd in je oor ruist de zee…

het is drie uur 's nachts ik rijd de stad binnen - een haas steekt over…

We hebben een demente kat Hij woont nog bij ons thuis Wij moeten constant op hem letten Want er is geen katten verzorgingshuis. Hij weet niet goed meer wat hij doet En loopt wezenloos in het rond Miauwt niet meer hij jankt Slaapt zelfs in z’n eigen stront. Vroeger was hij heel kieskeurig Was gek op biefstuk en vis Nu eet hij witlof en…

De zwart-witte kat van de buren van onze buren is een ware plaag voor alles wat vliegt en fladdert. Het jagende beest roeit gestaag de merels in onze tuin uit, neemt tussendoor een spreeuw te grazen, bijt het winterkoninkje dood, zit genoeglijk, terwijl ik sta te razen. Getergd, gewapend met een vol glas water, laat ik de vierpotige furie…

Wie zorgde ervoor dat je uit het nest viel, opgepakt werd en bij je poot in de kersenboom gehangen? Hoelang heb je getracht te vliegen? Je noodlot: te kleine vleugels voor te grote zwaartekracht. Je fladderde tot in het zomerse late donker van de nacht, verschrikkend en verschrikt. Toen werd het stil. Zachtmoedig streelde tijd de troost…

jij zwarte kat.. zo oud en broos nog steeds zo lief en zorgeloos al 23 jaar bij ons je tijd is bijna om je ligt alleen nog maar met je snuitje in de zon je jaagt niet meer en loop als een slak vogels zijn niet bang meer je bent een ouwe zak we zullen je toch missen zelfs je nachtelijk gemauw als je weer moest pissen en naar buiten…

'Ik was uit Azië geïmporteerd Al spoedig had mijn baas, een winkelier Mij aan een zondagsschooljuffrouw gesleten En ach, ik heb niet veel te klagen hier Ik zit behoorlijk warm en krijg te eten Iets evenwel vergeef ik haar niet gauw Het zijn de afgezaagde, loze kreten (Dag! Lekker koekje! Lorre! Koppiekrauw! En meer nog) die dat mens me…

Mijn huisdier, Lief, vrolijk en onbezorgd Staart naar buiten…

Als ik de moord heb aangezegd, mol: gedaan met leven. Mijn spa en ik houden de wacht. Hij wroet. Ik zwik. Zwart glanst en spartelt bovengronds de onderkruiper. Korte reflex. De spa met één steek breekt je rug. Je ligt. Je ligt gelaten. Slap in mijn hand je dood. Ik sta en kijk. Slechts de verklaring is ontgaan. Ik huiver als…

Juni-zalving, laatavond. Aarde en hooi, geurzomer, aureool. Canada eenzaamt. Grasland strekt. Veld: groen vegeteren. Achter horizon hoeve, gehurkt. Luifel spar en vogelkers: bosrand, mijn rug. Geduld. Geweer en ik: de hand op het leven. Schot spat avond uiteen. Veld, hoeve, bomen ontploffen, vallen op hun plaats terug. Stilte likt…

Onder de hazelaar Vond ik vandaag zomaar Tussen verdorde blaren En takjes die eens twijgen waren Een schedeltje. Misschien als prooi hierheen gebracht Misschien hier op zijn dood gewacht Te groot om muis of rat te zijn Te klein om van een kat te zijn. Een wezeltje? Of anderzijds, het was al dagen Dat wij het diertje niet meer zagen Dat…